Αυτό συμβαίνει όταν επισκέπτεσαι ένα νεογέννητο χωρίς την άδεια της μητέρας του

H Blogger και μαμά Laura Grace Weldon μοιράζεται μαζί μας την ιστορία που της δίδαξε ποτέ να μην αφήνει επισκέπτες να πηγαίνουν στο σπίτι της τουλάχιστον μια εβδομάδα μετά τη γέννηση του μωρού!

Σέβομαι και τις δύο μεριές της μεγάλης μου οικογένειας. Και τους δικούς μου συγγενείς και τους συγγενείς του συζύγου μου. Η πεθερά μου και ο πεθερός μου, ζούσαν μαζί μας περίπου 10 χρόνια, τα παιδιά μου έφτιαχναν όμορφα δώρα για όλους τους συγγενείς μας και εγώ συνεχίζω να οργανώνω τις οικογενειακές συγκεντρώσεις τις περισσότερες γιορτές.

Αλλά έμαθα να προειδοποιώ τους άλλους να μας αφήνουν στην ησυχία μας για τουλάχιστον μία εβδομάδα μετά τη γέννηση κάποιου μωρού. Αυτό άρχισε να συμβαίνει όταν η γιαγιά του συζύγου μου αγνόησε ότι ήθελα να έχουμε αυτό το χρόνο μόνο για εμάς. Για τον εαυτό μας. Να απολαύσουμε το μωρό μας.

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι...

Τρεις μέρες μετά τη γέννηση του πρώτου μας παιδιού, άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή μας. Ερχόταν. «Τώρα αμέσως!»

Ο άνδρας μου και εγώ μόλις είχαμε αρχίσει να συνηθίζουμε στη νέα μας κατάσταση. Ήμουν πλέον μαμά και εκείνος μπαμπάς και υπήρχε και ένα μωρό στο σπίτι. Ο Benjamin ήταν η ανησυχία μας και τα μάτια μας ήταν καρφωμένα επάνω του. Αυτή ήταν η δική μας στιγμή. Είχαμε δημιουργήσει την οικογένειά μας. Εμένα το μωρό με είχε αλλάξει. Ήταν η ωραιότερη εμπειρία που βίωνα. Δεν ήθελα να έχω μια ωραία ευγενική συζήτηση ή να ακούω σχόλια του τύπου «Α... πόσο όμορφη δείχνεις!».

Επίσης ήμουν εξαντλημένη και ευσυγκίνητη, όπως όλες οι λεχώνες μαμάδες. Περιμέναμε αρκετά χρόνια για να δούμε το άλλο μας μισό να γεννιέται. Συν ότι αντιμετώπιζα για πρώτη φορά τη διαρροή γάλακτος από το στήθος μου, τον διακεκομμένο ύπνο, τα οιστρογόνα να ανεβοκατεβαίνουν.

Όταν η γιαγιά του συζύγου μου ήρθε, άρχισα να νιώθω περίεργα. Έσκυψε να φιλήσει το μωρό στο μάγουλο, οι απαλές ρυτίδες του προσώπου της έσφιξαν την καρδιά μου. Κοίταξε τον απόγονο της, ένα αγόρι που θα μεγάλωνε σε έναν κόσμο πέρα ​​από το χρόνο της. Η τρυφερότητά μου, όμως, εξατμίστηκε αμέσως, όταν τον έβγαλε από την αγκαλιά μου... κυριολεκτικά μου τον έκλεψε. Οι καρποί της που είχαν επάνω τους αρκετό άρωμα τον έσφιξαν. Άρχισε να αναστατώνεται ο μικρός μου σχεδόν αμέσως, αλλά αρνήθηκε να τον δώσει στην αγκαλιά μου για να ηρεμήσει.

«Ξέρω από μωρά», είπε, προσπαθώντας να με ηρεμήσει. Μα ήμουν ήρεμη!

Τα ματάκια του άρχισαν να δακρύζουν. Τον τοποθέτησε στον ώμο της, το πολύτιμο προσωπάκι του, ήταν στριμωγμένο στο πουλόβερ της που μύριζε ναφθαλίνη. Αμέσως, άπλωσα τα χέρια μου να τον πάρω αλλά αντ' αυτού μου γύρισε την πλάτη και άρχισε να περπατά πάνω κάτω στο δωμάτιο για να τον ηρεμήσει. Είχε αρχίσει να κλαίει. Για την ακρίβεια δεν έκλαιγε... γκρίνιαζε. Έβγαζε εκείνο τον ήχο που κάνουν τα μωρά όταν τα απομακρύνουν από την αγκαλιά της μαμάς τους.

Τα μαλλιά μου σηκώθηκαν κάγκελο και το πρόσωπό μου άλλαξε χαρακτηριστικά. Το στόμα μου ήταν έτοιμο να ξεστομίσει πολλά πράγματα. Ποτέ δεν είχα νιώσει έτσι ξανά στη ζωή μου. Το μόνο που κατάφερα να της πω ήταν:

«Θέλω αυτό το μωρό ΤΩΡΑ!»

Εκείνη, που με αποκαλούσε «γλυκό μικρό μου κορίτσι», όταν πρώτο-βγήκα με τον εγγονό της, με κοίταξε σοκαρισμένη. Δεν είχα ιδέα για το τι μπορεί να νιώθει μια νέα μαμά. Ήμουν έτοιμη να τη «δαγκώσω».

Άρπαξα τον γιο μου που έκλαιγε, πήγα στο δωμάτιό μου και έκλεισα την πόρτα. Η αδρεναλίνη μέσα μου έβραζε. Τον θήλαζα και προσπαθούσα να ηρεμήσω η ίδια και να ηρεμήσω και το μωρό μου. Έμεινα εκεί μέχρι που έφυγε. Όταν ο άνδρας μου προσεκτικά γύρισε το πόμολο της πόρτας και την άνοιξε λίγο, συνειδητοποίησα ότι με φοβόταν λίγο.

Σίγουρα, θα μπορούσα να έχω διαχειριστεί την κατάσταση καλύτερα. Ειλικρινά, το ίδιο θα μπορούσε να έχει κάνει και η ίδια. Ξέρω ότι το περιστατικό δίδαξε στον σύζυγό μου ότι έπρεπε να κάνει ό, τι ήταν δυνατόν για να διατηρήσει τα οικογενειακά όριά μας τις πρώτες εβδομάδες με το νεογέννητο στο σπίτι, δεξιότητες που ήταν απαραίτητες καθώς αποκτήσαμε τρία παιδιά, μερικά με σοβαρά ιατρικά προβλήματα. Μου δίδαξε επίσης ότι τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από την ώθηση της νέας μητέρας να είναι με το μωρό της.

Υποθέτω ότι υπάρχει μια ηθική στην ιστορία μου. Μην επισκέπτεστε ένα νεογέννητο εάν η μαμά του σας προτρέπει, ακόμα και ευγενικά, να μείνετε μακριά. Το εννοεί!

Η Laura Grace Weldon είναι η συγγραφέας του Free Range Learning και το άρθρο πρωτο-δημοσίευσε στο προσωπικό της blog!

Διαβάστε επίσης:

«Το όνομά μου είναι μπέμπα και πριν με επισκεφτείς στο σπίτι θέλω να ξέρεις κάποια πράγματα!»

Κρατήστε δυνατή τη σχέση σας μετά τον ερχομό ενός μωρού – 5 τρόποι για να το πετύχετε