Η αντίδραση αυτής της μαμάς στο θυμό του γιου της μπορεί να μας διδάξει πολλά

Η Kathleen Flemming μια μαμά σαν όλες μας, γράφει για τον γιο της και για το πως κατέληξε να σπάσει τον καθρέφτη του σπιτιού της.

Αυτό ήταν το χολ μου την περασμένη Τετάρτη.

Σπασμένα κομμάτια. Θρύψαλα. Με λίγα λόγια επικίνδυνο.

Αυτό ήταν το χολ μου.

Ο γιος μου το έκανε αυτό.

Μερικές φορές, συχνά για την ακρίβεια, κάποια πράγματα σπάνε - ανεπανόρθωτα. Και σου κόβουν την ανάσα... αμέσως.

Μου κόπηκε η ανάσα όταν ο γιος μου μπήκε σαν σίφουνας στο μπάνιο, απογοητευμένος, θυμωμένος, για τους δικούς του πολύ σημαντικούς λόγους. Επέλεξε να ΚΟΠΑΝΗΣΕΙ την πόρτα του μπάνιου, ρίχνοντας κάτω το βαρύ καθρέφτη που ήταν τοποθετημένος στο μπροστινό μέρος και κάνοντάς τον χίλια κομμάτια.

Παρέμεινα ήσυχη. Παρακολούθησα τη ζημιά και πήρα μια βαθιά ανάσα. Έβγαλα τον σκύλο έξω για να μην κόψει τα πόδια του και έβαλα τη γάτα στο υπόγειο για τον ίδιο λόγο.

Πήγα στην πίσω αυλή και άρχισα να νιώθω τα ζεστά δάκρυά μου να πέφτουν στα μάγουλά μου. Είναι εκπληκτικό το πόσο μόνος μπορεί να αισθανθεί ένας γονιός που μεγαλώνει χωρίς βοήθεια το παιδί του, σε τέτοιες στιγμές όπως αυτή. Συνειδητοποίησα πόσο φοβισμένη και απογοητευμένη αισθάνθηκα. «Αυτό συνέβη πραγματικά;», αναρωτιόμουν. Ναι! Αυτό που συνέβη σήμερα, ήταν πραγματικό.

Και καθώς στάθηκα και σκεφτόμουν αν αυτό ήταν ή όχι μια ένδειξη της ανάπτυξής του, άκουσα τα δικά του δάκρυα, μέσα από το παράθυρο που βρισκόταν από πάνω μου. Ερχόντουσαν από το μπάνιο.

Η ψυχή του τραυματίστηκε. Αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενε και ο ίδιος. Γεια σου «Θυμέ»... Δεν θυμάμαι να σε προσκάλεσα στο σπίτι μου.

Τρομοκρατημένος.

Ντροπιασμένος.

Ανήσυχος.

Φοβισμένος.

Βαθιά αναπνοή, μαμά μαχήτρια. Πάρε βαθιά ανάσα. Αυτή η μικρή, εύθραυστη ψυχή, σε χρειάζεται τώρα. Χρειάζεται το καλύτερό σου. Τη μεγαλύτερη συμπόνια σου. Την πιο ευγενή και σταθερή αγάπη, την αγάπη της μαμάς. Πάρε πιο βαθιές αναπνοές. Προχώρα μαμά!

Πήγαινε. ΠΗΓΑΙΝΕ τώρα. Άνοιξε την μπροστινή πόρτα, πέρνα προσεκτικά μέσα από τα σπασμένα γυαλιά, άκουσέ τον τη στιγμή που σε ακούει να έρχεσαι, να δεις την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει, να δεις το πρόσωπο που αγαπάς περισσότερο στον κόσμο, κόκκινο, ανήσυχο και υγρό από τα δάκρυα και η φωνή του να γίνεται ξαφνικά τόσο μικρή: «Μαμά, δεν θα το ξανακάνω, λυπάμαι πολύ!». Και περισσότερα δάκρυα. Και περισσότερο κλάμα. Τόση αβεβαιότητα στο γλυκό του πρόσωπο.

Πήγαινε μαμά. Πιάσ' τον. ΠΗΓΑΙΝΕ τώρα. Πιάσ' τον στην αγκαλιά σου. Ναι, κλαις κι εσύ. Δυστυχώς αυτό ήταν μεγάλο. Κράτα τον σφιχτά. Παρακολούθησέ τον, πώς κυλάει σαν μια μπάλα στα χέρια σου τόσο γρήγορα. Δες πόσο πρόθυμος είναι να του δείξεις την αγάπη σου. Να τον καθησυχάσεις. Δες πόσο μικρός είναι ακόμα. Δες πόσο εύθραυστο είναι αυτό το πνεύμα.

Σ'αγαπώ.

Είσαι ασφαλής.

Είμαι εδώ.

Το χειρότερο μέρος τελείωσε τώρα.

Σε κρατάω

Είμαι εδώ.

Σ'αγαπώ.

Πήγαινε μαμά. Μίλησέ του για την οργή. Πες του το τώρα. Ο Θυμός είναι ένα πραγματικά ισχυρό συναίσθημα. Ο Θυμός μπορεί να κάψει τα σωθικά. Μπορεί να γίνει καταστροφικός. Ταρακουνάει. Τον νιώθεις.

Υπάρχει όμως και καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις τα μεγάλα σου συναισθήματα γιε μου.

Θα το δουλέψουμε μαζί... αύριο.

Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.

Είσαι ασφαλής.

Δεν θα είσαι ποτέ μόνος στο θυμό σου.

Δεν θα είσαι ποτέ μόνος στους φόβους σου.

Είμαι εδώ. Είμαστε εδώ μαζί.

Τώρα θα τα καθαρίσουμε μαζί.

Και καθαρίσαμε τα σπασμένα κομμάτια. Σκουπίσαμε και σφουγγαρίσαμε. Ήταν μια ήσυχη δουλειά. Ήταν μια προσεκτική δουλειά. Ήταν μια στοχαστική δουλειά.

Μερικές φορές τα πράγματα σπάνε. Μερικές φορές τα σπάμε. Δεν είναι όμως το σπάσιμο που έχει σημασία, το πώς ή το γιατί. Αυτό που έχει σημασία είναι πώς επιλέγουμε να ανταποκριθούμε στο σπάσιμο. Μας σκοτώνει;

Ή

Μήπως μας βοηθά να θυμόμαστε πώς να αγαπάμε βαθύτερα; Μήπως μας ωθεί προς τη συμπόνια και την ΑΓΑΠΗ;

Ναι. Την ΑΓΑΠΗ.

Πήγαινε μαμά. ΠΗΓΑΙΝΕ τώρα. Δίδαξέ το αυτό και στο δικό σου μωρό. Δίδαξέ το. Δείξτο. Ζήστο. Ονομάζεται ΑΓΑΠΗ. Πηγαίνω. Τώρα.

Διαβάστε επίσης:

Πώς ηρεμείς ένα θυμωμένο παιδί; Οι οχτώ φράσεις που θα σε βοηθήσουν

10 φράσεις για να ηρεμήσετε ένα θυμωμένο παιδί

Θυμωμένο παιδί: Μην το μαλώσετε απλά δείξτε του τη θετική πλευρά του θυμού!