Γράμμα προς όλες τις γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν παιδί
«Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο, τότε σημαίνει πως σε αφορά άμεσα. Συγνώμη που απευθύνομαι σε εσένα, και συγνώμη που πρέπει μέσα σε όλο αυτό που περνάς να παραμείνεις θετική και ευγνώμων στο Θεό, ακόμη κι αν ξυπνάς το πρωί με ένα βάρος στην καρδιά και έναν κόμπο στο στομάχι. Συγνώμη που οι άνθρωποι είναι τόσο αμείλικτοι και αφελείς σε ό,τι αφορά την αγονία».
Έτσι ξεκινά το κείμενό της η Jessica Melcher στην ιστοσελίδα Scary Mommy, αναφερόμενη σε όλες τις γυναίκες που δεν ευκαιρία να αποκτήσουν το δικό τους παιδί. Όλες οι ερωτήσεις και οι επεξηγήσεις σε αυτή την κατάσταση της ζωής της, αλλά και οι λύσεις που προσπαθούν να τις δώσουν οι άνθρωποι γύρω της μοιάζουν απλώς… θόρυβος στα αφτιά της.
«Συγνώμη που πρέπει να υπομένεις την αφέλεια των ανθρώπων να πρέπει να σου πουν κάτι, ώστε να σε προλάβουν από τα δάκρυα και τον θυμό. Να πρέπει να σε παρηγορήσουν και να σε αγκαλιάσουν, λέγοντας πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι να μεγαλώσεις ένα παιδί.
Συγνώμη που η σχέση σου έπρεπε να περάσει από αυτό το τεστ.
Συγνώμη που κλαις σε κάθε άκουσμα πως κάποια άλλη γυναίκα στον κόσμο περιμένει παιδί.
Συγνώμη που δεν έδωσες την ευκαιρία στους γονείς σου να δουν εγγόνια, γιατί θα ήταν οι καλύτεροι παππούδες που θα μπορούσε κάποιος να έχει. Συγνώμη που νιώθεις ενοχές για αυτό.
Συγνώμη που η Γη συνεχίζει να γυρνά γύρω από τον εαυτό της, ενώ ο δικός σου κόσμος διαλύεται.
Συγνώμη που το συναισθηματικό βάρος δεν είναι το μόνο που πρέπει να κουβαλάς.
Συγνώμη που πιστεύεις ότι το σώμα σου σε έχει εγκαταλείψει.
Συγνώμη που πιστεύεις ότι το περνάς μόνη σου όλο αυτό. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Εγώ είμαι εδώ, μαζί σου.
Δεν χρειάζεται να σου αναφέρω τους λόγους που πραγματικά λυπάμαι για όλα τα παραπάνω. Δεν χρειάζεται καν, να σου πω τους λόγους που λυπάμαι να ανήκω σε αυτή την «αδελφότητα» που ζουν με το ίδιο βάρος κάθε ημέρα. Ίσως όμως, χρειάζεται να σου πω τους λόγους για τους οποίους δεν λυπάμαι καθόλου.
Δεν λυπάμαι που έμαθες να αγαπάς τον εαυτό σου, για τη δύναμη και το κουράγιο που σου προσφέρει καθημερινά. Το ταξίδι αυτό δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να το κάνεις.
Δεν λυπάμαι που έμαθες να είσαι ευαίσθητη με όλους τους ανθρώπους που αγαπάς. Να μοιράζεσαι κάτι τόσο προσωπικό και βαρύ, όπως είναι η αγονία, είναι κάτι τρομακτικά δύσκολο. Είναι ηρωικό.
Δεν λυπάμαι που κατάφερες να βρεις το πραγματικό νόημα της φιλίας και άφησες πίσω σου σχέσεις που δεν σου έδιναν τίποτα.
Δεν λυπάμαι που έμαθες πώς να είσαι εκεί για τον σύντροφό σου όταν σε χρειαζόταν, και που αυτός ο πόνος σας έφερε πιο κοντά αντί να σας απομακρύνει.
Δεν λυπάμαι που έμαθες να βάζεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου σε προτεραιότητα.
Ούτε που η ταλαιπωρία της αγονίας σου σε έκανε να ευχαριστείς τον Θεό για όλα αυτά που έχεις στη ζωή σου και σου έμαθε να εκτιμάς τα μικρά πράγματα που συμβαίνουν.
Δεν λυπάμαι που το περνάμε μαζί αυτό κι ας μένουμε χιλιάδες μίλια μακριά. Οπότε, προσπάθησε να μην λυπάσαι ούτε εσύ που είσαι μέρος της «αδελφότητάς» μας, γιατί όπως εμείς, έτσι και εσύ, είσαι μια από τις πιο δυνατές γυναίκες του κόσμου».
Διαβάστε επίσης:
Ζηλεύω όσες κάνουν παιδιά ενώ εγώ όχι!
«Θέλω να κάνω παιδί και δεν μπορώ»-Νέα έρευνα λέει ότι το στρες είναι ο χειρότερος εφιάλτης σου
«Ξέρω πώς είναι να μην μπορείς να κάνεις παιδί», μια αναγνώστρια διηγείται!