Τα προβλήματα του παιδιού σας για εκείνο είναι σοβαρά. Ακούστε τα!

Δεν μου είπε ούτε «γεια» και έτρεξε στην κουζίνα φωνάζοντας: “Έχουμε μακαρόνια σήμερα!”» λέει η Rita Templeton και καθώς διαβάζουμε την ιστορία της, καταλαβαίνουμε κάτι πολύ σημαντικό, που μπορεί να μας βοηθήσει να παίρνουμε τα προβλήματα των μικρών μας λίγο πιο σοβαρά…

«”Για αυτό ήρθες τρέχοντας;” τον ρώτησα και εκείνος μου απάντησε ότι σκέφτονταν το φαγητό σε όλη τη διαδρομή για το σπίτι. Δεν ήθελα να του χαλάσω τα σχέδια, αλλά αν του έδινα μακαρόνια, δεν θα έτρωγε λίγο αργότερα το ισορροπημένο γεύμα που ετοίμαζα. Του εξήγησα τι σκεφτόμουν και του πρότεινα να φάει ένα σνακ μέχρι την ώρα του φαγητού, όμως εκείνος δεν συμφώνησε και έβαλε τα κλάματα. Έπεσε στο πάτωμα, ενώ ακόμα φορούσε τη σχολική του τσάντα, και είπε ότι μισεί το σπίτι μας. Τι δράμα!

Ενώ τον έβλεπα να κλαίει, απορούσα πώς αυτό το τόσο μικρό και ασήμαντο πράγμα μπορούσε να του προκαλέσει τόσο έντονα συναισθήματα και να τον γεμίσει θυμό και άγχος.

Σίγουρα, και άλλοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο στην αντίδρασή του. Ήταν κουρασμένος μετά το σχολείο και όλοι οι γονείς γνωρίζουμε καλά πως ένα κουρασμένο παιδάκι μπορεί να κάνει χαμό για οτιδήποτε. Μετά από λίγο άρχισα να σκέφτομαι, ότι τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν αντιμετωπίσει κάποια πραγματική δυσκολία, οπότε για εκείνα -ακόμα και πράγματα που φαίνονται ασήμαντα για εμάς- μπορεί να θεωρούνται σοβαρά.

Ως γονείς θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε διαρκώς, αλλά αυτό θέλει πολλή εξάσκηση. Όσο μεγαλώνουμε, βιώνουμε εμπειρίες και γεγονότα που μας αλλάζουν για πάντα. Όμως, όσο δύσκολα και αν είναι, γνωρίζουμε ότι κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν ακόμη χειρότερες εμπειρίες.

Όταν περνάμε δύσκολες στιγμές, χρειαζόμαστε τη στήριξη και τη συμπόνια όσων μας αγαπούν. Το γεγονός ότι κάποιος παίρνει διαζύγιο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να του πούμε: ”Αυτό δεν είναι τίποτα. Περίμενε μέχρι ο άντρας σου να σου ζητήσει την κηδεμονία”. Πρέπει να τους καθησυχάσουμε.

Τα παιδιά μας, αντίστοιχα, μπορεί να θεωρούν σημαντικά πράγματα που για εμάς δεν έχουν καμία σημασία και αξία. Ποιοι είμαστε, όμως, για να κρίνουμε πότε αξίζει να στεναχωριούνται και πότε όχι; Τι θα γίνει όταν αντιμετωπίσουν ένα σημαντικό πρόβλημα και δεν μπορούν να μας μιλήσουν για αυτό;

Δεν ενέδωσα και δεν έδωσα στον γιο μου μακαρόνια. Αλλά παρόλα αυτά, δεν γέλασα με την αντίδρασή του, ούτε του έκανα κήρυγμα σχετικά με το γεγονός ότι άλλα παιδάκια δεν έχουν καν ένα πιάτο ζεστό φαγητό και πεθαίνουν από την πείνα. Απλώς, τον αγκάλιασα και του έδωσα να καταλάβει ότι κατανοώ γιατί ήταν τόσο στεναχωρημένος».

πηγή: scarymommy.com

Διαβάστε επίσης:

Κι όμως υπάρχει και αυτή η πλευρά της μητρότητας και δεν την ξέρεις

Μόλις γέννησα και ναι, δεν θέλω καμιά επίσκεψη

Οκτώ χρόνια μαζί! Οκτώ χρόνια ευτυχίας... Οκτώ χρόνια μητρότητας