Η νύχτα που χρειάστηκε να πάω για πρώτη φορά το παιδί μου στο νοσοκομείο!

Για μία μητέρα που δεν έχει βιώσει ξανά κάτι ανάλογο, πρόκειται σίγουρα για κάτι που μπορεί να προκαλέσει τρομερό στρες, πόσo μάλλον για εμένα που έχω έναν πιτσιρικά, ο οποίος σπάνια αρρωσταίνει!

Μέχρι εκείνη τη νύχτα, η επίσκεψη στον παιδίατρο ήταν απλώς μια τυπική διαδικασία. Αυτός είναι ο λόγος που η πρώτη και εσπευσμένη μεταφορά του γιου μου στο νοσοκομείο ήταν μια εμπειρία που όχι μόνο με τρόμαξε, αλλά με προβλημάτισε και με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα, τα οποία έως τότε θεωρούσα δεδομένα όσον αφορά στην υγεία του παιδιού μου.

Από το κρεβάτι… στα επείγοντα

Ήταν λίγο πριν τις 11 το βράδυ. Ο μικρός ήταν ήδη στο κρεβάτι του και εγώ βρισκόμουν στην κουζίνα, ετοιμάζοντας το φαγητό της επόμενης μέρας. Λίγο προτού πέσω για ύπνο, πέρασα από το δωμάτιό του για να δω αν είναι όλα καλά και προς μεγάλη μου έκπληξη… δεν ήταν. Ο τετράχρονος γιος μου «ψηνόταν» στον πυρετό, έτρεμε σαν το ψάρι και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη! Η καρδιά μου άρχισε να ανεβάζει παλμούς και το μυαλό μου «πάλευε» να βρει άμεσα μία λύση. Ήξερα ότι ο πανικός δεν είναι καλός «σύμμαχος» σε τέτοιες περιπτώσεις για αυτό και προσπάθησα να ανακτήσω την ψυχραιμία μου. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ ούτε το πως συνέβη (και μάλιστα χωρίς σημάδια), αλλά ούτε και γιατί ήμουν τόσο άτυχη που έμελλε να γίνει τις μέρες που ο σύζυγός μου έλειπε από την πόλη! Άρπαξα το μικρό από το κρεβάτι, τον έβαλα στο αμάξι και άρχισα να οδηγώ προς το πιο κοντινό εφημερεύον νοσοκομείο.

Εκείνο που δεν μπορούσα, ωστόσο, να διανοηθώ ήταν ότι φτάνοντας στο νοσοκομείο, θα αγχωνόμουν ακόμη περισσότερο. Όταν συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να περιμένω στην αναμονή για τα επείγοντα, μου κόπηκαν τα πόδια. Έπειτα από δύο περίπου ώρες και βλέποντας ότι ο πυρετός δεν έλεγε να πέσει, πήρα την απόφαση να πάω τον γιο μου σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Μια καλή μου φίλη μου (στη οποία τηλεφώνησα σε κατάσταση σοκ), επικοινώνησε με τον γιατρό της τον οποίο και επισκέφτηκα χωρίς να χάσω άλλο χρόνο. Οξεία αμυγδαλίτιδα: Αυτό ήταν το πόρισμα του γιατρού ο οποίος με βοήθησε να ηρεμήσω και με την αγωγή που έδωσε στον μικρό μου, έκανε τον πυρετό να πέσει.

Γιατί έπρεπε να νιώσω τόσο αβοήθητη;

Όταν επέστρεψα σπίτι είχε πάει ήδη 4 το πρωί. Ο μικρός ήταν πλέον ήρεμος και τον έβαλα στο κρεβάτι του. Εγώ κάθισα στην πολυθρόνα δίπλα του για να τον προσέχω. Παρά την κούραση μου εκείνο το βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ και κυρίως, να διώξω ορισμένες σκέψεις από το μυαλό μου: Γιατί έπρεπε να περιμένω τόσο πολύ στην αναμονή; Τι θα είχε συμβεί αν ο γιος μου πάθαινε ξαφνικά κάτι πιο σοβαρό; Γιατί έπρεπε να πληρώσω τόσα χρήματα για να γίνει καλά το παιδί μου; Και φυσικά, γιατί έπρεπε να νιώσω τόσο -μα τόσο- άγχος;

Η μεγάλη σημασία της ασφάλισης

Ένιωθα πως ήταν η χειρότερη νύχτα της ζωής μου, διότι πολύ απλά αισθάνθηκα αβοήθητη. Όπως, όμως, συμβαίνει με κάθε άσχημη εμπειρία, έτσι και από αυτή πήρα ένα μεγάλο μάθημα. Ποιο είναι αυτό; Ότι είναι απαραίτητο να προνοείς εγκαίρως για την ασφάλιση υγείας του παιδιού σου. Ακούς πολλούς να συζητούν για αυτό το θέμα και πιστεύεις ότι δε σε αφορά. Όταν, όμως, κάτι συμβαίνει στην οικογένειά σου αντιλαμβάνεσαι τη σημασία του.

Όπως μου είπε και η φίλη μου, εν έτει 2018 υπάρχουν πολλά και αξιόπιστα προγράμματα με χαμηλό κόστος που δημιουργούνται με βάση τις δικές μας ανάγκες και με σκοπό να φροντίζουν την υγεία των παιδιών μας, όπως για παράδειγμα, το Child Care και το Accident Care που είναι διαθέσιμα στη χώρα μας.

Αν ήξερα, λοιπόν, ότι θα μπορούσα να έχω υγειονομική κάλυψη για το παιδί μου χωρίς αναμονές καθώς και ότι θα μου παρέχονταν πλήρη κάλυψη στα εξωτερικά ιατρεία, κάλυψη των δικών μου καθημερινών εξόδων (σε περίπτωση που κάτι συμβεί), πλήρη κάλυψη των εξόδων νοσηλείας σε όλα τα δημόσια και συνεργαζόμενα ιδιωτικά νοσοκομεία, δυνατότητα υγειονομικής μεταφοράς σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και -μεταξύ άλλων- άμεση ιατρική βοήθεια 24 ώρες το 24ωρο και 365 μέρες το χρόνο, τότε σίγουρα θα είχα αφιερώσει λίγα λεπτά από τον χρόνο μου για να ασφαλίσω το παιδί μου!

Στην περίπτωσή μου αρκούσε, τελικά, ένα τηλεφώνημα και μια φιλική συμβουλή για να με καθησυχάσουν και να μου διασφαλίσουν ότι την επόμενη φορά που το παιδί μου θα αρρωστήσει ή θα νιώσει αδιάθετο, θα αισθάνομαι πλήρως «καλυμμένη» διότι θα ξέρω πως το μικρό μου θα είναι ασφαλές. Αυτό είναι, άλλωστε, που θέλει κάθε μητέρα στις μέρες μας.