Όχι, δεν μπορείς να πάρεις στην αγκαλιά σου το μωρό μου

«Όταν ήταν δέκα εβδομάδων, κάναμε μία μεγάλη οικογενειακή συγκέντρωση. Το μωρό μας είχε μία δύσκολη ημέρα και το κρατούσα συνέχεια στην αγκαλιά μου. Μία μητέρα που βρίσκονταν στο σπίτι μας, με το τρίτο της παιδάκι που ήταν περίπου στην ηλικία της κόρης μου, σχολίασε πώς ήμουν υπερπροστατευτική», αναφέρει η Gwendolyn Fiola στο άρθρο της www.scarymommy.com, στο οποίο μιλάει για μία προσωπική εμπειρία που την έκανε να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.

Ακολουθεί η ιστορία της:

«Τα λόγια της με έκαναν να γελάσω, γιατί θεωρούσα πώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Εκείνη τη στιγμή, ήθελα να είμαι με το μωρό μου, που ήταν χαρούμενο μόνο μέσα στην αγκαλιά μου. Σκέφτηκα ότι το να χρησιμοποιήσω ένα μάρσιπο ήταν καλή ιδέα για να περάσουμε χρόνο μαζί. Παρόλα αυτά, αισθανόμουν ενοχές, ότι ήμουν κακή μαμά και εγωίστρια που δεν άφηνα το μωρό μου από την αγκαλιά μου. Έτσι, αποφάσισα να κάνω κάτι που δεν με έκανε να αισθάνομαι άνετα: Άφησα το μωρό μου, γνωρίζοντας ότι ούτε εκείνο ούτε εγώ θέλαμε κάτι τέτοιο.

Όταν έγινε πέντε μηνών, δοκίμασα και πάλι να αφήσω κόσμο να την κρατήσει, αλλά εκείνη έβαζε αμέσως τα κλάματα. Την έπαιρνε πίσω στην αγκαλιά μου και την ηρεμούσα αλλά μόλις ησύχαζε κάποιος θα έρχονταν και θα μου έλεγε “μπορώ να την κρατήσω;”…

Δεν ήθελα να την κρατήσω μακριά από αγαπημένα πρόσωπα, αλλά νομίζω ότι χρειάζονταν ένα διάλειμμα. Από τη μία ήθελα να απαντήσω θετικά στην ερώτηση, αλλά σιγά σιγά κατάλαβα ότι δεν με ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος. Το να νιώθει το παιδί μου ασφάλεια είναι πιο σημαντικό από το να κάνω κάποιον να αισθανθεί άβολα.

Ήταν σημαντικό για εμένα να μάθω από τα λάθη μου και να βελτιωθώ.

Υπήρχε κάτι που έπρεπε να αποδεχτώ: Το παιδί μου ήταν ντροπαλό. Χρειάζεται χρόνο για να νιώσει άνετα με συγγενείς, ακόμα και αν τους βλέπει συχνά. Μερικές φορές θέλει να την κρατάμε μόνο εγώ και ο σύζυγός μου και όταν κάποιος άλλος επιχειρεί να το κάνει νιώθει άβολα. Προσωπικά αισθάνομαι άνετα με αυτό, αλλά κάποιοι το παίρνουν προσωπικά και πιστεύουν ότι δεν τους εμπιστεύομαι. Παρόλα αυτά, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Απλώς ξέρω τα όρια της κόρης μου και δεν θέλω να τα παραβιάζω. Κουράστηκα να προσπαθώ να την πιέζω να γίνει πιο κοινωνική. Ποτέ δεν σταμάτησα να την κοινωνικοποιώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει η γνώμη τρίτων. Δεν πρόκειται να απολογηθώ κάθε φορά που βάζει τα κλάματα, όταν την κρατά κάποιος.

Τώρα που είναι 18 μηνών, το βασικό είναι να καταλάβει ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο του σώματός της. Έχει κάθε δικαίωμα να λέει “όχι” σε οτιδήποτε την κάνει να αισθάνεται άβολα. Δεν ενθαρρύνω την κόρη μου να είναι αγενής, απλά θέλω να αισθάνεται άνετα. Θέλω να την διδάξω ότι το σώμα της, της ανήκει. Δεν πρέπει να αγκαλιάζει ή να φιλάει κανέναν αν δεν το επιθυμεί.

Δεν θέλω να φοβάται τους φίλους και τους συγγενείς, αλλά θέλω να ξέρει ότι πάντα έχει την επιλογή να κάνει αυτό που θέλει και αυτό που την κάνει να αισθάνεται άνετα. Θέλω να γνωρίζει ότι μπορεί να με εμπιστεύεται και να μου λέει τα πάντα.

Θέλω να αισθάνεται σιγουριά και αυτοπεποίθηση μεγαλώνοντας και να μάθει ότι το σώμα της, ανήκει μόνο σε εκείνην».

Διαβάστε επίσης

Μαμά… τα ξέρεις τα πέντε μαγικά λεπτά;

Κι όμως πρέπει να αγκαλιάζεις τα παιδιά σου, ακόμα κι όταν σε θυμώνουν

«Να ευχαριστιέστε την κάθε μέρα με τα παιδιά σας» - Πόσες φορές δεν ακούσατε αυτή τη συμβουλή;