Προς τους συναδέλφους, που λένε ότι η άδεια μητρότητας είναι για εμένα «διακοπές»

«Σας ευχαριστώ πολύ που με καλύψατε τις τελευταίες 12 εβδομάδες. Ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο. Έχετε χάσει διαλείμματα επειδή δεν υπήρχε κανένας άλλος για να καλύψει το γραφείο εξυπηρέτησης πελατών. Έχετε προσθέσει τα καθήκοντά μου στις ήδη φορτωμένες σας υποχρεώσεις. Έχετε δουλέψει επιπλέον νύχτες και περισσότερα Σαββατοκύριακα, επειδή δεν υπήρχε άτομο για να καλύψει αυτές τις βάρδιες. Το βλέπω και πραγματικά το εκτιμώ.

Ξέρω τι σκέφτεστε – «Είναι καιρός να επιστρέψεις». Όταν επέστρεψα από την τελευταία άδεια μητρότητας μου, κάποιος με ρώτησε γιατί προγραμματίζω διακοπές, αφού επέστρεψα από τις «μεγάλες διακοπές» - εννοώντας ειρωνικά την άδεια μητρότητας. Κι ενώ δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που θα προτιμούσα να κάνω κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών της ζωής μου, από αυτό που ακριβώς έκανα - φροντίζοντας το νεογέννητο γιο μου όλο το εικοσιτετράωρο - υπάρχει ένας λόγος να πληρώνονται οι νταντάδες. Γιατί η φροντίδα των παιδιών είναι δουλειά. Σκληρή δουλειά.

Ναι, σας έστειλα εκείνες τις εικόνες του γιου μου την ώρα που τον θήλαζα. Ή εμένα να φτιάχνω τις ντουλάπες, να καθαρίζω το μπάνιο. Αλλά αυτό που δεν βλέπατε, στις φωτογραφίες αυτές, είναι ότι δεν είχα ύπνο τη νύχτα, τον πρώτο μήνα. Γιατί μόλις ξάπλωνα το μωρό μου, αμέσως άρχιζε να κλαίει και δεν μπορούσα να κοιμηθώ με ασφάλεια μαζί του στην αγκαλιά μου.

Δεν είδατε τις 48 ώρες που περάσαμε με το 6 εβδομάδων παιδί μου στο νοσοκομείο, επειδή είχε RSV και πνευμονία. Δεν είδατε την εβδομάδα που περάσαμε πριν από τη νοσηλεία του, ελέγχοντας τη θερμοκρασία του κάθε ώρα και προσεκτικά βλέποντας το στήθος του να σηκώνεται πάνω και κάτω, μέχρι να βεβαιωθούμε ότι δεν σταμάτησε να αναπνέει. Δεν είδατε τις επιπλέον επισκέψεις στον παιδίατρο για να ελέγξουμε το βάρος του.

Δεν βλέπετε τον επιπλέον χρόνο που πέρασα με το μεγαλύτερο παιδί μου, καθησυχάζοντάς το ότι εξακολουθώ να τον αγαπάω, παρά το γεγονός ότι ο νεογέννητος αδερφός του είναι πλέον μονίμως στην αγκαλιά μου. Δεν με βλέπατε να αγωνίζομαι πάνω από ένα χαρτί για να βγάλω το πρόγραμμα της ημέρας, για το πόσες φορές τρώει το μωρό, το τι πρέπει να μαγειρέψω για την οικογένειά, για το πώς θα κάνω το μεγαλύτερο παιδί μου να φάει τα λαχανικά.

Και έτσι, ενώ ξέρω ότι δεν μπορείτε να περιμένετε να επιστρέψω στη δουλειά και να σας απαλλάξω από τα επιπλέον καθήκοντα, σας ζητώ, τουλάχιστον, να είστε ευγενής μαζί μου, επειδή επίσης έχω πολύ μεγαλύτερο βάρος στους ώμους μου από ό, τι όταν έφυγα. Επίσης, πρέπει να γνωρίζετε πως όταν σηκώνομαι κάθε λίγες ώρες για ένα 15λεπτο διάλειμμα, δεν είναι επειδή κουτσομπολεύω με φίλους στο τηλέφωνο η με άλλους συναδέλφους. Είναι γιατί κάθομαι μέσα σε ένα κρύο δωμάτιο, προσπαθώντας απελπισμένα να συλλέξω με το θήλαστρο γάλα, για να φάει το μωρό μου αύριο.

Αυτές οι τελευταίες 12 εβδομάδες ήταν χαρούμενες και συναρπαστικές, και έχω βιώσει μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές της ζωής μου. Αλλά έχουν επίσης πολύ άγχος, κούραση, νεύρα, απογοήτευση. Θα σας παρακαλούσα, εάν μπορείτε να δείξετε λίγο περισσότερη κατανόηση στη νέα μου ζωή. Υπόσχομαι να κάνω το ίδιο για εσάς και να σας συγχωρήσω τις δικές σας «διακοπές»

Το γράμμα δημοσιεύτηκε στο popsugar.com