4 λανθασμένες αντιλήψεις που είχα προτού κάνω παιδιά!

Αγαπημένε single ή απλά childless εαυτέ μου γεια σου! Σου γράφω περίπου τέσσερα χρόνια μετά τον ερχομό των παιδιών στη ζωή μου και έχω να σου πω ότι κάναμε λάθη, λάθη μεγάλα, λάθη στη σειρά.

Βλέπεις, συγκεκριμένες αντιλήψεις που έχεις προτού αποκτήσεις τα δικά σου παιδιά, καταρρίπτονται σε μια βραδιά και βρίσκεις τον εαυτό σου να καταλαβαίνει πολύ καλά τι χαζομάρες έχει πει σε εκείνες τις επικές single μέρες του. Να εξηγηθώ λοιπόν!

Είμαι τρομερά κουρασμένη! (Δεν ήμουν)

Έχω πιάσει τον εαυτό μου προ παιδιών (Π.Π από εδώ και μπρος) να μιλάει για μεγάλη κούραση, απύθμενη ταλαιπωρία, τρομερή νύστα και φυσικά υπήρχαν δίπλα μου νέες μαμάδες που ευτυχώς τότε δεν με χαστούκιζαν, αλλά θυμάμαι καλά το μειδίαμα στην άκρη των χειλιών τους. Ναι ναι, καλά κατάλαβες, ούτε τον βαθμό κούρασης που θα μπορούσα να φανταστώ είχα αγγίξει καν μετά από ξενύχτι στο club και πολύ πιο απλά, μπορώ με σιγουριά πια να σου πω, ότι χωρίς νερό μπορώ, χωρίς τον ύπνο όχι. Και ναι, πολύ όμορφα θυμάμαι εκείνα τα μεσημέρια που τα θεωρούσα πρωινά και ξυπνούσα στη μία το μεσημέρι!

Πάλι θέλει άδεια/διακοπές/να φύγει γιατί έχουν πυρετό τα παιδιά της συναδέλφου (Ντροπή μου)

Αγαπημένες μου παλιές συνάδελφοι με παιδιά, να σας γράψω από το μετερίζι αυτό ένα μεγάλο «συγνώμη»! Συγνώμη για όλες εκείνες τις φορές που σας έβλεπα να φεύγετε άρον άρον από το γραφείο και αναρωτιόμουν τι συμβαίνει και αφήνετε τη δουλειά για να τρέξετε για έναν πυρετούλη του παιδιού. Συγνώμη που τσαντιζόμουν επειδή έπρεπε να προηγηθεί η άδειά σας γιατί δεν είχατε τι να κάνετε τα παιδιά σας καλοκαιριάτικα. Συγνώμη που δεν κατάλαβα πόσο μεγάλο κόπο και αγώνα θέλει το να βρεις ισορροπία ανάμεσα στο σπίτι και το γραφείο και να τα κάνεις και τα δύο εξίσου καλά.

Βαριέμαι να βγω σήμερα (Έπρεπε να είχα βγει τότε)

Δεν έχω παράπονο για τις εξόδους που έκανα στο παρελθόν προ παιδιών. Παράπονο έχω με την βαρεμάρα που υποτίθεται πως είχα να βγω. Γιατί θεωρούσα δεδομένο πως μπορώ να βγω ανά πάσα στιγμή από το σπίτι μου, όποια ώρα κι αν το ήθελα, όπου κι αν ήθελα να πάω. Και στα γράφω αυτά τώρα, που για να βγω πρέπει να κάνω πρόγραμμα, να πάνε όλα καλά, να μην προκύψε πυρετός τελευταίας στιγμής, να μην περάσουν τρεις ώρες το πολύ που θέλει το μωρό να θηλάσει, να υπάρχει διαθέσιμη μαμά, πεθερά, νταντά ή ο μπαμπάς των παιδιών, να έχω κουράγιο να βγω και να μην αποκοιμηθώ στον καναπέ, να να να!

Μα τι κάνουν με τα παιδιά τους; Εγώ δεν θα γίνω ποτέ έτσι! (Έτσι έγινα και χειρότερα)

Να μην στα πολυλογώ. Έχω κράξει (μέσα) παιδάκι που τόλμησε να τσιρίξει ή να με λούσει με άμμο στην παραλία. Έχω απορήσει με μωράκι (και τους γονείς του) που τόλμησαν και το πήραν να φάει μαζί τους στο εστιατόριο και δεν σταμάτησε να ουρλιάζει. Έχει χλευάσει (μέσα μου) μαμά που έχει αγοράσει γαριδάκια στο παιδί για να σταματήσει να κλαίει στο μάρκετ. Έχω υποσχεθεί πως θα μαγειρεύω μόνο υγιεινά σνακ, δεν θα δώσω γλυκά και ζάχαρη και πολλές ακόμα τέτοιες σαχλαμάρες. Όλα αυτά Π.Π, τα είπαμε.

Και μετά κατάλαβα πως ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του όπως θέλει. Πως κάποιες μέρες δεν έχεις αντοχή για υγιεινά σνακ και ψήνεις πίτσα, πως τα γαριδάκια δεν είναι πυρηνική απειλή και πως τα παιδιά είναι παιδιά και θα κλάψουν και θα φωνάξουν κι αυτό δεν κάνεις τους γονείς κακούς.

Κι όλα αυτά τα λάθη στα απαριθμώ τόση ώρα, για να σου πω κι εσένα που με διαβάζεις και δεν έχεις παιδιά, να έχεις υπομονή με τους γονείς σου και με τους γονείς γύρω σου και με τα παιδιά των άλλων και να είσαι σίγουρη πως μόλις αποκτήσεις τα δικά σου παιδιά, θα αλλάξεις κι εσύ απόψεις κι αντιλήψεις.

Διάβασε κι αυτό! 4 ενδείξεις ότι το μωρό σου δεν είναι τόσο μωρό πια!