Το παιδί πάει σχολείο και εσύ θα κάνεις αυτές τις σκέψεις!

Κλασική, τυπική Ελληνίδα μάνα! Στο άκουσμα back to school ποτέ δεν θα την βρεις cool! Τι συμβαίνει όταν εσύ δεν κάνεις come back αλλά περνάς μαζί με το μικρό σου για πρώτη φορά φέτος την πόρτα του παιδικού σταθμού!

Ποιες λέξεις μπορούν να περιγράψουν τη χαρά του να αφήσεις το μικρό σου να ανοίξει τα φτερά του και την ίδια στιγμή εσύ να πνίγεσαι σε ποτάμια δακρύων!

Για να μην στα πολυλογώ, ιδού οι 10 σκέψεις που έκανα κι εγώ την πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό! Και δεν έχουμε φτάσει καν στο σχολείο- σχολείο, εκεί δεν ξέρω τι θα γίνει πραγματικά!

1. Πρωινό, πολύ πρωινό ξύπνημα. Τι κύκλος η ζωή; Πάλι εδώ επιστρέφουμε! Στο σχολείο!
2. Τα πήραμε όλα; Μήπως ξεχάσαμε το παγούρι; Το παιδί το πήραμε; Α ρε μάνα, πώς τα κατάφερνες και μας έκανες και γαλλική κοτσίδα μες το πρωί και γάλα έφτιαχνες και πρωινό έφτιαχνες, και τα ρούχα τα είχες έτοιμα κι εμείς δεν μπορούμε ούτε τα πόδια μας να πάρουμε.
3. Άντε φτάσαμε! Κοίτα να δεις πόσα παιδάκια! Άλλος κόσμος! Κοίτα να δεις που δεν θα θέλει να μείνει εδώ με τίποτα. Τσάμπα η προσαρμογή, τσάμπα η καινούργια τσάντα. Κλάματα θα έχουμε εδώ να μου το θυμηθείς. Δεν ήταν ακόμα έτοιμη για τον παιδικό. Κοινωνικοποίηση στα τρία και άλλα τέτοια χαζά!
4. Είμαστε σίγουροι ότι θα το πει όταν θέλει να πάει στην τουαλέτα; Μήπως έπρεπε να βάλω παραπάνω ρούχα στην τσάντα;
5. Κι αν χτυπήσει; Κι αν ανεβάσει πυρετό; Κι αν δεν θέλει να μείνει; Κι αν δεν κάνει φίλες και φίλους;
6. Καλή φαίνεται η δασκάλα της. Την συμπάθησε ήδη και κοίτα τι εύκολα που άφησε το χέρι μου! Πότε αλλάζαμε πάνες, πότε παλεύαμε να πάρεις το μπιμπερό, πότε έκλαιγες για να αφήσεις την πιπίλα,.
7. Αλήθεια τώρα, ούτε ένα δάκρυ, ούτε σ’ αγαπάω μαμά; Έτσι εύκολα θα αφήσει τη μαμά; Που πας καλέ έτσι απλά, εγώ ήμουν έτοιμη για δράματα!
8. «Μαμά, είμαι μεγάλη τώρα, πήγαινε στη δουλίτσα σου». Κι εκεί ένα σύμπαν γκρεμίστηκε, μια μάνα έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια της, ένα παιδί είναι επισήμως μεγάλο.
9. Φτου, ξέχασα τα μωρομάντηλα, έστω τα σκέτα χαρτομάντηλα. Τέτοιο δάκρυ ούτε η Μάρθα Βούρτση. Εγώ ήθελα προσαρμογή, όχι εσύ μικρή μου.
10. Σχολείο λοιπόν. Έτσι απλά! Μήπως έπρεπε να κάνουμε μια αγκαλίτσα ακόμα; Τι ώρα πήγε; Αργείς ακόμα να επιστρέψεις σπίτι; Μου έλειψες ήδη! Καλή μας αρχή!