«Για το καλό της υγείας σου μην μπεις στη διαδικασία για ένα δεύτερο παιδί!»

Αυτό ήθελα.

Μετά από κάποιες περιπέτειες με την υγεία μου και μετά από κάποια γυναικολογικά προβλήματα η απάντηση ήρθε από το στόμα του γιατρού μου. «Για το καλό της υγείας σου μην μπεις στη διαδικασία για ένα δεύτερο παιδί!».

Αυτό ήταν! Μετά τη γέννηση της κόρης μου και αφήνοντας τα χρόνια να περάσουν, ώστε τα δύο αδερφάκια να έχουν μια «χι» διαφορά ηλικίας, το άγχος κατέστρεψε την ελπίδα μου για ένα δεύτερο παιδί.

Αυτό το «για το καλό της δικής σου υγείας», με έκανε να αναπολήσω τις στιγμές που έζησα ως έγκυος. Με έκανε να σκεφτώ πώς ήταν η κοιλιά μου φουσκωμένη.

Οι πληγωμένες θηλές του στήθους, τα λόχεια, τα ξενύχτια, η αλλαγή στο πρόγραμμα και τη ρουτίνα, τα μπιμπερό και η ένταξη της στερεάς τροφής καθώς μεγαλώνει ένα παιδί, οι αλλαγές της πάνας... Όλα αυτά, άρχισα να τα σκέφτομαι τελείως διαφορετικά.

Πίστευα ότι θα τα ξαναζήσω σε μερικά χρόνια. Όμως, ποτέ δεν θα νιώσω ξανά αυτή την ανυπομονησία για την άφιξη ενός μικρού ανθρώπου. Ποτέ δεν θα ανακοινώσω στον άνδρα μου ή την οικογένειά μου ότι θα γίνω ξανά μαμά. Ποτέ δεν θα έχει ένα αδερφάκι η Νικόλ. Ποτέ δεν θα έχω ξανά ένα νεογέννητο μικρούλι να κοιμάται στο καλαθάκι δίπλα από το κρεβάτι μου.

Αυτά είναι όλα εκείνα που πρέπει να διαχειριστώ μέσα στο μυαλό μου. Ότι τα παιδιά «τελείωσαν» για εμένα. Ότι έφτασα στο τέλος του κεφαλαίου που συμπεριλάμβανε τις πιο τρυφερές στιγμές στη ζωή μου. Εκείνες τις στιγμές που φέρνουν δάκρυα στα μάτια σου όταν τις σκέφτεσαι. Αναφέρομαι σε εκείνες που νιώθεις νοσταλγία κάθε φορά που τις φέρνεις στο μυαλό σου. Για όλες εκείνες που προσπαθείς σκληρά να κρατήσεις ζωντανές μέσα από φωτογραφίες και βίντεο.

Είναι το τέλος του κεφαλαίου που έχει γραμμένα όλα τα καλύτερα που έχουν συμβεί στη ζωή μου, με λαμπερά γκλιτερένια γράμματα. Η γλυκύτητα του νέου μωρού, η τρυφερότητα και η συναισθηματικότητα της νέας μαμάς, ο ενθουσιασμός για ένα μικρότερο αδερφάκι. Οι ζεστές ευχές των επισκεπτών στο μαιευτήριο που περνούν για να φέρουν γλυκά ή λουλούδια. Ο τρόπος που οι φίλοι και η οικογένεια προσφέρονται να βοηθήσουν όσο μπορούν. Ο τρόπος που βλέπεις αυτά τα μικρά πατουσάκια και χεράκια να κουνιούνται δειλά στον έξω κόσμο και που κάνουν την καρδιά σου να φτερουγίζει.

Αυτό το «για το καλό της υγείας σου» με έκανε να εκτιμήσω περισσότερο τις στιγμές που περνώ με το παιδί μου. Με έκανε να χαίρομαι ακόμη περισσότερο με τα επιτεύγματά της. Να τα βάζω καλά μέσα στο μυαλό μου. Να κρατώ κάθε εικόνα της ζωής της και κάθε της χαμόγελο, καλά φυλαγμένα μέσα στην καρδιά μου και να ζω τη ζωή, χωρίς να τη θεωρώ δεδομένη.

Αν θα σταματήσω να ονειρεύομαι; Όχι, ο άνθρωπος δεν πρέπει να σταματά να ονειρεύεται, απλά το όνειρο που λέγεται «δεύτερο παιδί» ήταν απλά ένα όνειρο για εμένα!

Το σημαντικότερο κεφάλαιο στη ζωή μου τώρα πια ονομάζεται Νικόλ. Θα είμαι πάντα δίπλα της. Κοντά της. Και θα την παρακολουθώ να μεγαλώνει. Πάντα όμως, πάντα, θα αναπολώ εκείνες τις υπέροχες και γλυκές στιγμές. Εκείνες που ήταν όμορφες, ακόμη και αν ήταν δύσκολες. Εκείνες που μπορεί να μη θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια, αλλά πάντα θυμάμαι το συναίσθημά τους!

Δείτε όλα τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον Κόσμο στη ροή ειδήσεων του Newsbomb.gr