Ευχαριστώ τον άνδρα μου που ήταν μαζί μου στο δωμάτιο τοκετού 40 ώρες

Αν ο άνδρας μου δεν ήταν στο δωμάτιο τοκετού κατά τη διάρκεια της γέννησης του δεύτερου παιδιού μας, νομίζω ότι θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά η όλη κατάσταση.

Βλέπετε, ήθελα απεγνωσμένα -και το εννοώ το απεγνωσμένα- να κάνω VBAC (γέννηση με φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική τομή), αλλά όποια γυναίκα το έχει επιχειρήσει ξέρει ότι κάποιες φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα φαντάζεσαι. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά για εμάς, αλλά αν δεν είχα τον άνδρα μου δίπλα μου στο δωμάτιο τοκετού, δεν ξέρω αν θα τα είχα καταφέρει.

Όταν προσπαθείς για μια VBAC οι γιατροί συνήθως προσπαθούν να σε πείσουν αν αποφύγεις την επισκληρίδιο, αφήνοντας το σώμα σου να περάσει όλες τις οδίνες φυσιολογικά. Αλλά μετά από 20 και παραπάνω ώρες, τα έχασα. Πραγματικά κουράστηκα. Άρχισα να φωνάζω στις νοσοκόμες και να πετάω ο,τιδήποτε έπιανε το χέρι μου. Βρισκόμουν εκτός ελέγχου, αλλά με κάποιο τρόπο ο άνδρας μου κατάφερε να με ηρεμήσει κάνοντας μασάζ στην πλάτη και τους ώμους μου. Μου μιλούσε αργά, τρυφερά, όμορφα και με έκανε να ανατριχιάζω... αλλά δεν κράτησε για πολύ.

Επιτέλους μετά από 38 ώρες τοκετού, παρακαλούσα για μια επισκληρίδιο και μου την έκαναν.

Αφού αυτή η παραδεισένια ουσία μπήκε στο κορμί μου ο πόνος σταμάτησε και ήμουν σε θέση να ξεκουραστώ για μερικές ώρες. Ο άνδρας μου τράβηξε μια καρέκλα και μου κρατούσε το χέρι όλη την ώρα. Αν ήμουν ξύπνια, με ρωτούσε αν ήθελα κάτι (πάντα ήθελα κάτι) και αν ξεκουραζόμουν, βεβαιωνόταν ότι τίποτε δεν θα διαταράξει την ηρεμία μου. Τότε ήρθε η στιγμή να σπρώξω.

Τα πρώτα 30 λεπτά που έσπρωχνα έδειχναν να πηγαίνουν καλά. «Ουάου, τα πηγαίνεις μια χαρά», είπε η μαία μου. «Νομίζω το μωρό σου θα φανεί πιο σύντομα απ' όσο πιστεύαμε». Αλλά μετά από δύο ώρες και αφού πέρασε η επίδραση της ένεσης, είχα νικηθεί. Δεν μου είχε μείνει τίποτε. Ήθελα ακόμη εκείνη τη ριμάδα τη VBAC, αλλά δεν μπορούσα να τα καταφέρω. Τότε η μαία μου είπε: «Λυπάμαι, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να έρθει να σε δει ο γυναικολόγος, μήπως και χρειαστεί να βρούμε έναν άλλο τρόπο γέννησης!».

Τότε, όταν η μαία βγήκε από το δωμάτιο, ο άνδρας μου άρπαξε τα χέρια μου και είπε: «Μπορείς να τα καταφέρεις. Ξέρω ότι μπορείς να τα καταφέρεις!». Τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάγουλά μου. Ήμουν σίγουρη ότι δεν είχα άλλη δύναμη μέσα μου και ξαφνικά τον πίστεψα. «Μπορώ να τα καταφέρω» σκέφτηκα και του είπα «Εντάξει!».

Από εκείνη τη στιγμή, η ανδρεναλίνη άρχισε να κυλά μέσα μου. Έτσι, όταν μπήκε στο δωμάτιο ο γυναικολόγος, ήθελε να με δει να σπρώχνω και ναι έσπρωξα με περισσότερη δύναμη απ' ό,τι τις τελευταίες δύο ώρες. «Πρόκειται να γεννήσει αυτό το μωρό φυσιολογικά!», είπε. Και ξέρετε κάτι; Τα κατάφερα. Πραγματικά τα κατάφερα με τη βοήθεια και τη στήριξη του άνδρα μου. Χωρίς εκείνον στο δωμάτιο τοκετού, δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρω. Θα είχα κάνει για δεύτερη φορά καισαρική τομή και θα είχα καταστρέψει την επιθυμία μου, γιατί η VBAC ήταν πραγματικά αυτό που ήθελα να γίνει.

Από τη στιγμή που η κόρη μας γεννήθηκε την έβαλα στο στήθος μου να ξεκουραστεί και εκείνη τη μαγική στιγμή

και ευχαρίστησα τον άνδρα μου που απλά πίστεψε σε εμένα εκείνη τη νύχτα στο δωμάτιο τοκετού, γιατί ως σύζυγοι πραγματικά αυτό πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνετε!

πηγή: Popsugar.com