10 πράγματα που «σώζουν» το φετινό Πάσχα με τα παιδιά στο σπίτι

Δύσκολο το φετινό Πάσχα, βαρύ, ασήκωτο, ανοίγεις την πόρτα κι η φύση ανθίζει έξω κι εμείς λίγο λίγο μαραζώνουμε μέσα.

Είναι όμως για καλό, αυτό πώς να το προσπεράσεις. Σαρανταρίζουμε στην καραντίνα και ξέρουμε πολύ καλά και γιατί μένουμε σπίτι και γιατί μένουμε Αθήνα και γιατί μένουμε εδώ: Γι΄αυτούς που αγαπάμε.

Δεν είναι Πάσχα αυτό, το μουρμουρίζουμε πολύ και πολλοί, λες και βγαίνει αυτόματα κάτω από τη γλώσσα, κι όμως είμαι σίγουρη πως η Ανάσταση έρχεται και το Πάσχα το σώζουμε.

Κι έχω δέκα λόγους τουλάχιστον να το πιστεύω:

1. Πατάς το sms, μετακίνηση 6, βγαίνεις με τα πόδια ή με το ποδήλατο, ο ήλιος σου καίει το πρόσωπο, ο αέρας φυσάει τόσο όσο θες, ούτε πολύ κρύο, ούτε πολλή ζέστη, περνάς ανάμεσα από τις πορτοκαλιές, τις λεμονιές, τις περγαμοντιές που ανθίζουν. Αυτή η μοσχοβολιά, το Πάσχα είναι στον αέρα, το Πάσχα είναι εδώ και σε κάνει να ανατριχιάζεις.
2. Η αγάπη μας, αδιαπραγμάτευτη, αυθεντική,χωρίς κανένα covid- 19. Η αγάπη μας δεν γνωρίζει καραντίνα, δεν ξέρει από μακριά ή από κοντά, περνάει από τις οθόνες, φέρνει δάκρυα στα μάτια, μας χωρίζουν τα χιλιόμετρα, κι όμως δεν είμαστε μόνοι, είμαστε πιο κοντά από ποτέ.
3. Οι αγκαλιές μας, ηλεκτρονικές, διαδικτυακές και τα φιλιά μας πεταχτά, καινούργια, της τεχνολογίας κι όμως ζεστά, σου καίνε το μάγουλο. Και οι συνομιλίες μας, ο χρόνος που δεν είχαμε να μιλάμε και να κάνουμε το μακριά τόσο κοντά, πρωί και μεσημέρι και βραδάκι.
4. Τα φαγητά μας: Τα γαρδουμπάκια του παππού, η χορτόπιτα της γιαγιάς, το αρνάκι, το κοκορετσάκι του μπαμπά (αχ μπαμπά μου), το τσουρέκι μας που μοσχοβολάει βούτυρο και ξύσμα από πορτοκάλι, τα αυγά μας, κόκκινα και παστέλ και τα τσουγκρίζεις και δεν έχει σημασία ποιος κέρδισε τη μάχη, είναι το πιο νόστιμο αυγό που έφαγες ποτέ. Και προζύμι ετοιμάσαμε και μαγιά ψάξαμε και βρήκαμε και μπήκαμε στην κουζίνα την πασχαλινή πιο βαθιά από ποτέ.
5. Οι ύμνοι μας: Η εκκλησία, έστω κι από την οθόνη, το κεράκι στην εκκλησία στα δύο μέτρα απόσταση όταν δεν έχει μέσα λειτουργία, ο σταυρός που κάνουμε απ’ έξω και βουρκώνουμε.
6. Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ: χίλια χρόνια τώρα, κι ας έφυγε ο Τζεφιρέλι από τη ζωή, δεν χάνουμε επεισόδιο, θυμάμαι τον παππού να απαγγέλει στη γιαγιά τις λεζάντες, εκείνη δεν ήξερε να διαβάζει, εμείς τον ακούγαμε, μικρές και τσαντιζόμασταν που δεν μας άφηνε να διαβάσουμε μόνες, κι όμως τώρα, το νιώθουμε, την μεγάλη φροντίδα, την μεγάλη πράξη αγάπς.
7. Οι χειροτεχνίες μας: Και αυγά βάψαμε, και κουλούρια, και λαζαράκια και κουταλομαχίες με σοκολατένια αυγά κάνουμε μέσα στο σπίτι και μιλάμε για τον Χριστούλη που σταυρώθηκε για εμάς. Έθιμα που δεν γνωρίζουν από καραντίνες ούτε αυτά.
8. Τα δάκρυά μας: Για όσα μας λείπουν, για εκείνους που μας λείπουν, για εκείνα που άλλαξαν, για όσα σχέδια κάναμε και τα ίδια να ανατρέπονται. Δάκρυα όμως καθαρτικά, δάκρυα που χρειάζεσαι για να πάρεις δύναμη, να μείνεις λίγο ακόμα μέσα για όσο πρέπει.
9. Οι αναμνήσεις μας: Όσο κι αν θες να το ξεχνάς, το Πάσχα τούτο, που δεν έχει βόλτες κι εξοχές, χωριά και νησιά, τίποτα το ιδιαίτερο θαρρείς, θα σου μείνει αξέχαστο. Τότε που σουβλίσαμε στην καραντίνα και δεν κάναμε αγκαλιές, τότε που μείναμε στην πόλη, εσύ πόσο καλό θες να θυμάσαι ότι ήταν το Πάσχα αυτό; Χτίστο, χτίσε τις αναμνήσεις που σίγουρα θα έχεις και φρόντισε να είναι οι καλύτερες δυνατές.
10. Το κουράγιο μας: Το πείσμα μας, ως λαός, πως θα τα καταφέρουμε, θα νικήσουμε, δεν αφήσαμε μια κρίση να μας τσακίσει, θα αφήσουμε έναν ιό; Η ελπίδα μας πως φτάνει το καλοκαιράκι, το μεγάλο ελληνικό καλοκαίρι. Η φροντίδα μας σε εκείνους που δεν μπορούν, η σκέψη μας, σε εκείνους που μας λείπουν, το Πάσχα μέσα μας!