Μαρία Κορινθίου: «Το παιδί μου με έμαθε να είμαι γυναίκα.»

Από τον Γιάννη Βίτσα

Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος...

«Σοκαρίστηκα γιατί δεν περνούσε καν από το μυαλό μου μία εγκυμοσύνη..»

Όταν το είπα στον σύντροφό μου...

«Ο Γιάννης ήταν μαζί μου στο νοσοκομείο όταν το μάθαμε και ενθουσιάστηκε. Θυμάμαι πώς όταν μας το ανακοίνωσε ο γιατρός, χαμογέλασε πλατιά. Η είδηση για την εγκυμοσύνη μου προέκυψε ιδιαίτερα. Ενώ ήμουν σε γύρισμα χτύπησα στον αυχένα και αναγκάστηκα να εισέλθω στο νοσοκομείο προκειμένου να κάνω ακτινογραφία. Οι γιατροί με ρώτησαν αν είμαι έγκυος και τους απάντησα αρνητικά. Επέμεναν αιτιολογώντας πώς δεν επιτρέπεται να κάνω ακτινογραφία στην πιθανότητα που ήμουν...Την πολλοστή φορά που με ρώτησαν ζήτησα να κάνω εξέταση.. Ενώ περίμενα με τον Γιάννη στην αναμονή για την ακτινογραφία μου απάντησαν «Συγχαρητήρια! Είστε έγκυος». Εκείνη την στιγμή δεν καταλάβαινα τι μου έλεγαν.»

Η πρώτη φορά που κράτησα το μωρό μου αγκαλιά..

«Ήταν επίσης σοκαριστική...Ήταν περίεργο συναίσθημα. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Ουσιαστικά δεν έχεις ακόμα συνειδητοποιήσει ότι είσαι μητέρα, ότι ...το πλάσμα που κρατάς είναι δικό σου.»

Οι μήνες του θηλασμού ήταν...

«Δεν ήταν μήνες, ήταν ουσιαστικά τρεις εβδομάδες. Έπαθα επιλόχεια κατάθλιψη και μέσα σε δύο ημέρες μου κόπηκε το γάλα.»

Όταν με φώναξε μαμά ένιωσα...

«Δέος και ευχαρίστηση.»

Όταν πάτησε στα πόδια της αισθάνθηκα...

«Μεγάλη χαρά και περηφάνια!»

Στα πρώτα της γενέθλια..

«Είπα «Πώς πέρασε ένας χρόνος»! Σκέφτηκα πόσο σωστή είναι η άποψη που διατυπώνουν οι περισσότερες μητέρες ότι με το παιδί ο χρόνος περνά χωρίς να το καταλάβεις. Της έκανα φυσικά ένα μεγάλο πάρτυ και σβήσαμε την τούρτα όλη η οικογένεια μαζί!»

Πέρασα επιλόχειο κατάθλιψη και συμβουλεύω την κάθε γυναίκα...

«Είναι ένα πολύ σκληρό συναίσθημα και δε μπορείς να το καταλάβεις εάν δεν το έχεις βιώσει. Είναι ιατρικά αποδεδειγμένο πια ότι είναι θέμα ορμονών. Την περνούν οι περισσότερες γυναίκες σε διάφορες μορφές...Κάποιες επώδυνα, άλλες λιγότερο. Ορισμένες γυναίκες καταφεύγουν σε φαρμακευτική αγωγή και άλλες σε ψυχολόγο η ψυχίατρο...Εγώ την πέρασα έντονα αλλά ήμουν τυχερή στο ότι με βοήθησε η οικογένειά μου. Προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να μου δώσει να καταλάβω ότι την περνάω. Για να ξεπεράσεις το οτιδήποτε πρέπει να είσαι γνώστης του τι έχεις. Εγώ εκείνη τη δεδομένη στιγμή δε μπορούσα να το συνειδητοποιήσω, δεν το έβλεπα. Η οικογένεια μου ευτυχώς ήταν εκεί. Άρχισα να ηρεμώ όταν αντιλήφθηκα ποιο είναι το πρόβλημα. Συμβουλεύω την κάθε γυναίκα να μην κρατά τίποτα μέσα της. Να μιλά για την επιλόχεια κατάθλιψη. Δεν είναι ντροπή. Ο μόνος τρόπος να την ξεπεράσεις είναι να μιλήσεις και να μην αισθανθείς άσχημα γι' αυτά που νιώθεις. Επειδή είναι ανάμεικτα τα συναισθήματά σου σκέπτεσαι πολλά...Όταν θυμάμαι τα όσα ένιωσα τότε αισθάνομαι άσχημα. Φαντάσου πώς αισθανόμουν εκείνη τη δεδομένη στιγμή.»

Η σχέση με τον άνδρα μου άλλαξε...

«Πάρα πολύ. Σε μία σχέση ανατρέπονται τα πάντα με τον ερχομό ενός παιδιού. Η ζωή σου, η καθημερινότητά σου, η ρουτίνα σου, οι ανάγκες σου, οι προτεραιότητές σου αλλάζουν. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ταυτόχρονα αλλάζει και η ζωή του ζευγαριού. Πρέπει να μάθουν σε κάτι καινούργιο.»

Περάσαμε ή δεν περάσαμε κρίση μετά την γέννηση του μωρού;

«Δε θέλω να το ονομάσω κρίση γιατί παρερμηνεύεται και εδώ και δύο χρόνια ...φημολογείται ότι χωρίζουμε με το Γιάννη. Δε μ' αρέσει αυτό το πράγμα. Κρίση δεν έχουμε περάσει έτσι όπως αφήνουν κάποιοι να παρερμηνευθεί. Όμως υπήρξαν στην συμβίωσή μας στιγμές έντασης και νεύρων όπως σε κάθε ζευγάρι και σ' οποιαδήποτε σχέση.»

Η ζωή μου με το μωρό είναι σαν... «παραμύθι»

Το παιδί μου, με έμαθε... «να είμαι γυναίκα...Με ωρίμασε!»

Τα επόμενα σχέδια μου είναι... «Σε δύο εβδομάδες ξεκινούν τα γυρίσματα της ταινίας «Αθάνατη πραγματικότητα». Υποδύομαι την Θεά Αφροδίτη. Από τέλος του καλοκαιριού θα ξεκινήσω πρόβες ξανά για την παράσταση «Παναγία των Παρισίων» που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Ορφέας. Επίσης είμαι σε συζήτηση για ένα μουσικοθεατρικό project στο θέατρο αλλά που δε μπορώ να ανακοινώσω ακόμα.»