Μικρασιατική καταστροφή: Πώς να μιλήσετε στα παιδιά για τον πόλεμο και την προσφυγιά

Φέτος συμπληρώνεται ένας αιώνας από τη Μικρασιατική Καταστροφή και σε όλη τη χώρα διοργανώνονται πλήθος εκδηλώσεων μνήμης και τιμής για τα γεγονότα του 1922.

Πώς να μιλήσετε στα παιδιά για τη Μικρασιατική Καταστροφή

Μερικές φορές μας φαίνεται δύσκολο να εξηγήσουμε ένα ιστορικό θέμα όπως η Μικρασιατική Kαταστροφή σε μικρότερες ηλικίες μαθητών του Δημοτικού.

Σαν ιστορικό γεγονός, αναφέρεται στα τελευταία κεφάλαια ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.

Φέτος, ειδικά, πολλά σχολεία επέλεξαν να κάνουν εκδηλώσεις λήξης της σχολικής χρονιάς με αφιερώματα στην Μικρασιατική Καταστροφή, καθώς συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη θλιβερή αυτή σελίδα της ιστορίας της χώρας μας.

Όσο μεγαλώνει κάποιος τόσο περισσότερο μπορεί να αναζητήσει πήγες και να μελετήσει εις βάθος την ιστορία. Το θέμα όμως είναι να έχει εισαχθεί από τις μικρές κιόλας ηλικίες στο πόσο σημαντικό είναι για κάθε λαό να γνωρίζει τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν, αφού από τη μία μεριά ιστορία επαναλαμβάνεται και από την άλλη δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει ούτε οι πόλεμοι ούτε η έννοια «πρόσφυγας» και συνεχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη διαχείριση τέτοιων θεμάτων ,τα οποία τα παιδιά ακούνε και στο σπίτι τους να συζητιούνται και στο σχολείο και ανοίγοντας οποιοδήποτε Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης.

^{Πρόσφυγες στις αποθήκες, 1923-1924Συλλογή Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Μαγνησίας Το Εγγλεζονήσι}

Τρόποι να μιλήσετε στα παιδιά Δημοτικού

Η εκπαιδευτικός Ευαγγελία Τόλη, μιλώντας στο mothersblog. gr εξηγεί πώς μπορεί να προσεγγίσει ένας γονιός αυτό το ευαίσθητο θέμα κάνοντας το κατανοητό στα παιδιά του Δημοτικού: «Εμείς με τους μαθητές της ΣΤ τάξης ξεκινήσαμε μία έρευνα για διάφορα βιβλία της ηλικίας αυτής και καταλήξαμε «Στη σπηλιά της γοργόνας» της Λίτσας Ψαραύτη. Μέσα από την παιδική λογοτεχνία μπορούν τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με πληροφορίες για το μικρασιάτικο πολιτισμό, την περιγραφή των παράλιων της Μικρασίας, την αρμονική συνύπαρξη πριν τα γεγονότα αυτά με Τούρκους και Αρμένιους, για τα συναισθήματα και τις συνθήκες τόσο της βίαιης αποχώρησης αλλά και της εγκατάστασης στα ελληνικά εδάφη. Η πλοκή που υπάρχει σε ένα λογοτεχνικό κείμενο μιας και ξεφεύγει από τη δομή ενός ιστορικού κειμένου, πάντα εξάπτει το ενδιαφέρον των παιδιών και έτσι συγκρατούν ευκολότερα τα γεγονότα.

Ύστερα δραματοποιήσαμε αποσπάσματα από το κείμενο για την τελική μας γιορτή κι επιλέξαμε σε συνεργασία με τη μουσικό του σχολείου διάφορα τραγούδια τα οποία τους έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση και τραγούδησαν αλλά και κάποια χόρεψαν τα ίδια τα παιδιά με βαθύ συναίσθημα όπως:

" Μενεξέδες και ζουμπούλια", "Έχε γεια Παναγία"," Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω" «Δε σε θέλω πια» και άλλα.

Πριν τη γιορτή μας, επισκεφτήκαμε και το Μουσείο Μικρασιάτικου Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου» στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο οποίο ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει κειμήλια που συλλέχθηκαν με την επιμέλεια της Μικρασιάτισσας Φιλιώς Χαϊδεμένου αλλά και να ενημερωθεί για την ιστορία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας μέσα από διηγήσεις προσωπικές και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα ,οι οποίες συνοδεύουν απλά καθημερινά αντικείμενα και φωτογραφίες που είναι πιο προσφιλή εκθέματα και για παιδιά του δημοτικού».

Όπως επισημαίνει το «θέμα είναι να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με το μικρασιατικό πολιτισμό και το βίαιο ξεριζωμό μέσα από τη μουσική, τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, ίσως κάποια οπτικά ντοκουμέντα ανάλογα με την ηλικία και με μία συγκριτική αναφορά στην επικαιρότητα, καθώς το προσφυγικό είναι ένα μεγάλο ζήτημα ακόμη για τη χώρα μας.

Έτσι μπορούμε να εμφυσήσουμε την αγάπη και την επιθυμία μεγαλώνοντας να εμβαθύνουν με προσωπική μελέτη και αναζήτηση κι άλλων πηγών στα ιστορικά γεγονότα».