Τελικά, είναι εντάξει να τσακωνόμαστε μπροστά στα παιδιά μας;

Όλοι γνωρίζουμε ότι καλό είναι να αποφεύγουμε, όσο γίνεται, τους τσακωμούς και τις εντάσεις μπροστά στα παιδιά μας. Ή μήπως όχι;

Οπωσδήποτε, οι φωνές, οι προσβολές και οι εντάσεις εν μέσω τσακωμού, καλό είναι να μη λαμβάνουν χώρα μπροστά στα παιδιά, καθώς μπορεί να τα φοβίσουν και να τα γεμίσουν ανασφάλεια. Από την άλλη όμως, οι διαφωνίες είναι μέρος της ζωής και συμβαίνουν αναπόφευκτα μέσα σε μία οικογένεια.

Καβγάδες μπροστά στα παιδιά

Όταν μιλάμε για τσακωμούς, το σημαντικό δεν είναι το ΑΝ τσακωνόμαστε- αυτό είναι βέβαιο- αλλά το ΠΩΣ τσακωνόμαστε. Με λίγα λόγια, πρέπει να τσακωνόμαστε/διαφωνούμε σωστά: όντες δίκαιοι, μένοντας στο θέμα, εκφράζοντας τη γνώμη μας αλλά σεβόμενοι και την άποψη του άλλου. Επίσης, θα πρέπει να αποφεύγουμε προσωπικές προσβολές, χτυπήματα “κάτω από τη ζώνη” και εκφράσεις του τύπου “εσύ πάντα κάνεις το τάδε”, “εσύ ποτέ δεν κάνεις το τάδε” κ.ο.κ. Όταν τσακωνόμαστε ή διαφωνούμε με το σύντροφό μας, ο στόχος θα πρέπει να είναι το να συνεργαστούμε προκειμένου να βρούμε κάποια λύση με την οποία να είναι και οι δύο όσο γίνεται ικανοποιημένοι. Επίσης, εάν διαπιστώσουμε ότι δεν κατορθώνουμε να βρούμε, για την ώρα, κάποια λύση, δεν είναι κακό το να “συμφωνούμε ότι διαφωνούμε” και να βάζουμε στην άκρη το θέμα, προς εξέταση σε κάποια μελλοντική ημερομηνία (εφόσον αυτό είναι εφικτό).

Η διαφορά του «τσακώνομαι» από το «διαφωνώ»

Εάν οι τσακωμοί γίνονται στα παραπάνω πλαίσια, τότε όχι μόνο δεν κάνουμε κακό στα παιδιά με το να είναι παρόντα αλλά, ίσα ίσα, τους δίνουμε χρήσιμα μαθήματα. Τα παιδιά τείνουν να εσωτερικεύουν και να νορμαλοποιούν το πρώτο μοντέλο σχέσης στο οποίο εκτίθενται, που τις περισσότερες φορές είναι αυτό των γονιών τους. Έτσι, κρύβοντας τελείως τους τσακωμούς και τις διαφωνίες από τα παιδιά μας, τους δίνουμε τη λανθασμένη εντύπωση ότι τα ζευγάρια δεν τσακώνονται. Ένα τέτοιο μοντέλο σχέσης από την παιδική ηλικία, κρύβει κινδύνους όσον αφορά τις δικές τους μελλοντικές προσωπικές σχέσεις. Για παράδειγμα, ένα παιδί που δεν έχει παρατηρήσει διαφωνίες των γονιών του μπορεί ως ενήλικας να μη μπορεί να ανεχτεί καμία ένταση ή διαφωνία, με αποτέλεσμα να μην υποστηρίζει τα θέλω και τις ανάγκες του, προκειμένου να αποφύγει την οποιαδήποτε σύγκρουση.

Συνεπώς, φροντίζοντας ώστε τα παιδιά μας να μας παρατηρούν να διαφωνούμε με τρόπο δίκαιο, λειτουργικό και εποικοδομητικό, τους δίνουμε ένα ρεαλιστικό μοντέλο σχέσης, μαθαίνοντάς τους παράλληλα πώς να επιχειρηματολογούν, να υποστηρίζουν τη θέση τους (σεβόμενα όμως και τη θέση του άλλου) και, το κυριότερο, να χειρίζονται τις διαφωνίες ώστε αυτές να είναι παραγωγικές και όχι επιζήμιες για τις σχέσεις τους.

Μυρτώ Κογεβίνα, MSc.
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Email: myrtokogevina@gmail.com
Facebook: https://www.facebook.com/myrto.kogevina.336

www.kolonakipsychologist.com