NGL – «Δεν θα πω ψέματα!» - Μία ακόμα εφαρμογή που αρκετά παιδιά έχουν στο κινητό τους

Τι είναι το NGL;

Το ακρωνύμιο NGL=not gonna lie, σημαίνει «δεν θα πω ψέματα». Πρόκειται για μία εφαρμογή που λειτουργεί μέσα από το Instagram και επιτρέπει το ανώνυμο μοίρασμα σκέψεων, ιδεών, απόψεων, κάτω από τη φράση «δεν θα πω ψέματα», που όπως έχει αποδειχθεί, αρκετοί άνθρωποι την χρησιμοποιούν πριν μοιραστούν μία σκέψη τους, για να τονίσουν ότι είναι ειλικρινείς.

Κυκλοφόρησε το 2021 και υποστηρίζει ότι μπορεί να προσφέρει έναν ασφαλή χώρο για τους νέους στο διαδίκτυο. Οι δημιουργοί της εφαρμογής υπόσχονται ασφάλεια, μέσω της εποπτείας περιεχομένου ΑI, μέσα από αλγόριθμους που εντοπίζουν και να φιλτράρουν επιβλαβές περιεχόμενο που σχετίζεται με ρητορική μίσους και διαδικτυακό εκφοβισμό. Επιπλέον, δίνει την δυνατότητα αναφοράς και αποκλεισμού χρηστών.

Πώς λειτουργεί;

Η συγκεκριμένη εφαρμογή έρχεται ως απάντηση σε μηνύσεις για εκφοβισμό που έγιναν στην άλλη εφαρμογή-το Snapchat, όπου δεν επιτρέπει την ανώνυμη κοινή χρήση εφαρμογών. Αντίθετα, η NGL σύμφωνα με τους δημιουργούς της επιτρέπει την ανώνυμη αποστολή μηνυμάτων με στόχο την ανταλλαγή σκέψεων και απόψεων.

Είναι πράγματι ανώνυμη η ανταλλαγή αυτή μηνυμάτων;

Σύμφωνα με όσα έχουν ειπωθεί μέχρι σήμερα, η απάντηση είναι όχι, εφόσον με μηνιαία συνδρομή μπορεί κάποιος να γνωρίζει – όπως η εφαρμογή ισχυρίζεται – ποιο κινητό (τύπος κινητού), ώρα και από ποια περιοχή στέλνει το ανώνυμο μήνυμα. Βέβαια, τα στοιχεία δεν είναι συγκεκριμένα, ούτε μπορεί κάποιος να μάθει ποιος βρίσκεται πίσω από το συγκεκριμένο μήνυμα. Επιπλέον, το μέτριο AI του NGL δεν λειτουργεί αρκετά καλά σύμφωνα με δοκιμές από το NBC News.

Υπάρχει κίνδυνος τελικά;

Από τη μία θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι βοηθητικό για έναν έφηβο για παράδειγμα, να μπορεί να μοιραστεί τις πιο μύχιες σκέψεις του χωρίς να φοβάται ότι θα αποκαλυφθεί, να μοιραστεί ότι τον βασανίζει σα να βρίσκεται σε ένα φόρουμ, ανταλλάσσοντας ιδέες. Δυστυχώς όμως, η συγκεκριμένη εφαρμογή δεν αποκλείει τη ρητορική μίσους, καθώς από τη μία μπορεί να χρησιμοποιηθούν και πάλι εκφράσεις που θα προσβάλλουν και θα χαρακτηρίσουν κάποιον, απειλητικά μηνύματα και emoji, βρισιές.

Τι μπορεί να κάνουν οι γονείς;

Αξίζει να τονίσουμε ότι η διαδικτυακή επικοινωνία γενικότερα, μπορεί να εκθέσει τα παιδιά σε διάφορους κινδύνους όπως ο διαδικτυακός εκφοβισμός, το ακατάλληλο περιεχόμενο και η προσέγγιση από διαδικτυακούς θηρευτές. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι σημαντικό να είναι ενήμεροι οι γονείς για όλες αυτές τις εφαρμογές που κυκλοφορούν αλλά και για την διαδικτυακή αυτή επικοινωνία των παιδιών τους. Να μιλάνε με τα παιδιά τους και να τα εκπαιδεύουν σχετικά με την διαδικτυακή ασφάλεια και την υπεύθυνη συμπεριφορά, όπως και να θέτουν οδηγίες αλλά και περιορισμούς κατάλληλες για την ηλικία τους στη χρήση του Διαδικτύου. Φυσικά, η χρήση λογισμικού ή εργαλείων γονικού ελέγχου που παρέχονται από πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τη διασφάλιση της ασφαλούς περιήγησης και τον περιορισμό της πρόσβασης σε ακατάλληλο περιεχόμενο, είναι απαραίτητη.

Τι να αποφύγουν οι γονείς;

Όπως είναι εύκολα κατανοητό, είναι πολύ πιο βοηθητικό να προσπαθήσουν οι γονείς να είναι δίπλα και όχι «απέναντι» από το παιδί τους. Πιο απλά, αν προσπαθήσετε να επιβάλλετε την απαγόρευση της οποιασδήποτε εφαρμογής, το πιο πιθανό είναι να εναντιωθεί το παιδί σας και να το κάνει στα κρυφά ή «να μπαίνει» από το κινητό φίλου ή φίλης. Άρα, και πάλι θα αναφέρω ότι και παραπάνω, ότι χρειάζεται να είστε δίπλα στο παιδί σας, να μιλάτε και να εξηγήσετε τι ακριβώς κάνει η κάθε εφαρμογή αλλά και ποιοι είναι οι κίνδυνοι και πως μπορεί να προφυλαχθεί. Οπωσδήποτε να τονίσετε ότι μπορεί να σας μιλήσει οποιαδήποτε στιγμή αν νιώσει ότι «κάτι δεν πάει καλά», χωρίς να φωνάξετε, να κάνετε παρατήρηση ή να το τιμωρήσετε.

Τι κάνουμε, πού πάμε ως κοινωνία;

Όπως γνωρίζουμε και βλέπουμε γύρω μας, δυστυχώς υπάρχουν εκείνοι που θα προσπαθήσουν να «βλάψουν» άλλους για να γελάσουν και να περάσουν την ώρα τους – καθρεφτίζοντας βέβαια τον δικό τους προβληματικό κόσμο. Οι λεγόμενοι «νταήδες» που απειλούν όχι μόνο την σωματική υγεία άλλων, αλλά και την ψυχική, καθώς ακολουθείται το ίδιο μοντέλο κακοποίησης που έχουμε περιγράψει αρκετά συχνά. Και δυστυχώς γύρω από τους νταήδες βρίσκονται και όλοι εκείνοι οι αδύναμοι τύποι, που απλά ακολουθούν χωρίς να μπορούν να έχουν τη δική τους άποψη και γνώμη. Ακόμα και αν θεωρούν άδικο αυτό που συμβαίνει, φαίνεται πως είναι αρκετά αδύναμοι να εναντιωθούν στους νταήδες ή έστω να καταγγείλουν περιστατικά ή ακόμα και να φύγουν από την ομάδα αυτή.

Από την άλλη, ακούμε όλο και πιο συχνά για το πόσο κακό κάνει στην παιδική και εφηβική ψυχολογία – αλλά και στην ψυχολογία των ενηλίκων, θα συμπληρώσω – τέτοιου είδους συμπεριφορές. Πόσο μεγαλώνει η ανασφάλεια, πόσο πληγώνεται ένα παιδί ή ένας έφηβος, πόσο ψυχολογικά γίνεται ράκος, κλείνεται στον εαυτό του, ντρέπεται να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει. Και εδώ αναρωτιόμαστε για το που πάει τελικά η κοινωνία σήμερα. Πώς γίνεται και τόσο μικρά παιδιά, κρύβουν τόση κακία μέσα τους. Τι γίνεται στον ψυχικό τους κόσμο; Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν υπήρχαν παρόμοια περιστατικά, απλά δεν τα μαθαίναμε τόσο εύκολα και γρήγορα όπως σήμερα, μέσα από τον ψηφιακό μας κόσμο. Αρκετοί αναρωτιούνται αν έχουν αυξηθεί, ίσως, πράγματι έχουν αυξηθεί. Και εδώ ξεκινάει η ανησυχία γύρω από τους τρόπους που τα σημερινά παιδιά/έφηβοι αντιδρούν. Μήπως έχουν χαθεί αξίες που προστάτευαν τη κοινωνία μας; Μήπως η μοναξιά οδηγεί σε τέτοιου είδους δρόμους; Μήπως η απουσία των γονιών – η συναισθηματική απουσία, η οποία φαίνεται να έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο μέρος της από την υλική προσφορά, έχει βοηθήσει στην εκδήλωση τέτοιων περιστατικών; Μήπως φταίει η πανδημία που μείναμε κλεισμένοι και έφτασαν για κάποιους τα πράγματα στα άκρα μέσα από την ψυχική πίεση; Μήπως η βία γενικότερα έχει αυξηθεί; Μήπως είναι μόδα; Μήπως οι τόσο εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο και η απόσυρση που συναντάμε σήμερα στους νέους, οι οποίοι μπορεί κάθονται όλοι γύρω από ένα τραπέζι στη βόλτα τους μαζί, στην ουσία όμως είναι όλοι χαμένοι και χωμένοι μέσα στην οθόνη του κινητού τους; Πόσο μάλλον όταν βλέπουν και στο σπίτι την ίδια συμπεριφορά από τους γονείς, όπου κάθονται το απόγευμα στο σαλόνι τους – όλη η οικογένεια μαζί, αλλά ο καθένας και πάλι μόνος με τη παρέα μιας οθόνης…

Σίγουρα, όλοι οι παραπάνω είναι λόγοι για όλο αυτό που συμβαίνει και για το που πάμε ως κοινωνία. Ας προβληματιστούμε μέσα από τη δική μας συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μας αλλά και σε όσους είναι γύρω μας, η οικογένεια, τα παιδιά, το άλλο μέλος της σχέσης, οι φίλοι μας… Ας προβληματιστούμε και αν δούμε ότι «κάτι δεν πάει καλά», ακόμα και ας μην μπορούμε να το προσδιορίσουμε, ίσως η βοήθεια ειδικού θα μας βοηθήσει να δούμε και να βρούμε και πάλι την ψυχή μας, ας μην ντραπούμε να κάνουμε το βήμα λοιπόν.

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας