Όταν μία διαδρομή με το μετρό αρκεί για να μυρίσουν τα πάντα γύρω σου… μανούλα!

Δεν υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο, παντοτινό και μοναδικό από την αγκαλιά της μαμάς σου, μία κίνηση τόσο απλή και ανθρώπινη, η οποία κάθε φορά σε «πλημμυρίζει» δύναμη, αγάπη και τρυφερότητα.

Τι κι αν έχεις περάσει πλέον την ηλικία που είχε εκείνη, όταν σε έφερε στον κόσμο; Τι και αν έχεις κάνει πλέον τη δική σου οικογένεια; Υπάρχουν κάποιες στιγμές που θέλεις όσο τίποτε άλλο στον κόσμο, να βρεθείς ξανά στην αγκαλιά της, να γίνεις και πάλι παιδί, ακόμη και αν δεν το παραδέχεσαι ούτε σε εκείνη.

Εγώ, τουλάχιστον, κάπως έτσι ένιωσα τις προάλλες, φεύγοντας από το γραφείο και πηγαίνοντας προς τον σταθμό του μετρό για να γυρίσω στο σπίτι. Αυτό που δεν περίμενα, βέβαια, ήταν πως τη στιγμή που η συρόμενη πόρτα του βαγονιού θα άνοιγε και εγώ θα έκανα το βήμα για να επιβιβαστώ, θα βρισκόμουν απρόσμενα στην αγκαλιά της μητέρας μου.

Πώς ένας συρμός του μετρό σε οδηγεί αμέσως στην αγκαλιά της μητέρας σου

Μοιάζει απίθανο όμως, δεν ήμουν η μόνη που ένιωσα να βυθίζομαι στην αγκαλιά της μητέρας μου, μπαίνοντας στο βαγόνι του μετρό. Παρατηρώντας προσεκτικά τους συνεπιβάτες μου, στα πρόσωπα κάποιων μπόρεσα να διακρίνω μία έκφραση γαλήνης και ηρεμίας, ενώ οι μικρότεροι ηλικιακά επιβάτες δεν μπορούσαν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους.

Τι ήταν αυτό που μας έκανε να νιώθουμε έτσι, σαν παιδιά; Ένα μοναδικό άρωμα φρεσκάδας που υπήρχε διάχυτο σε όλο το βαγόνι, ένα χαρακτηριστικό και γνώριμο άρωμα που «μύριζε μανούλα», δηλαδή το άρωμα του μαλακτικού Soupline, το οποίο χρησιμοποιώ για τη φροντίδα των ρούχων, ακριβώς επειδή το χρησιμοποιεί και η δική μου μητέρα.

Και είμαι σίγουρη πως μαζί μου στο μετρό, υπήρχαν πολλές ακόμη μανούλες, μπαμπάδες και παιδιά που αναγνώρισαν αμέσως αυτό το άρωμα, το οποίο συνοδευόταν από panels που είχαν «ντύσει» το βαγόνι, με κλασικές μαμαδίστικες ατάκες, όπως το διαχρονικό «ζακέτα να βάλεις».

Κάποιοι από τους επιβάτες τράβηξαν φωτογραφία τις ατάκες, ίσως για να τις στείλουν ή για να τις δείξουν στις μαμάδες τους, ενώ κάποιοι άλλοι, μαζί τους και εγώ, απλώς αφέθηκαν στην εμπειρία και άφησαν το άρωμα του Soupline να τους «ταξιδέψει» πίσω στον χρόνο, στις πιο τρυφερές αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία.

Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr