Η μητρότητα μπορεί να είναι τόσο μοναχική…

Η μητρότητα μπορεί να είναι τόσο μοναχική…

Είχα μια από αυτές τις μέρες πρόσφατα και πραγματικά ένιωσα πως ένα σκοτεινό σύννεφο με ακολουθούσε και δεν μπορούσα να το μετακινήσω.

Είναι ένα ξεχωριστο΄είδος μοναξιάς, γιατί στην πραγματικότητα, δεν είμαι ποτέ μόνη. Με εξαίρεση τα λίγα δευτερόλεπτα στην τουαλέτα κάθε μέρα, όλες τις άλλες ώρες είτε έχω ένα μωρό στο ισχίο μου είτε ένα φλύαρο μικρό παιδί αγκιστρωμένο στα πόδια μου.

Το τελευταίο πράγμα που σίγουρα δεν φανταζόμουν ότι θα ένιωθα είναι μοναξιά.

Κι όμως, είναι εδώ, υποβόσκει κάτω από την επιφάνεια.

Την αισθάνομαι κάποιες μέρες έντονα παρότι είναι …αόρατη. Σαν να δουλεύω ασταμάτητα αλλά σπάνια να υπάρχει μάρτυρας. Μερικές φορές θέλω να ουρλιάξω λέγοντας «με είδε κανείς να κουβαλώ το μωρό και το μικρό παιδί μου από το αυτοκίνητο κρατώντας παράλληλα πέντε σακούλες με ψώνια κάτω από καταρρακτώδη βροχή!; Δεν είναι εντυπωσιακό;»

Η αχαριστία επίσης, μπορεί να αναβλύζει «μοναξιά».

Όμως, μπορώ επίσης να νιώθω μοναξιά όταν περιτριγυρίζομαι από άλλους. Αυτές οι στιγμές με εκπλήσσουν.

Σαν να είμαι σε μια ομάδα και να νιώθω άβολα ή να μην μπορώ να καθίσω επειδή το μωρό με έχει ανάγκη. Ή να κοιτάζω γύρω μου και να συγκρίνω τον εαυτό μου με κάθε άλλη μαμά που φαίνεται τόσο άνετη, κάτι τελείως άγνωστο συναίσθημα σε μένα τη δεδομένη στιγμή.

'Η να πρέπει να φύγω από μια εκδήλωση για να πάω σπίτι νωρίς, προκειμένου να κάνω μπάνιο τα παιδιά και να τα βάλω για ύπνο.

Υπάρχει μοναξιά και στις εμπειρίες. Στις επιλογές που κάνουμε ως γονείς. Αξίες που μας κάνουν να νιώθουμε απομονωμένοι. Στο να έχεις ένα παιδί που αντιμετωπίζει εμπόδια που φαινομενικά δεν αντιμετωπίζει κανένας άλλος. Μοναξιά για μια απώλεια, για ένα μυστικό κρυμμένο, για έναν πόνο που έχει η μάνα δίπλα σου.

Και υπάρχει τόση μοναξιά στα δύσκολα. Επειδή συχνά ένα χαμόγελο σκεπάζει τα πάντα. Χαμογελάμε και δεν μιλάμε γιατί δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε τους άλλους με την ιστορία μας. Με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Και σιγά σιγά, μπορεί να νιώθεις μόνη σε όλες τις καθημερινές προκλήσεις.

Παγιδεύεσαι, θεωρώντας ότι είσαι μόνη (και η μόνη που περνάς όλα αυτά).

^{Πηγή: Instagram @ brittanymasson_ (ελεύθερη απόδοση)}