«Ζω μεγάλες στιγμές!», μαμά του Mothersblog διηγείται καθημερινές ιστορίες με τα παιδιά της!

Από την Εύη Ματίεβιτς

Όταν είναι μαζί κάνουν μεγάλο χαμό! Αυτή είναι η καθημερινότητά μας! Η Μίλα θέλει τα δικά του πράγματα, αυτός δεν τα δίνει, μετά εκείνος θέλει τα δικά της και αυτό δεν τελειώνει ποτέ... Φτάνω στα όρια, θέλω να εκραγώ, θέλω να κάτσω λίγο μόνη μου να ηρεμίσω και όταν κάθομαι και σκέφτομαι τα όσα έγιναν, γελάω...

Πιο πολύ φωνάζω στον Χριστόφορο που είναι μεγαλύτερος, γιατί ξεχνάω ότι και αυτός, ένα μωρό είναι και μετά έχω τύψεις και προσπαθώ να κάνω και τους δύο να καταλάβουν πως πρέπει να μάθουν να παίζουν μαζί και χωρίς φωνές! Άραγε θα γίνει ποτέ; Δεν ξέρω..

Σήμερα κάθομαι στο λάπτοπ. Ο χαμός ξεκινάει, στέλνω τον μεγάλο στο δωμάτιο να παίξει ενώ η μικρή κάθεται στο σαλόνι. Είναι μέσα στη γκρίνια. Κλαίει, γκρινιάζει, ουρλιάζει και αυτό το τελευταίο με έχει ξεκάνει...

Είναι ακριβώς πίσω μου αλλά δεν της δίνω σημασία. Εκείνη συνεχίζει... Αχ, Θεέ μου τι θέλει πάλι; Μόνη της είναι! «Μαμαααα έπεσα!», μου λέει με παραπονιάτικη φωνή για να με κάνει να γυρίσω. Γυρίζω. Έχει αδειάσει ένα κουτί που έχει μέσα ένα αεροδρόμιο που το συναρμολογείς... «Πώς έπεσες;». «Να! Ετσι!», μου λέει και δείχνει το χαλί. «Καλά εντάξει να σε κάνω μάκια», της λέω... Την φιλάω και όλα καλά... Γυρίζω να συνεχίσω τη δουλειά μου και ακούω ξανά φωνές, ουρλιαχτό με νεύρα! Την πιάνω σε φάση που προσπαθεί να καθήσει μέσα στο κουτί.Το κουτί είναι μικρό και μακρόστενο, κάθεται μέσα, γέρνει και πέφτει. Νευριάζει, ουρλιάζει και κλαίει γιατί δεν μπορεί να καθίσει μέσα στο κουτί. Ξεσπάω σε γέλια... «Αουυ! Χτύπησα!», μου λέει και ξαναγελάω! Μα μέσα στο κουτί; Προσπαθεί πάλι και κάπως τα καταφέρνει και το στερεώνει στον καναπέ! Ηρέμισε! Επιτέλους! Κάθεται μέσα στο κουτί και βλέπει τηλεόραση! Ναι! Μέσα στο κουτί!

Και να πάλι μια κίνηση και μπαμ κάτω... Πφφ αρχίσαμε πάλι! Έχει πείσμα, πρέπει ντε και καλά να καθίσει στο κουτί... Τι θα την κάνω; Έχουμε ακόμα ένα κουτί από τα πράγματα που μόλις φέραμε σπίτι από την μετακόμιση. Της το έδωσα αλλά ήθελε και το άλλο. Βάλαμε και τα δύο κουτιά τελικά ενώ ο Χριστόφορος κοίταζε απορημένος την όλη κατάσταση.

Τα κατάφερα! Ηρέμησε, είδε λίγο τηλεόραση μέσα στο κουτί και αφού βαρέθηκε και άρχισε να γκρινιάζει έκατσε πάνω μου για να δει παιδικά ενώ εγώ σας γράφω αυτό το post και γελάω με το συμβάν που πριν από λίγη ώρα με είχε φέρει το αμήν!

Παιδιά... Γεμίζουν τη μέρα σου με τον πιο απίθανο τρόπο!