Μιλάμε στα παιδιά μας για τη νέα οικονομική μας κατάστασή. Συμβουλεύει η Αλεξάνδρα Καππάτου

Οι αλλαγές είναι πολλές κι η οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων οικογενειών έχει αλλάξει. Πολλοί γονείς αναρωτιούνται: «Να το κρύψω από το παιδί»; Είναι αδύνατο να κρατήσετε μακριά από τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας, μια τόσο σοβαρή αλλαγή στη ζωή σας.

Πώς να το χειριστείτε:

• Είναι καλύτερα να ενημερώσετε τα παιδιά σας για την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς σας εσείς οι ίδιοι, με απλά λόγια, προσαρμοσμένα στην ηλικία τους.
• Να προσπαθείτε να ανακτάτε το κουράγιο, το σθένος και την ψυχραιμία σας, ώστε τα παιδιά να μη βιώνουν αναστάτωση κι απόγνωση.
• Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας ή και των πρώτων σχολικών τάξεων δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Ο τρόπος της ενημέρωσής σας να είναι καθησυχαστικός.
• Προτιμήστε να μιλάτε στο παιδί για «οικονομικό πρόβλημα» και να μη χρησιμοποιείτε λέξεις όπως «κρίση», «χάος», «ανασφάλεια», «καταστροφή».
• Στα μεγαλύτερα παιδιά εξηγήστε εκτενέστερα το πρόβλημα και τις επιπτώσεις στη ζωή της οικογένειάς σας. Εξάλλου, γνωρίζουν ότι παρόμοιες δυσκολίες υπάρχουν και στις οικογένειες των φίλων τους τα μεγάλα παιδιά ήδη θα έχουν μιλήσει μεταξύ τους για αυτό το θέμα.
• Γενικά, συζητάτε με τα παιδιά τις αναγκαίες περικοπές που κάνετε στα δικά σας προσωπικά ή άλλα έξοδα και ζητάτε από αυτά να συμβάλουν, πχ αποδεχόμενα τη μείωση στο χαρτζιλίκι ή την παύση μίας εξωσχολικής δραστηριότητας που καλό θα ήταν να μην αφορά κάτι που το παιδί επιθυμεί διακαώς. Αυτό, αν τεθεί στο παιδί ως επιλογή, λειτουργεί καθοριστικά στον ψυχισμό του γιατί αισθάνεται ότι οι γονείς του είναι δυνατοί, αφού αντιδρούν στην κρίση, αλλά ότι και το ίδιο συνδράμει και παλεύει μαζί τους. Έτσι η κρίση παύει να είναι κάτι σαν ανίκητος «μπαμπούλας» στα παιδικά τους μάτια.

Γενικά καλό είναι:

• Να ενημερώνετε τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους για αυτό που συμβαίνει.
• Να τα καθησυχάζετε και να τους εμπνέετε εμπιστοσύνη.
• Να τα διαβεβαιώνετε ότι είστε δίπλα τους.
• Να ζητάτε την συμμετοχή τους σε κάποιες περικοπές πχ για φθηνότερα ρούχα, λιγότερα παιχνίδια.
• Να ασχοληθείτε με αυτά, τρυφερά και χαμογελαστά-κάτι πιο πολύτιμο από τα υλικά αγαθά.
• Να διαβεβαιώσετε τα παιδιά ότι η οικογένειά σας είναι ενωμένη σα μια γροθιά και μπορεί να διαχειριστεί κάθε δυσκολία.
• Να είστε πρόθυμοι να συζητάτε τα συναισθήματά τους και να απαλύνετε την ανησυχία και τους φόβους τους.
• Να μην ξεχνάτε ότι έχουν τα μάτια στραμμένα στον τρόπο λειτουργίας και συμπεριφοράς σας.
• Αν διαπιστώσετε ότι υπάρχει αλλαγή στην συμπεριφορά τους, όπως δυσκολίες στον ύπνο, εφιάλτες, φοβίες, ανεξήγητα κλάματα, κακή διάθεση, επιθετικότητα, πτώση στην σχολική επίδοση, προσπαθήστε να διερευνήσετε τους λόγους και τότε ζητήστε βοήθεια.

Από το βιβλίο της ψυχολόγου-παιδοψυχολόγου, Αλεξάνδρας Καππάτου, «Οι γονείς κάνουν τη διαφορά».