Αποφασίσαμε να χωρίσουμε. Τι πρέπει να πούμε στα παιδιά μας και ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας απέναντί τους;

Τα συναισθήματα επώδυνα, οι αντιδράσεις μπορεί να φτάσουν μέχρι και στην υστερία. Θυμηθείτε όμως: ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ, ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ! Γεγονός που σημαίνει ότι οι γονείς όσο άσχημα και δυσφορικά να νιώθουν, χρειάζεται να υιοθετήσουν μία ώριμη και συνετή συμπεριφορά προς τα παιδιά τους. Μία συμπεριφορά που δεν θα αλληλοκατηγορούνται, που δεν θα χρησιμοποιούν αυτά τα μικρά πλασματάκια ή ακόμη και εφήβους για να εκδικηθούν ο ένας τον άλλον.

Δυστυχώς είναι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στο χώρο μας, καθώς οι πρώην σύντροφοι φέρονται εντελώς ανώριμα και παιδικά, που ακόμη και τα παιδιά τους σε αυτές τις περιπτώσεις θα ήθελαν να τους φωνάξουν: "Σταματήστε πια! Σταματήστε να φέρεστε τόσο εγωπαθητικά και εγωκεντρικά! Εσείς πρέπει να μας φροντίσετε και να μας προστατέψετε, όχι εμείς εσάς!".

Είναι αλήθεια πως το διαζύγιο φέρνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή όλης της οικογένειας. Χρειάζεται όμως οι γονείς να ενημερωθούν για το καλό του παιδιού τους, να μην το φέρνουν μπροστά σε διλήμματα, να το βοηθήσουν να προσαρμοστεί στη νέα αυτή κατάσταση ζωής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς μέσα σ' ένα πνεύμα συνεργασίας για το παιδί τους να διατηρήσουν μια κοινή στάση, να προσπαθήσουν να του εξηγήσουν με ήπιο και ήρεμο τρόπο τι συμβαίνει και να συζητήσουν μαζί του για την αλλαγή που θα συμβεί όχι μόνο στη δική του ζωή αλλά και όλης της οικογένειας.

Να το ενημερώσουν πότε θα επέλθει ο χωρισμός, με ποιόν από τους δύο γονείς θα μείνει, καθώς και να το διαβεβαιώσουν ότι μπορεί ο γονιός που δεν θα μένει πλέον στο σπίτι, να μην το βλέπει σε καθημερινή βάση, θα διατηρεί όμως σταθερή επικοινωνία μαζί του.

Σε καμία, μα καμία περίπτωση, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως ενδιάμεσος ή «σύμμαχος» κάποιου από τους δύο γονείς και να εισπράξει την εχθρότητα που μπορεί να υπάρχει ανάμεσά τους. Το αντίθετο μάλιστα, θα πρέπει να το διαβεβαιώσουν ότι εξακολουθούν να είναι γονείς του όπως και πριν, ότι το αγαπούν και ότι δεν είναι αυτό υπεύθυνο για το χωρισμό τους, απλά ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν μπορούν να ζήσουν άλλο μαζί. Ακόμη, οφείλουν να του επιτρέψουν να μιλήσει και να εκφράσει τους φόβους και τις ανησυχίες του και οτιδήποτε άλλο το απασχολεί.

Τέλος, αν οι γονείς νομίζουν πως είναι δύσκολο να διαχειριστούν την κατάσταση, καλό είναι να μιλήσουν εξαρχής σε παιδοψυχολόγο, έτσι ώστε με την συμβουλευτική του παρέμβαση να μπορέσουν να διαχειριστούν την κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή

Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!