«Γιατί αγαπώ περισσότερο το ένα μου παιδί από το άλλο;»
Ενα φαινόμενο το οποίο προκύπτει συχνά στις οικογένειες με παραπάνω από ένα παιδί είναι αυτό των προτιμήσεων-δηλάδη, ο μπαμπάς ή/και η μαμά να νιώθουν προτίμηση για ένα από τα παιδιά τους.
Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ σύνηθες και είναι απολύτως φυσιολογικό. Υπάχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μπορεί να προκύψει, από την πλευρά των γονιού, προτίμηση για κάποιο του παιδί, όπως για παράδειγμα ότι το παιδί τού θυμίζει εμφανισιακά κάποιο πολύ αγαπημένο του πρόσωπο, ή ότι πολύ απλά ο χαρακτήρας του προτιμητέου παιδιού μοιάζει αρκετά με το δικό του. Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και μοναδικό, επομένως οποιοδήποτε χαρακτηριστικό ενός παιδιού μπορεί να οδηγήσει, συχνά υποσυνείδητα, σε προτίμηση από την πλευρά του γονιού.
Πρόκειται για ένα θέμα ταμπού-ως αποτέλεσμα, πολλοί γονείς δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι αισθάνονται προτίμηση και νιώθουν έντονες τύψεις σχετικά με αυτό. Όμως, αυτό το οποίο είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι προτίμηση δεν σημαίνει διάκριση. Με άλλα λόγια, δε μπορούμε να ελέγξουμε την προτίμησή μας για κάποιο μας παιδί, είναι όμως στο χέρι μας να χειριστούμε την κατάσταση σωστά.
Το πρώτο βήμα είναι να παραδεχτούμε στον εαυτό μας ότι προτιμούμε κάποιο μας παιδί και να καταλάβουμε ότι αυτό, από μόνο του, δεν είναι κακό. Στη συνέχεια, εξετάζουμε τη συμπεριφορά μας ώστε να είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν προδίδει την προτίμησή μας για κάποιο μας παιδί σε σχέση με τα άλλα. Είναι βασικό να συμπεριφερόμαστε σε όλα μας τα παιδιά με τον ίδο ακριβώς τρόπο, να απολαμβάνουν δηλαδή τα ίδια προνόμια και να υπόκεινται στους ίδιους κανόνες.
Πρέπει, τόσο με τα λόγια όσο και με τη συμπεριφορά μας, να τους δείχνουμε ότι τα αγαπάμε όλα ακριβώς το ίδιο-το οποίο είναι, άλλωστε, η αλήθεια. Μέλημά μας θα πρέπει να είναι να μην αντιληφθούν τα παιδιά την προτίμηση, καθώς αυτό θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στη μεταξύ τους σχέση αλλά και να κλονίσει την αυτοπεποίθησή τους.
Αυτή είναι μία από τις περιπτώσεις όπου, εάν τύχει και ερωτηθούμε ευθέως από τα παιδιά εάν προτιμάμε κάποιο από αυτά, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά το ενδεχόμενο να πούμε ένα αθώο ψέμα.
Μυρτώ Κογεβίνα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
MSc University of Surrey, BA University of Oxford
Myrto.kogevina@yahoo.com
