Τρόποι για να αντιμετωπίσετε τον αρνητισμό του δίχρονου παιδιού σας
«Όχι». Είναι η πιο συνηθισμένη λέξη στο περιορισμένο λεξιλόγιο του παιδιού. Την εκστομίζει με απίστευτη συχνότητα καθημερινά και είναι ίσως η μοναδική αυτονόητη απάντηση σε κάθε ερώτηση.
Τα περισσότερα παιδάκια περνάνε κάποια στιγμή στο δεύτερο χρόνο της ζωής τους μία φάση αρνητισμού. Το παιδί θέλει να διακηρύξει την ανεξαρτησία του, προσπαθεί να αποτινάξει την εξουσία των μεγάλων και να γίνει κύριος του εαυτού του.
Η φάση του αρνητισμού δεν πρέπει να σας ανησυχεί, λένε οι ειδικοί, καθώς πρόκειται για ένα υγιές και φυσιολογικό φαινόμενο. Είναι ένα βήμα μπροστά στο δρόμο της αυτονομίας και ένας πρωτότυπος τρόπος για να κατανοήσει καλύτερα το παιδάκι τη σχέση αιτίου και αποτελέσματος μέσα από τις αντιδράσεις που προκαλεί το «όχι».
Η συμπεριφορά αυτή η οποία διαρκεί γύρω στους 6 μήνες, αρχίζει να υποχωρεί μετά τα 2 χρόνια, όταν το παιδί μαθαίνει να σκέφτεται και να αντιδρά πιο θετικά και συνεργάσιμα.
Μέχρι τότε όμως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσετε τον αρνητισμό του παιδιού σας είναι ο δρόμος της διπλωματίας. Θα πρέπει να απευθύνεστε στο παιδί σας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχει περιθώριο να πει «όχι».
Για παράδειγμα, αντί να το ρωτάτε αν πεινάει, για να εισπράξετε τη συνηθισμένη και αναμενόμενη απάντηση, θα του πείτε: «Θέλεις να φας μακαρόνια ή κοτόπουλο;» Όταν έρθει η ώρα για να ντυθεί, μην το ρωτήσετε αν θέλει να βάλει τα ρουχαλάκια του. Εκφραστείτε διαφορετικά: «Προτιμάς να φορέσεις το κόκκινο ή το μπλε παντελονάκι;»
Μέσα από αυτή την επιλογή το παιδί θα αισθανθεί ότι ελέγχει τη ζωή του.
Δοκιμάστε επίσης να περιορίσετε τα δικά σας «όχι». Όσο πιο πολλές είναι οι απαγορεύσεις, τόσο πιο έντονος είναι ο αρνητισμός.
