Μήπως έχετε «υπερφορτώσει» το πρόγραμμα του παιδιού σας;

Ξένες γλώσσες, μπαλέτο, αθλητισμός και γυμναστική, μαθήματα μουσικής... Μοιάζει ατελείωτος ο κατάλογος με τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών.
Η υπερβολική εξάντλησή τους, δεν είναι η μοναδική συνέπεια του επιβαρυμένου προγράμματός τους. Σκεφθείτε σε κάθε ηλικία μεψυχραιμία, τί πρέπει να κάνουν τα παιδιά, πόσο τα πιέζετε, τί είναι απαραίτητο και τί προσδοκίες έχετε!

Δεν είναι μόνο η σωματική κούραση που μπορεί να παρουσιάσουν. Ειναι πιθανό να παρατηρήσετε και άλλα συμπτώματα όπως:

- Αδιαφορία. Μήπως κάποια δραστηριότητα του ειναι εντελώς αδιάφορη; Αξίζει τον κόπο να τη συνεχίζει
- Πτώση απόδοσης. Κάποια στιγμή αρχίζουν να έρχονται αρνητικά μηνύματα από τους δασκάλους. Η χαμηλή επίδοση μπορεί να είναι αποτέλεσμα κόπωσης ή εξάντλησης.
- Κυκλοθυμία. Μπορεί τη μία να είναι χαρούμενο, την άλλη νευριασμένο. Αν δε μπορεί να διαχειριστεί το χρόνο του, μπορεί να το αντιμετωπίζει ο οργανισμός του με κυκλοθυμικά ξεσπάσματα.
- Διαταραχές διατροφής και ύπνου. Οι ειδικοί κρούουν το κώδωνα κινδύνου και παρατηρούν πως πολλά 'φορτωμένα' παιδιά ταλαιπωρούνται από συμπτώματα που συνδέονται με το στρες αλλά και από διαταραχές στη διατροφή τους.

Αναλογιστείτε με προσοχή και σύνεση. Το παιδί σας χρειάζεται χρόνο να παίξει, να χαλαρώσει, να κοιμηθεί, ακόμη και να μην κάνει τίποτα. Δεν γίνεται να δουλεύει συνέχεια χωρίς ελεύθερο χρόνο. Είναι σίγουρο ότι θα επηρεαστεί ο συναισθηματικός του κόσμος. Είναι σίγουρο οτι θέλετε το καλό του. Φροντίστε για το καλό του λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του για χαλάρωση, διασκέδαση, ξεκούραση.

Και μία συμβουλή... Προσέξτε μην μπερδεύετε τα δικά σας θέλω με τα δικά του. Μιλήστε με το παιδι σας, ακόμη και αν έχει αρχισει κάποια εξωσχολική δραστηριότητα μπορεί να έχει αλλάξει γνώμη. Συζητήστε, δείτε τι θέλει, τι μπορεί και τι είναι απαραίτητο. Πολλές φορές κάτω από ένα πιεστικό πρόγραμμα κρύβονται οι υπερβολικές γονεϊκές προσδοκίες. Γονείς, που νιώθουν ότι δεν υποστηρίχθηκαν από τους δικούς τους γονείς σε εξωσχολικές δραστηριότητες, προσπαθούν στο παιδί τους να δώσουν όσα περισσότερα και όσο καλύτερα μπορούν.

Διδάξτε το παιδί σας να μην τα παρατάει, αλλά εσείς σαν ενήλικας, βεβαιωθείτε ότι δεν είναι υπερβολικά αυτά που του ζητάτε.
Προσέξτε τα επίπεδα στρες που μεταφέρετε. Θέλετε να είναι καλό, το πιέζετε εσείς, οι συμμαθητές του, οι προπονητές του.
Βρείτε την ισορροπία. Ακόμη κι αν σημαίνει να αφαιρέσετε τελικά κάτι, το αποτέλεσμα θα είναι ανακουφιστικό και για εκείνα και για σας.

Και μην ξεχνάτε: Τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς και σε χαλαρές στιγμές, όχι μόνο να τα συνοδεύουν από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Η επικοινωνία, τα επιτραπέζια ή άλλα παιχνίδια είναι ανεπανάληπτες στιγμές του παιδιού με τους γονείς του και ίσως αυτές να θυμάται περισσότερο αργότερα στην ενήλικη ζωή του.