Πόσο σημαντική είναι η στήριξη των παιδιών-αθλητών μας;

Ιδανικά θα ήταν καλό να κρατάμε τις αναστολές μας σαν γονείς, για τον εαυτό μας και να μην τις μεταφέρουμε στο παιδί, παρά να περιμένουμε και να το παρακολουθούμε στην εξέλιξή του.

Η ικανοποίηση όταν τα δούμε να «ανθίζουν», τεράστια. Κάθε μικρή τους επιτυχία σε κάτι που δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θα τα καταφέρει, μοιάζει με άλμα. Υπερηφάνεια μέχρι τον ουρανό. Κι εκεί αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τα οφέλη του αθλήματος που δεν είχαμε στο μενού των επιλογών για το παιδί μας. Για παράδειγμα το μπάσκετ σε περίπτωση κοριτσιού. Της μαθαίνει ότι αν θέλει την μπάλα – είτε για να σουτάρει είτε για να βοηθήσει τις συμπαίκτριές της – πρέπει να κινηθεί προς αυτήν και να διεκδικήσει την επιθυμία της. Δεν μπορεί να περιμένει αν φοβάται ή επειδή σκέφτεται τι θα σκεφτούν οι άλλοι για αυτήν. Επίσης της μαθαίνει ότι υπάρχουν όρια και όταν τα ξεπεράσει, θα υπάρχει κόστος για την ίδια. Το οποίο και πρέπει να «πληρώσει».

Όσο για πολύτιμες δεξιότητες ζωής... ειμαι θερμός υποστηρικτής των σπορ και σαν ειδικός και σαν άνθρωπος όσον αφορά τα παιδιά έχοντας ως δεδομένο ότι το παιδί επιλέγει το σπορ του και οι γονείς αφήνουν το πάθος του να οδηγήσει την απόδοσή του – το χειρότερο είναι να ζούμε εικονικά μέσα από τη ζωή του παιδιού μας. Για μερικά παιδιά όμως, η αθλητική και σωματική δραστηριότητα έχει στενή σχέση με την ντροπή, τον εξευτελισμό και το να μην φτάνει τις προσδοκίες άλλων. Μην είστε τέτοιος γονέας και φυσικά μην είστε τέτοιος προπονητής!

Μία από τις πιο πρόσφατες μελέτες του Πανεπιστημίου της Alberta, αναφέρει ότι η αρνητική στάση ζωής όσον αφορά την σωματική δραστηριότητα μπορεί να προσδιοριστεί είτε από ένα καλό είτε από ένα κακό βίωμα, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του προπονητή. Γι αυτό προτείνω να ρίχνουμε την προσοχή μας – ως γονείς και προπονητές – στην ευχαρίστηση του παιδιού ενώ αθλείται, στην χρήση των αθλημάτων ως βοήθεια για να συνδεθεί με φίλους και να μάθει, και στην ελαχιστοποίηση της επικέντρωσης στο αποτέλεσμα.

Είναι αρκετά τα ευρήματα των μελετών που δίνουν ευθύνη για καλύτερα βιώματα σε παιχνίδια με μικρή οργανωτικότητα. Παίρνουν πολλά τα παιδιά από παιχνίδια στα οποία δεν συμμετέχουν ενήλικες. Στο τέλος αυτό που μετράει δεν είναι αν κερδίσουν ή αν χάσουν, αν τερματίσουν πρώτοι ή αν είναι ο σταρ της ομάδας. Αλλά ότι έμαθαν τις δυνατότητες και τις δυνάμεις του σώματός τους, πώς να συνεργάζονται με άλλους και ότι η άθληση είναι κάτι ευχάριστο.

Αυτά τα μαθήματα, δεν έχουν ημερομηνία λήξης.

Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc
Συμβουλευτικός ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια
Σύμβουλος υπογονιμότητας
Επικεφαλής επιστημονικών υπηρεσιών του www.feelwelltoday.com
e-mail: ioanna.thps@gmail.com / itheodorakopoulou@feelwelltoday.com