Το λάθος που κάνουν οι γονείς στην ανατροφή των παιδιών τους

Συχνά, όμως, οι γονείς κάνουν υπερβολικά πολλά πράγματα για τα παιδιά τους. Αυτό δεν είναι πάντα καλό, ειδικά όταν δεν υπάρχει μέτρο και κυρίως ότι δεν συνοδεύεται από αρκετά «Όχι!».

«Θέλουμε τόσο απεγνωσμένα να έχουν τα παιδιά μας το καλύτερο δυνατό και τα ενθαρρύνουμε να τα αποκτήσουν. Επιθυμούμε να είναι οι καλύτεροι και να περάσουν στο καλύτερο πανεπιστήμιο. Αλλά αν καθίσουμε και σκεφτούμε λίγο, συνειδητοποιούμε ότι αυτό που μετράει είναι να βρούμε το καλύτερο συνταίριασμα ανάμεσα σε πανεπιστήμιο και μαθητή. Είναι πολύ πιο σημαντικό τα παιδιά μας να πάνε σε ένα πανεπιστήμιο όπου θ’ ανθίσουν απ’ ότι να πάνε σε ένα πανεπιστήμιο με κύρος. Αυτά τα δύο μπορεί να ταυτίζονται, μπορεί όμως και όχι», αναφέρει ο ψυχίατρος και παιδοψυχίατρος Adward M.Hallowell στο βιβλίο του «Ευτυχισμένα παιδιά, ευτυχισμένοι ενήλικες», εκδόσεις Μεταίχμιο.

«Πρέπει να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι οι παιδικές ρίζες της ενήλικης ευτυχίας δεν βρίσκονται στα ταξίδια στη Ντίσνεϊλαντ ή σε ένα γράμμα που ειδοποιεί ότι έγινες δεκτός στο Χάρβαρντ. Πρέπει να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι αυτό που τα παιδιά μου χρειάζονται περισσότερο είναι ο χρόνος μου, το ενδιαφέρον μου, η αγάπη μου, η καθοδήγησή μου και η ικανότητά μου να λέω όχι», τονίζει ο Adward M.Hallowell.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο κίνδυνος που υπάρχει όταν δίνουμε υπερβολικά πολλά είναι ότι τα παιδιά μπορεί να αποκτήσουν το «βλέμμα του καρχαρία». Δηλαδή να βαριούνται το καθετί, να έχουν βλέμμα όπως των αρπακτικών και χωρίς ζωντάνια. Το βλέμμα του καρχαρία σηματοδοτεί την έναρξη μιας ενήλικης ζωής γεμάτη κούραση, έλλειψη χαράς και κυνικότητα.

Μερικές φορές μπορεί να χρειάζεστε μεγαλύτερη δύναμη για να πείτε όχι, ή ένα λογικό επιχείρημα ή ακόμα να ακολουθήσετε το ένστικτό σας. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό να λέτε "όχι". Ισχύει το παλιό κλισέ: Μια μέρα τα παιδιά σας θα σας ευγνωμονούν!