Αντί να μιλάτε με τα παιδιά σας, μήπως κάνετε δουλειές με το πρόσχημα «ποιος θα τις κάνει»;

Κι όμως...το σπίτι και οι δουλειές του είναι ένας πειρασμός...πολλές φορές σκέφτεστε «Θα ήθελα να κάτσω με την οικογένειά μου αλλά πρέπει να βάλω πλυντήριο ή πρέπει να σιδερώσω». Μήπως το παιδί σας σας ζητάει λίγο από το χρόνο σας και αρκετά συχνά λέτε «Δεν μπορώ, πρέπει να πάω εκεί...ή πρέπει να μαζέψω την ντουλάπα...ποιος θα τα κάνει;».

Ναι...το φταίξιμο δεν είναι αποκλειστικά πάνω στις γυναίκες. Εάν το δούμε από κοινωνιολογικής σκοπιάς το ζήτημα, η γυναίκα είναι τόσο επιφορτωμένη με τους ρόλους της που πρέπει να ασχοληθεί με όλα και για λίγο. Δεν υπάρχει χρόνος για πλήρη αφοσίωση σε ένα ρόλο...Έτσι η νοικοκυρά δίνει τη σκυτάλη στη μάνα, στη σύντροφο στην εργαζόμενη γυναίκα, στην φίλη, στην γιαγιά στην μαγείρισσα στην συνάδερφο και πάει λέγοντας...

Όμως εάν το δούμε πιο καθαρά το θέμα, πρέπει να αποδεχτούμε αυτή μας την κοινωνική κληρονομιά (όσες θέλουμε) και να βάλουμε προτεραιότητες. Γιατί διαφορετικά θα είστε λίγο από όλα...και το πρόβλημα είναι το λίγο, όχι το όλα. Οι προτεραιότητες σε αυτό το θέμα λοιπόν είναι καίριες: ποιοι είναι οι σημαντικότεροι ρόλοι; Οι ρόλοι ζωής για εσάς; Να είστε Μάνα ή Νοικοκυρά; Θεωρώ ότι η πλειοψηφία θα επιλέξει το πρώτο, επομένως η λύση στο δίλημμα δεν είναι και το δύσκολη, αρκεί να στέκεστε λίγο κάθε φορά που πρέπει να διαλέξετε και που σκέφτεστε «Ποιος θα τα κάνει;» και να επιλέγετε κάθε φορά να είστε

Μάνα και κατά δεύτερον νοικοκυρά. Και ξέρετε γιατί; Γιατί υπάρχουν και άλλα άτομα που μένουν στο ίδιο σπίτι με εσάς, ο σύντροφος σας και ίσως εάν έχετε μεγαλύτερα παιδιά, και μπορείτε εύκολα να μοιραστείτε τις δουλειές και να έχετε ένα τακτοποιημένο σπίτι, όμως δεν υπάρχει κανένας μέσα στο σπίτι εκτός από εσάς που να μπορεί να παίξει τον ρόλο της μαμάς.

Τι μπορείτε λοιπόν να κάνετε;
1. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα με τις δουλειές του σπιτιού και τι μπορεί να κάνει ο καθένας ανά εβδομάδα. Ναι, ίσως σας φαίνεται πολύ ιδανικό και ουτοπικό και αμέσως θα πείτε «Δεν θα το κάνουν» αλλά η αλήθεια είναι ότι η ίδια η νοικοκυρά είναι απρόθυμη να μοιραστεί τις δουλειές του σπιτιού και όχι τα υπόλοιπα μέλη. Είναι ελληνικό φαινόμενο πράγμα που σημαίνει ότι είναι εφικτό αλλά ίσως δύσκολο.
2. Μην είστε τόσο αυστηρή με το θέμα της εμφάνισης του σπιτιού: εάν έχετε μικρά παιδάκια αποδεχτείτε ότι θα είναι σχετικά άτσαλο το σαλόνι σας και ποτέ δεν θα είναι όλα στη θέση τους αλλά η καθαριότητα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την τάξη, και η καθαριότητα είναι αυτό που μετράει σε ένα σπιτικό.
3. Μάθετε στο παιδί σας να σας βοηθάει με τις αγγαρείες του σπιτιού: από μικρή ηλικία τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν να βοηθούν στο σπίτι γιατί διαφορετικά εξελίσσονται σε ενήλικες που δεν ξέρουν πώς να επιβιώσουν μόνοι τους. Μάθετέ τους να ταίζουν το κατοικίδιο, να βάζουν το πιατάκι τους στο νεροχύτη και τα ρούχα τους στο καλάθι των απλύτων.
4. Περάστε χρόνο με το παιδί σας: μιλήστε του, ακούστε τι έχει να σας πει, μάθετε το παιδί σας να κάνει έναν όμορφο διάλογο. Ρωτήστε το τι αγαπάει, τι του αρέσει, τι δε του αρέσει, ποια είναι η άποψή του για διάφορα ζητήματα. Τα παιδιά όταν οι γονείς τους ενδιαφέρονται και τους κάνουν ερωτήσεις αντί εσφαλμένα να θεωρούν ότι τα ξέρουν απλά επειδή τα μεγάλωσαν, νιώθουν πολύτιμα μέλη της οικογένειας και έτσι δημιουργούνται ευτυχισμένοι ενήλικες.

Επομένως ξανασκεφτείτε το την ώρα που το παιδί σας θα ζητήσει την προσοχή σας κι εσείς θα πείτε «Και ποιος θα μαζέψει τα πιάτα»;...προτεραιότητες είναι το κλειδί σε όλα.

Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Blog: psuxis-logos.blogspot.gr
Τηλ. 6975797833