«Φύγε! Τώρα! Φύγε!»: τα μητρικά λεκτικά χαστούκια στα μάτια ενός κοριτσιού

Ο Τάσος Παπαναστασίου, δάσκαλος στη Θεσσαλονίκη για ακόμη μια φορά με μια ανάρτησή του, κατάφερε να μας σφίξει το στομάχι και να μας κάνει να σκεφτούμε, αν πραγματικά αξίζει να φωνάζουμε για «ψύλλου πήδημα» στα παιδιά μας.

Αυτή τη φορά, αφορμή για την ανάρτησή του, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, στάθηκε, η στάση μια μαμάς απέναντι στην κόρη της, που κατά λάθος έχυσε το χυμό επάνω στο βιβλίο και τα τσιγάρα της.

Διαβάστε το παρακάτω:

«Φύγε!

Σε μία παραλία της Χαλκιδικής. Δεν έχει σημασία σε ποια αφού ως γνωστόν σαν τη Χαλκιδική δεν έχει και όλες οι παραλίες της είναι καταπληκτικές.
Η μητέρα είναι από αυτές τις μητέρες του Σαββατοκύριακου. Φροντισμένη, στα όρια της μέσης ηλικίας, ξαπλωμένη στην ανασηκωμένη ξαπλώστρα, το βιβλίο ακουμπισμένο δίπλα της στο τραπεζάκι που συνοδεύει την ξαπλώστρα, τσιγάρο στο χέρι, ψιμύθια στα χέρια, χρώμα μαλλιών όχι φυσικό.

Το κοριτσάκι είναι από αυτά τα κοριτσάκια με την εκρηκτικότητα των παιδιών μπροστά στη θάλασσα. Ανίκητη εκρηκτικότητα. Ζηλευτή. Ξεχασμένη από τους γονείς στα βάθη της δικής τους παιδικής ηλικίας.

Το περιστατικό.

Εξαιτίας της εκρηκτικότητας χύνεται ο χυμός στο τραπεζάκι. Βρέχονται τα τσιγάρα και η Λένα Μαντά.

Η αντίδραση.

"Αμάν, βρε παιδί μου, κάθε φορά τα ίδια! Με έχεις σκάσει!". Βγάζει χαρτί από την τσάντα και σκουπίζει τη Λένα Μαντά, το πακέτο με τα τσιγάρα και το τραπεζάκι.
"Άσε με σου λέω!", απαντάει στο κοριτσάκι το οποίο ψελλίζει "συγγνώμη" με τα σημάδια από τα μητρικά λεκτικά χαστούκια στα μάτια και τις κινήσεις του.

"Φύγε! Τώρα! Φύγε!"

Το κοριτσάκι πηγαίνει προς τη θάλασσα μαραμένο.
Κοιτάει το νερό και η εκρηκτικότητα επανέρχεται.

Η μητέρα ανάβει νέο τσιγάρο, παίρνει στα χέρια της τη Λένα Μαντά και βολεύεται καλύτερα στην ξαπλώστρα.

Ευτυχώς, σκέφτομαι, ο μηχανισμός άμυνας των παιδιών είναι πανίσχυρος. Όπως και το κάλεσμα της θάλασσας.

Με τους γερασμένους πριν την ώρα τους γονείς τι θα κάνουμε δεν ξέρω. Και με τον φαύλο κύκλο της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης που έχει τον τίτλο "εμάς έτσι μας μεγάλωσαν οι γονείς μας και δεν πάθαμε τίποτα!"»