Τι σημαίνει να είμαι γυναίκα και τι πρέπει να διδάξω στην κόρη μου για τη ζωή της

Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου

Προϋπόθεση όμως για να διδάξω είναι πρώτα να σκεφτώ τον εαυτό μου ως γυναίκα διότι η κόρη μου μέσα από το παράδειγμα που βλέπει θα μάθει τα περισσότερα για το τι εστί γυναίκα.

Αν εγώ είμαι καλά με αυτό που είμαι, μπορώ να της μάθω να είναι καλά με αυτό που είναι. Αν βρίσκω χαρά και σκοπό στο ρόλο μου, οι πιθανότητες λένε ότι θα βρει κι εκείνη. Ας κοιτάξουμε τη ζωή μας λοιπόν. Να σκεφτούμε τι είναι σημαντικό για εμάς, τα μαθήματα που πήραμε και τα οποία θα θέλαμε να περάσουμε στην κόρη μας. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε με όλα όσα έχουμε κάνει, ας το δούμε σαν μια ευκαιρία να αναλογιστούμε σοβαρά τα μηνύματα που στέλνουμε στο κορίτσι μας.

Είμαστε ο εαυτός μας;

Για να μπορούμε ως γυναίκες και μαμάδες δευτερευόντως, να προτάσσουμε αυτό που είμαστε πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει συνταγή για τον ρόλο «γυναίκα». Η κάθεμία είναι μοναδική και - στη γη τουλάχιστον - δεν υπάρχει πανομοιότυπο αντίγραφό μας.

Ασχολούμαστε με τον εαυτό μας;

Αν δεν είμαστε χαρούμενες, είναι για αυτόν ακριβώς το λόγο. Μας το χρωστάμε να δημιουργούμε χρόνο για να απολαύσουμε δραστηριότητες που αγαπάμε και έτσι θα παραδειγματίσουμε την σημασία της φροντίδας του εαυτού. Το μήνυμα ότι προτεραιότητά μας είναι τα συναισθήματα και οι ανάγκες των άλλων πρέπει να αλλάξει. Αν δεν έχουμε ενσυναίσθηση για τον εαυτό μας πώς θα έχουμε για τους άλλους ; Χρειαζόμαστε χρόνο και όταν τον βρίσκουμε ας μην ξεχνάμε να λέμε στην κόρη μας που πάμε και για ποιο λόγο. Μόνο τότε θα διασφαλίσουμε τόσο τη χαρά μας όσο και την υγεία μας.

Πώς στηρίζουμε τις απόψεις μας;

Για να το κάνουμε πρέπει αρχικά να δίνουμε αξία σε όσα σκεφτόμαστε. Να εκφράζουμε τις σκέψεις μας χωρίς φόβο. Να επιλέγουμε να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που μας επιτρέπουν να εκφράζουμε τις σκέψεις μας – φίλους και συντρόφους. Αν κάποιος προσπαθήσει να μας κάνει να σωπάσουμε ή αν δεν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας μια συζήτηση χωρίς να θυμώσουμε ή να γινόμαστε συνεχώς ασεβείς, τότε καλύτερα να πάρουμε απόσταση. Σεβασμός προς τον εαυτό μας και τις απόψεις μας σημαίνει να επιλέγουμε συνειδητά και με ωριμότητα τον τρόπο που εκφράζουμε τα πιστεύω μας. Και είναι κάτι που φαίνεται!

Σεβόμαστε το σώμα μας;

Πολλές από εμάς αναστατωνόμαστε συχνά από την σωματική μας κατάσταση. Όμως ίσως βοηθήσει να σκεφτούμε πως ενδεχομένως να αξιολογούσε η κοινωνία τον εαυτό μας αν δεν είχαμε σώμα ; Φαντάζομαι θα κρίνονταν οι πράξεις μας, τα λόγια μας και η εν γένει στάση μας. Αυτό ακριβώς είμαστε ως γυναίκες. Δεν είμαστε μόνο το χρώμα των μαλλιών μας, το βάρος μας, ή το χρώμα του δέρματός μας. Αξίζει να θυμόμαστε ότι εφόσον σε σημαντικό βαθμό αυτά καθορίζονται γενετικά, μήπως είναι σπατάλη χρόνου να κινούμαστε με γνώμονα την ελπίδα να ήμασταν κάτι άλλο ή να προσπαθούμε να αλλάξουμε πράγματα τα οποία δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να αλλάξουν;

Τί γίνεται με τα όνειρά μας;

Υπάρχουν άπειροι τρόποι στον κόσμο που ζούμε να καταφέρουμε σχεδόν οτιδήποτε θέλουμε – αν πραγματικά το θέλουμε. Το κορίτσι μας πρέπει να μάθει ότι τα όνειρα πρέπει να μοιάζουν άπιαστα και αν δεν τα καταφέρουμε, και τί έγινε; Θα μάθουμε από αυτά και θα ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας για την προσπάθειά μας. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι η προσπάθεια είναι καλύτερη από το να μετανιώσουμε επειδή δεν προσπαθήσαμε.

Τί αναλογία ευθυνών κουβαλάμε;

Αν προσπαθούμε να τα φέρουμε όλα εις πέρας μόνη μας, η υπερκόπωση είναι παραδίπλα και το μήνυμα που δίνουμε είναι ότι είναι μια χαρά να τρέχουμε συνεχώς εξαντλημένες. Είναι δύναμη να ζητάμε βοήθεια εκφράζοντας ανάγκες και επιθυμίες και στην κόρη μας καθώς έτσι δεν θα καλλιεργήσει την προσδοκία να πρέπει να τα κάνει όλα μόνη της επειδή ντρέπεται να ζητήσει βοήθεια ή το θεωρεί αδυναμία εαυτού.

Πώς φερόμαστε στα συναισθήματά μας;

Παλιά ακούγαμε ότι αν είσαι καλό και ευχάριστο κορίτσι θα έχεις πολλούς φίλους και σχέσεις χωρίς διαφωνίες και εντάσεις. Ο κίνδυνος με αυτό το μήνυμα είναι ότι μαθαίνουμε να μην εκφράζουμε συναισθήματα όπως απογοήτευση, ματαίωση, θυμό ή αμηχανία εποικοδομητικά, και να στρεφόμαστε σε τοξικές συμπεριφορές όπως κουτσομπολιό ή εκφοβισμό μέσω των κοινωνικών δικτύων, για να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας. Η διαφωνία στην οικογένεια, στη δουλειά και στην προσωπική μας ζωή θα συμβεί και είναι απαραίτητο να δείξουμε στα κορίτσια μας ότι το να το διαχειριστούν διεκδικητικά, στην ουσία είναι αυτό που θα φέρει την θετική αλλαγή. Θα διαφωνήσουμε και με τον μπαμπά της και αυτό πρέπει να το ακούσει σε ήπιους τόνους. Είναι υγεία να μην είμαστε πάντα χαρούμενες και ότι γίνονται λάθη. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπαμε στο παιδί μας ότι ήμασταν στεναχωρημένοι, νοιώσαμε ντροπή, ή απόρριψη ; Αν δεν το κάνουμε, έχουμε μάθει να φοβόμαστε ή να απορρίπτουμε τα συναισθήματά μας. Αν μοιραζόμαστε μαζί τους μερικά από τα αρνητικά μας συναισθήματα, μαθαίνουμε στην κόρη μας να μην πρέπει πάντα να είναι χαρούμενη ούτε συνεχώς να ευχαριστεί τους άλλους.

Πώς φέρεστε στους φίλους σας;

Η τάση να σχολιάζουμε ή να «κοροϊδεύουμε» άλλες μαμάδες πολλές φορές αποκαλύπτει τον τρόπο που μιλάμε στον εαυτό μας. Όταν κάνουμε υποτιμητικά σχόλια καλλιεργούμε μια μορφή κοροϊδίας του εαυτού. Και είναι απαραίτητο να δείχνουμε την αγάπη μας για τον εαυτό μας μέσα από τις λέξεις που επιλέγουμε. Τί λέτε ; Θα ήταν πιο ωφέλιμο για την κόρη μας να μας ακούσει να λέμε «πρέπει να χάσω 5 κιλά μέχρι τη γιορτή» ή «το μακιγιάζ μου και τα μαλλιά μου είναι καταπληκτικά» ; Παμψηφεί το 2ο !!

Ποια είναι η σχέση μας με την τεχνολογία;

Όταν συζητάμε με κάποιον άλλον άνθρωπο, αφήνουμε κάτω το κινητό μας ; Η κόρη μας εμάς βλέπει στις σημαντικές τετ-α-τετ συζητήσεις και το ίδιο θα κάνει και στη δική της ζωή. Έχουμε αυτοέλεγχο και στη χρήση του διαδικτύου ; Όταν λαμβάνουμε ένα ενοχλητικό mail ή διαβάσουμε μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα που μας προκαλεί ένταση, αντί να αντιδρούμε στιγμιαία με θυμωμένο τόνο ή φωνές στο τηλέφωνο, ας πάρουμε το χρόνο μας. Είναι καλό παράδειγμα να έχουμε όχι μόνο υπομονή αλλά και μην «πολεμάμε» την φωτιά με φωτιά.

Πώς πάτε από διαθεσιμότητα;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας είναι η υπεραπασχόληση. Τόσο που να μην έχουμε χρόνο για πραγματική χαλάρωση με την οικογένειά μας. Όμως η βιασύνη και το κυνήγι του χρόνου είναι οι εχθροί της αγάπης όταν η αντανακλαστική υπεραπασχόληση είναι σχεδόν εκτός κάθε ελέγχου. Όταν είμαστε συνεχώς απασχολημένες οι σχέσεις μας αποδυναμώνονται, τα παιδιά δεν μας λένε τα προβλήματά τους, διεκπεραιώνουμε και δεν βιώνουμε, έχουμε στρες και περιορισμένη ευχαρίστηση, ηρεμία, οικειότητα. Κι όλο αυτό ξεκινάει από τα πρώτα παιδικά μας χρόνια. «Βιάζουμε» τα παιδικά χρόνια και είναι ο κύριος λόγος που αρκετά παιδιά ακόμα και στα 4 τους χρόνια μπορούν να διαγνωστούν με άγχος και συμπεριφορές που πληγώνουν τον εαυτό τους.

Τί γίνεται στην σχέση μας με τον μπαμπά της κόρης μας;

Αν εμείς περνάμε μια ζωή με τον άνθρωπο που μας αγαπάει, μας ενθαρρύνει και μας στηρίζει, αυτό προσθέτει μια καταπληκτική διάσταση στη ζωή μας. Και σίγουρα για να βιώνουμε αυτό το είδος σχέσης σημαίνει ότι πρωτίστως κάναμε μια σοφή επιλογή για τον άνθρωπο που παντρευτήκαμε. Δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του γάμου η γυναίκα να έχει δίπλα της έναν άστατο και ανώριμο άνδρα που να την υποτιμάει σε κάθε ευκαιρία. Κι αν ακούγεται σύνηθες φαινόμενο αυτή η παραποιημένη εκδοχή σχέσης, τότε έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε το σύνηθες σε κάτι πιο φυσιολογικό και ανθρώπινο. Αν βρισκόμαστε εκτός σχέσης, έχουμε την πολυτέλεια να ελέγχουμε ολοκληρωτικά τον χρόνο μας. Θα ωφελούσε πρωτίστως εμάς να γεμίζουμε τη ζωή μας πράγματα που την εμπλουτίζουν. Κι αν δεν υπάρχει στο προσκήνιο ένας δεύτερος γάμος, καλό θα ήταν να μην κρυβόμαστε πίσω από την μοναξιά μας.

Πώς διαχειριζόμαστε την μητρότητα;

Αυτό το διαφορετικό όλων είδος αγάπης φέρνει τις μεγαλύτερες χαρές αλλά και τα μεγαλύτερα καρδιοχτύπια. Απαιτεί πολύ δουλειά και θυσία και για αυτούς και άλλους πολλούς λόγους χρειάζεται πολύ καλή κρίση στην επιλογή του συντρόφου που θα μας στηρίξει και που την ίδια στιγμή θα είναι καλός πατέρας για τα παιδιά του. Μια τέτοια στάση θα «γλυτώσει» την πιθανή επιλογή δημιουργία σχέσης με γνώμονα άλλα κίνητρα, συνήθως λιγότερο σχετικά με την μητρότητα αυτή καθ` αυτή.

Πώς αντιμετωπίζουμε τους άνδρες;

Είμαστε δύο διαφορετικά φύλα όπως επανειλημμένα στηρίζει η επιστήμη και για να καταλάβουμε καλά τι σημαίνει γυναίκα πρέπει να καταλάβουμε τί σημαίνει άνδρας. Αξίζει να ενημερωθούμε περί των κινήτρων που καθοδηγούν τους άνδρες και τη διαφορετικότητα στη φυσιολογία. Αυτές είναι πληροφορίες που βοηθούν τόσο στον εργασιακό μας χώρο, όσο και στον γάμο αλλά τον γονικό μας ρόλο. Δυστυχώς πολύ συχνά ακούμε συγκρίσεις μεταξύ των δύο φύλων χωρίς να αναγνωρίζονται τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά τους. Με τη σωστή στάση μας έχουμε την ευκαιρία να δώσουμε την εικόνα της αληθινής διάστασης του θέματος στα κορίτσια μας.

Και επειδή όλα αυτά τα ερωτήματα που θέσαμε στον εαυτό μας ελπίζω να βοηθήσουν την καθεμία μας να αναλογιστεί τόσο το πώς έχει χτίσει την καθημερινότητά της αλλά κυρίως το παράδειγμα που δίνει στην κόρη της, δεν μπορώ να κλείσω χωρίς να αναφερθώ στον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο που έχει ο μπαμπάς της στη ζωή της. Με το δεδομένο ότι η νέα γενιά μπαμπάδων ασχολούνται περισσότερο με τα παιδιά τους από ότι οι προηγούμενες γενιές (κι αυτό είναι το καλό νέο !) είναι απαραίτητο να τους βοηθήσουμε ιδίως στην εφηβεία του κοριτσιού που δεν ξέρουν πώς να είναι κοντά στην κόρη τους. Βοηθήστε τους να δημιουργούν χρόνο μόνοι τους με την κόρη τους για να νοιώσει σημαντική για εκείνους, να είναι συνεπείς και ασφαλείς, να μην φωνάζουν ή να γίνονται τρομακτικοί. Κι αν την ίδια στιγμή φέρονται στην μητέρα της με σεβασμό και καλοσύνη, τα οφέλη για το κορίτσι σας είναι ανεκτίμητα!

Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc
Συμβουλευτικός ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια
Σύμβουλος υπογονιμότητας
Επικεφαλής επιστημονικών υπηρεσιών του www.feelwelltoday.com
e-mail: ioanna.thps@gmail.com / itheodorakopoulou@feelwelltoday.com

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved