Ξεπέρασε τον θάνατο της γυναίκας του δημιουργώντας blog

Πέντε μήνες μετά, ο σύζυγός της Μάικλ οργάνωσε το πάρτι γενεθλίων της μικρής του κόρης Ολίβια που έκλεινε τα πέντε της χρόνια. Στο πάρτι ήταν όλοι εκεί αλλά έλειπε ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή της και δεν ήταν άλλος, βέβαια, από τη μητέρα της.

Η Χέλεν διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού όσο ήταν ακόμα έγκυος στον μικρότερο γιο της, Μάρλει. Αν και η θεραπεία που έκανε είχε επιτυχία, λίγο αργότερα οι γιατροί ανακάλυψαν πως ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση σε πολλά σημεία του σώματός της.

Ο Μάικλ δεν ήθελε να χάνει τον χρόνο του θρηνώντας για το θάνατο της γυναίκας του αφού ήθελε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στα παιδιά του, την Ολίβια και τον τριών χρονών Μάρλει, ώστε η έλλειψη της μητέρας τους να είναι όσο το δυνατόν γινόταν λιγότερο αισθητή.

Ένα βράδυ λοιπόν, ο Μάικλ αποφάσισε να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του γράφοντάς τα σε ένα blog που δημιούργησε. Άρχισε λοιπόν κάθε μέρα να γράφει όλα όσα τον στενοχωρούσαν ή τον πίκραιναν σαν να ήταν το blog το προσωπικό του ημερολόγιο. Ανέφερε όλα όσα αισθανόταν και δεν μπορούσε να πει. Όλη την ημέρα προσπαθούσε να είναι δυνατός για τα παιδιά του ενώ το βράδυ έγραφε όλα όσα τον έπνιγαν και δεν μπορούσε να εκμυστηρευτεί σε κανέναν.

Το blog του Μάικλ άρχισε να έχει μεγάλη απήχηση και τον βοήθησε να ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκας του –όσο βέβαια αυτό είναι δυνατόν- και να αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα.

Ήταν ένα είδος ψυχοθεραπείας για τον Μάικλ, που μέσα από επικοινωνία με αναγνώστες, οι οποίοι είχαν περάσει παρόμοιες καταστάσεις με εκείνον, κατάλαβε ότι μπορεί κάπου να μιλήσει, να πάρει θάρρος και να συνεχίσει τη ζωή του μεγαλώνοντας μόνος τα παιδιά του, με κουράγιο και ελπίδα για τη ζωή.