Γιατί το σχολείο πρέπει να ακτινοβολεί στα μάτια του παιδιού + ένα μικρό μυστικό για να το πετύχετε

Φτάσαμε αισίως στο τέλος της σχολικής χρονιάς και ήρθε η ώρα για έναν απολογισμό. Εσύ, λοιπόν, ως γονιός ένιωσες ασφάλεια κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής αυτής χρονιάς; Ήσουν ήρεμος/η παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισες; Αισθανόσουν πως ο μεγάλος σύμμαχός σου είναι το σχολείο και το έμψυχο περιβάλλον αυτού και έτσι ό,τι κι αν συμβεί θα το αντιμετωπίσετε μαζί σαν μια γροθιά για το καλό του παιδιού; Αυτές είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που μπορείς να θέσεις στον εαυτό σου ως γονιός τώρα που μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος, ώστε να ξέρεις τι τελικά πήγε καλά, όπως το είχες φανταστεί και προβλέψει, τι δε λειτούργησε, αλλά και τι χρήζει βελτίωσης.

Μην πιέζετε το νήπιο παιδί σας να μάθει γραφή και ανάγνωση

Όσους γονείς και να ρωτήσουμε, το πρώτο πράγμα που θα σου απαντήσουν όλοι αυθόρμητα ότι αποζητούν από το σχολείο του παιδιού τους είναι το παιδί «να είναι καλά». Μια πολύ ειλικρινής, βαθιά και ουσιώδης απάντηση, καθόλου επιφανειακή και με πολύ μεγάλη σημασία. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η ανάγκη του γονιού πρωτίστως είναι ακριβώς αυτή. Να είναι και να περνάει καλά το παιδί του στο σχολείο. Βεβαίως, ένας γονιός θέλει να καλύπτονται και οι συναισθηματικές ανάγκες του, να βελτιώνονται οι ακαδημαϊκές του δεξιότητες μέρα με τη μέρα και να προοδεύει. Όμως, πρώτα απ’ όλα θέλει το σχολείο να ακτινοβολεί στα μάτια του και αυτό να αντανακλάται σε όλη την οικογένεια.

«Η εκπαίδευση είναι η ζωή η ίδια, και όχι προετοιμασία για μία μελλοντική ζωή» - Αμερικανός Φιλόσοφος John Dewy

Αν λοιπόν η χρονιά που πέρασε για εσάς ήταν μια ήσυχη χρονιά και χωρίς σκαμπανεβάσματα τότε είστε τυχεροί. Ωστόσο, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι απαιτητικές ημέρες θα έρθουν για όλους, ακόμη και για αυτούς που θεωρούν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης στην καθημερινότητα του παιδιού και πως όλα είναι τέλεια. Ή ακόμη και για αυτούς που δείχνουν να μη δυσκολεύονται παρουσιάζοντας μια υπέροχη ζωή στους γύρω τους ή ακόμη και στα κοινωνικά δίκτυα. Όσο υπέροχα παιδιά και αν έχουμε, πάντα υπάρχουν θέματα προς συζήτηση και βελτίωση και καλό θα ήταν ο σταθερός σύμμαχος μας να είναι το σχολείο και τα άτομα που το απαρτίζουν. Από αυτούς που υποδέχονται τα παιδιά μας στον χώρο, μέχρι εκείνους που τα μεταφέρουν με σχολικά λεωφορεία και περνούν τόσο χρόνο καθημερινά κοντά τους. Όλοι αυτοί με έμφαση, βέβαια, στις δασκάλες των παιδιών είναι οι μεγάλοι μας αρωγοί. Κι αν δεν μπορούμε να συμμαχήσουμε μαζί τους, τους αμφισβητούμε, αμφιβάλλουμε για το αν μας λένε την αλήθεια και αν γνωρίζουν τόσο καλά το παιδί μας, τότε σίγουρα έχουμε αποτύχει. Και δεν έχουμε αποτύχει επειδή εκείνοι έχουν δίκιο και εμείς ως γονείς άδικο ή το αντίστροφο, αλλά επειδή δεν είμαστε αυτό που λέμε «στο ίδιο μήκος κύματος». Άσπρο εμείς, μαύρο εκείνοι. Πώς τελικά θα «χρωματίσει» όλο αυτό τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά του παιδιού μας;

Ως γνωστό, τίποτα δεν μπορούμε να κρύψουμε από τα μικρά σας. Όλα τα ακούνε και τα βλέπουν, τα νιώθουν και τα αφουγκράζονται καλύτερα απ’ τον καθένα. Έτσι λοιπόν, οφείλουμε σιγά-σιγά να αντιληφθούμε ότι δύο γονείς που αποδοκιμάζουν το σχολείο θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα παιδί που συνεπώς δε θα τρέφει θετικά συναισθήματα γι’ αυτό. Δε θα του είναι ελκυστικό και τα άτομα από τα οποία αποτελείται ο χώρος δε θα κερδίσουν ποτέ μια θέση στην καρδιά του. Κατ’ επέκταση το παιδί στο σπίτι δε θα μεταφέρει ευχάριστες εμπειρίες, αλλά περιστατικά που θα μας κάνουν να αμφιβάλλουμε, να ανησυχούμε, να σηκώνουμε τα τηλέφωνα για να επικοινωνήσουμε πότε με άλλες μαμάδες και πότε με τις δασκάλες του σχολείου εκφράζοντας τις ανησυχίες και αμφιβολίες μας. Και στο σημείο αυτό πρέπει να είμαστε πλέον ικανοί να διακρίνουμε τον φαύλο κύκλο που δημιουργείται και μόνο ωφέλιμος δεν μπορεί να είναι για το παιδί μας και την ανάπτυξη του.

Πώς ένα μοντεσσοριανό περιβάλλον βοηθάει στην αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού

Και κάπως έτσι, ο απολογισμός για τον οποίο κάνω λόγο σήμερα φαίνεται πως δεν αφορά μόνο το σχολείο και εντούτοις το ερώτημα δεν είναι μόνο πόσο ευχαριστημένοι είμαστε εμείς ως γονείς από τον συγκεκριμένο χώρο. Εξάλλου όλες οι συνεργασίες πάντοτε αξιολογούνται αμφίδρομα. Εμείς άραγε κατορθώσαμε να ανταπεξέλθουμε στις προσδοκίες αυτού; Πώς συμπεριφερθήκαμε στη σχολική αυτή κοινότητα κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς και τελικά, βοηθήσαμε το παιδί μας ή δημιουργήσαμε εμπόδια στον δρόμο του προς την ευημερία; Γιατί, μην ξεχνάτε, πως, όπως είπε και ο Αμερικανός Φιλόσοφος John Dewy, «η εκπαίδευση είναι η ζωή η ίδια, και όχι προετοιμασία για μία μελλοντική ζωή» (Dewey: 1859-1952).

Πώς μπορώ να κάνω το παιδί μου να με ακούει περισσότερο

Ό,τι λοιπόν ζουν και βιώνουν καθημερινά τα παιδιά μας αυτό τα σμιλεύει και τα «δημιουργεί». Αυτό είναι το καλούπι τους και σε αυτά τα πλαίσια θα λειτουργήσουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους. Αυτός είναι και ο σπουδαίος λόγος για τον οποίο το ίδιο το σχολείο πρέπει να ακτινοβολεί και να γεμίζει θετικά συναισθήματα όχι μόνο το παιδί, αλλά και ολόκληρη την οικογένεια!

Πέγκυ Τζάννε
German & English Childhood Educator

Μη διστάσεις να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί μου! Θα με βρεις στο Instagram και TikTok