«Αγαπημένε μου σύζυγε, χρειάζομαι λίγη περισσότερη βοήθεια»

Η χθεσινή νύχτα ήταν δύσκολη για σένα. Σου ζήτησα να προσέξεις το μωρό για να κοιμηθώ νωρίς.

Το μωρό έκλαιγε . Το άκουγα από τον επάνω όροφο και το στομάχι μου ήταν κόμπος, αναρωτιόμουν αν έπρεπε να κατέβω για να σε βοηθήσω ή απλά να κλείσω την πόρτα και να κοιμηθώ, που τόσο πολύ ήθελα. Διάλεξα το δεύτερο.

Καλέ μου σύζυγε, μην με ρωτάς πώς μπορείς να βοηθήσεις... Απλά κάνε κάτι, ο,τιδήποτε!

Μπήκες στο δωμάτιο 20 λεπτά αργότερα, με το μωρό να κλαίει ακόμα χωρίς σταματημό. Το άφησες πλάι μου στο κρεβάτι, μια σαφής χειρονομία ότι δεν μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο.

Ήθελα να ουρλιάξω. Ήθελα να ξεκινήσω έναν επικό καβγά εκείνη τη στιγμή. Πρόσεχα όλη την ημέρα το μωρό μαζί με το μεγαλύτερο παιδί μας και θα ξυπνούσα επίσης μέσα στη νύχτα για να τάιζα το μωρό. Το λιγότερο που μπορούσες να κάνεις ήταν να τον κρατούσες για μερικές μόνο ώρες ώστε να προλάβω να κοιμηθώ.

Αυτό ήταν το μόνο που ήθελα : λίγες μόνο ώρες πολύτιμου ύπνου. Ζητούσα τόσο πολλά;

Ξέρω ότι και οι δύο μεγαλώσαμε παρακολουθώντας τους γονείς μας να έχουν τους τυπικούς ρόλους μητέρας-πατέρα. Οι μητέρες μας είχαν αναλάβει την ανατροφή μας και οι μπαμπάς όσοι εξαιρετικοί κι αν ήταν δεν αφιέρωσαν χρόνο ν’αλλάξουν πάνες, να ταΐσουν τα παιδιά. Οι μητέρες μας ήταν οι υπεργυναίκες που διατήρησαν την οικογενειακή δυναμική. Μαγειρεύοντας, καθαρίζοντας και μεγαλώνοντας τα παιδιά. Οποιαδήποτε βοήθεια από τον μπαμπά ήταν ευπρόσδεκτη αλλά απροσδόκητη.

Βλέπω λοιπόν αυτό το μοντέλο να επαναλαμβάνεται και σε μας. Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταΐσω την οικογένεια, να διατηρώ το σπίτι καθαρό και να φροντίζω τα παιδιά, ακόμη και όταν επιστρέφω από τη δουλειά. Έχω δημιουργήσει το προηγούμενο ότι μπορώ να τα κάνω όλα. Κι είναι λάθος.

Βλέπω επίσης τις φίλες μου και άλλες μαμάδες να τα κάνουν όλα και να τα κάνουν καλά. Ξέρω ότι το βλέπεις και εσύ. Αν μπορούν να το διαχειριστούν, και αν οι μητέρες μας το έκαναν τόσο καλά για εμάς, γιατί να μην το κάνω εγώ;

Ένα συγκινητικό γράμμα: «Αγαπημένε μου σύζυγε, συγγνώμη που δεν είμαι πια εκείνη που παντρεύτηκες»

Δεν ξέρω.

Ίσως οι φίλοι μας να βγάζουν αυτή την εικόνα προς τα έξω αποκρύπτοντας την πραγματική κατάσταση. Ίσως οι μαμάδες μας να υπέφεραν στη σιωπή για χρόνια και τώρα, 30 χρόνια μετά, απλά δεν θυμούνται πόσο δύσκολο ήταν πραγματικά. Ή ίσως, και αυτό είναι κάτι για το οποίο επικρίνω τον εαυτό μου κάθε μέρα, απλά δεν είμαι τόσο ικανή όσο οι άλλες.

Και παρότι δεν μου αρέσει που το σκέφτομαι, θα το πω: Χρειάζομαι περισσότερη βοήθεια.

Ένα μέρος του εαυτού μου αισθάνεται πώς απέτυχα.

Βοηθάς. Είσαι καταπληκτικός πατέρας και κάνεις εξαιρετική δουλειά με τα παιδιά. Και εκτός αυτού, αυτό θα έπρεπε να είναι εύκολο για μένα, σωστά;

Αλλά είμαι άνθρωπος, κοιμάμαι πέντε ώρες και είμαι κουρασμένη. Οπότε, σε χρειάζομαι.

Το πρωί, θέλω να ετοιμάσεις το μικρό μας παιδί για να μπορέσω να φροντίσω το μωρό και να φτιάξω τα μεσημεριανά γεύματα όλων ώστε να μπορέσω να πιω ένα φλιτζάνι καφέ. Και όχι, το να ετοιμάσεις το νήπιο δεν σημαίνει ότι θα αφήσεις μπροστά στην τηλεόραση. Σημαίνει να φροντίσεις να πάει στην τουαλέτα, να του δώσεις πρωινό και να ετοιμάσεις την τσάντα του για το σχολείο.

Το βράδυ, χρειάζομαι μια ώρα για να αποσυμπιεστώ, γνωρίζοντας ότι το παιδί κοιμάται στο δωμάτιό του και το μωρό μαζί μας. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να ακούς το μωρό να κλαίει. Πιστέψέ με, το ξέρω πολύ καλά. Αλλά αν μπορώ να ηρεμώ το μωρό για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, μπορείς κι εσύ να το κάνεις για μια ή δύο ώρες τη νύχτα.

Το πιο δημοφιλές βίντεο στο Youtube με πάνω από 4 εκατ. views: «Αγαπητέ μελλοντικέ σύζυγε...»

Σε παρακαλώ, σε χρειάζομαι.

Τα Σαββατοκύριακα χρειάζομαι περισσότερα διαλείμματα. Ακόμα κι αν είναι απλώς για μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο ή στο μανάβικο. Και μερικές μέρες που έχω προγραμματίσει μάθημα κολύμβησης και ραντεβού και φαίνεται ότι τα έχω όλα υπό έλεγχο, πρέπει να προσφερθείς να μου δώσεις ένα χέρι βοηθείας.

Τέλος, έχω ανάγκη ν’ ακούσω ότι είσαι ευγνώμων για όλα όσα κάνω. Θέλω να ξέρω ότι παρατηρείς πώς το πλύσιμο των ρούχων έχει γίνει και ένα ωραίο δείπνο έχει ετοιμαστεί. Θέλω να ξέρω ότι εκτιμάς ότι θηλάζω όλες τις ώρες και αντλώ το γάλα όταν είμαι στη δουλειά ενώ θα μου ήταν πιο εύκολο να δίνω στο μωρό φόρμουλα. Ελπίζω να παρατηρείς ότι δεν σου ζητώ ποτέ να μείνεις σπίτι όταν έχεις κανονίσει ή θέλεις να δεις αγώνες.

Ως μαμά, υποτίθεται ότι θα είμαι στο σπίτι όλη την ώρα και θα είμαι πάντα διαθέσιμη για να φροντίσω τα παιδιά όσο εσύ είσαι έξω.

Μακάρι να μπορούσα να τα κάνω όλα με έναν αβίαστο τρόπο. Αλλά κυματίζω μια λευκή σημαία και παραδέχομαι ότι είμαι άνθρωπος. Σου λέω πόσο σε χρειάζομαι και αν συνεχίσω με αυτούς τους ρυθμούς, θα καταρρεύσω.

Και αυτό θα έχει επιπτώσεις σε όλους.

Γιατί, ας το παραδεχτούμε: Με χρειάζεσαι κι εσύ.

^{ελεύθερη απόδοση από tinybeans.com}