Χρυσαυγή Ατσιδάκου: «Μακάρι να είχαν όλοι παιδιά που θα λάτρευαν»

Η όμορφη δικηγόρος και δημοσιογράφος ζει το θαύμα της μητρότητας και μέσα από αυτό της γεννιούνται διάφορες σκέψεις, που κάθε μητέρα κάνει.

Διαβάστε τι έγραψε η ίδια στο entertv:

«Ήταν ένα από τα πολλά βράδια που περνούσα δίπλα στον μικρό μου Μάξιμο, κοιτάζοντας τον αχόρταγα ενώ κοιμόταν. Κάθε φορά που τον κοιτάζω, δεν πλημμυρίζω μόνο από ευτυχία, αλλά και από όνειρα, σκέψεις και αγωνίες για το μέλλον του.
Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, σκεφτόμουν το κλασσικό που λέμε οι περισσότεροι γονείς «πόσο άλλαξε η ζωή μου από τη στιγμή που έγινα μητέρα/πατέρας» και συνειδητοποίησα ότι η αλλαγή δεν αφορά μόνο στο πως κυλάει η καθημερινότητά μου. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου αφιερώνεται πλέον σε παιχνίδι, μαμ, κακά, νάνι και πάλι από την αρχή.
Αυτό που κυρίως άλλαξε και γίνεται όλο και πιο έντονο, ειδικά και ενόψει της άφιξης της κόρης μου από ημέρα σε ημέρα, είναι ο τρόπος που βλέπω τον εαυτό μου μέσα από το παιδί μου και όσα κάνω για να αποτελώ ένα υγιές και σωστό πρότυπο για εκείνο ήδη από τους πρώτους μήνες της ζωής του.

Προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερη στα μάτια του, αναπότρεπτα βέβαια σύμφωνα με τα δικά μου μέτρα και σταθμά.
Προσέχω κάθε ερέθισμα που θα λάβει, θέλοντας να προστατεύσω τον συγκινητικά αθώο κόσμο του και θεωρώντας δεδομένο ότι αντιλαμβάνεται τα πάντα, ακόμα κι αν δε μπορεί ακόμα να μου το πει. Η σωστή ανατροφή του είναι η κινητήριος δύναμή για να γίνομαι καλύτερη μαμά, σύζυγος, επαγγελματίας... άνθρωπος. Κρίνω πλέον αυστηρά όσα κάνω ή δεν κάνω και κάθε επιλογής μου προηγείται η συναίσθηση της ευθύνης μου απέναντι στον μικρό μου θησαυρό.

Η σκληρότητα της κοινωνίας στην οποία φέρνουμε τα παιδιά μας, επιβάλλει να είμαστε σκληροί με τους εαυτούς μας καθώς τα μεγαλώνουμε. Τα δικά μας παιδιά είναι το αύριο και το πως θα είναι αυτό το αύριο εξαρτάται από το τι ανθρώπους αναθρέφουμε.
Σκεπτόμενη αυτά, θυμήθηκα και έναν φίλο, άνθρωπο των τεχνών, ο οποίος ενώ είχε διαπρέψει στο αντικείμενό του πριν κάποια χρόνια, τώρα, λόγω κρίσης, για να επιβιώσει και κυρίως για να μην εκτεθεί στα μάτια της μονάκριβης κόρης του λέει "ναι" σε κάθε είδους εργασία που του προσφέρεται. «Θα γίνω από κηπουρός μέχρι μάγειρας για να προσφέρω στην κόρη μου ό,τι μπορώ... για να της αφήσω κάτι. Να μην γυρίσει ποτέ να πει "ο άχρηστος ο πατέρας μου". Αυτό δε θα το άντεχα» μου έλεγε.

Θυμήθηκα και την μητέρα μου, που όταν της είπα ότι είμαι έγκυος, το πρώτο πράγμα μου είπε ήταν να ξεχάσω την παλιά Χρυσαυγή. Τότε δεν ήξερα, ούτε φανταζόμουν τι εννοούσε. Τώρα ξέρω. Ξέρω τι εννοούν όσοι λένε ότι άλλαξαν όταν έφεραν στον κόσμο το παιδί τους και έγιναν καλύτεροι άνθρωποι. Μακάρι να είχαν όλοι παιδιά που θα λάτρευαν. Σε πόσο πιο όμορφο και ανθρώπινο κόσμο θα ζούσαμε...»