Αγαπημένη κουρασμένη μαμά... μοιάζουμε τόσο πολύ εμείς οι δύο
Είμαστε πολλές, μοιάζουμε, μπορεί να μην μιλάμε, μπορεί και να μιλάμε μεταξύ μας και έχουμε πολλά κοινά.
Αγαπημένη κουρασμένη μαμά,
Ξέρω ότι είσαι κουρασμένη. Είσαι μαμά δυο εβδομάδες τώρα, δυο μήνες, δυο χρόνια, μπορεί και περισσότερο και ξέρω ότι κάποιες φορές νιώθεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο των καθημερινών απαιτήσεων.
Ξέρω ότι υπάρχουν στιγμές που νιώθεις βασίλισσα, τόσο περήφανη που τα έχεις καταφέρει όλα όχι μόνο σαν γυναίκα αλλά και σαν μάνα. Και ξέρω επίσης, πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η διάθεσή σου από τη μια στιγμή στην άλλη.
Ξέρω ότι δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου κάθε στιγμή και κάθε δευτερόλεπτο και σίγουρα δεν υπάρχει κάτι που να μην κάνεις. Ξέρω ότι είσαι ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ. Ξέρω ότι υπήρξαν μέρες που στριφογύρναγες στο κρεβάτι, με μηδενική διάθεση και χωρίς να θες να σηκωθείς. Ξέρω ότι μπορεί να έχεις ξυπνήσει μία, δυο, τρεις, μπορεί και τέσσερις φορές μέρα στη νύχτα.
Δεν ξέρω πριν πόσο καιρό μπορεί να ήταν, αλλά ξέρω ότι δεν ένιωθες ο εαυτός σου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σου και όταν τελικά έφερες στον κόσμο το μωρό σου, περίμενες και ανυπομονούσες για τη στιγμή που θα ένιωθες και πάλι όπως πριν.
Το μόνο που ξέρω να σου πω, είναι ότι η προ παιδιών εποχή ποτέ δεν θα γυρίσει. Ίσως να έχεις αρχίσει να κοιτάς φωτογραφίες σου από τότε που ήσουν νεότερη. Από τότε που έκανες ταξίδια με τις φίλες σου και με δυσκολία να αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Είμαι επίσης σίγουρη, ότι δεν δίνεις τα εύσημα στον εαυτό σου για το πόσο όμορφη και απίθανη γυναίκα είσαι τώρα.
Ξέρω πόσο κουραστικό είναι να είσαι μαμά. Ξέρω ότι έχεις στα πόδια σου το μωρό σου, το νήπιό σου ή το μεγαλύτερο παιδί σου όταν πας να πλύνεις τα δόντια σου, όταν χτενίζεις τα μαλλιά σου ή όταν προσπαθείς να βρεις τα κλειδιά σου. Ξέρω ότι ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι σκαρφαλώνει πάνω σου κάθε φορά που θες να μιλήσεις στο τηλέφωνο, τη στιγμή που θες να φας ή τη στιγμή που θες να κοιμηθείς έστω για λίγο.
Ξέρω ότι τόσο καιρό προσπαθείς για τα πάντα. Ξέρω ότι προσπαθείς να παραμείνεις ο εαυτός σου.
Ξέρω επίσης όμως, ότι δεν θα είναι όλα πάντα έτσι. Επίσης ξέρω ότι παρά τις καθημερινές δυσκολίες, παρά τα όλα όσα έρχονται στα πόδια σου και πρέπει εσύ να φέρεις εις πέρας, παρά τις λίγες άσχημες στιγμές, κάνεις καταπληκτική δουλειά και δεν είσαι μόνη.
Είμαστε τόσες άλλες τριγύρω. Περπατάμε η δίπλα μία στην άλλη. Μπορεί να μιλάμε, μπορεί και όχι. Άλλα όλες έχουμε για ίδια καθημερινότητα.
κείμενο της Candace Alnaji
