Φυσικά και υπάρχει σεβασμός σε όποιον δεν προσπαθεί

Με τόσο φως που σου λένε να ρουφάς θα ακτινοβολείς μέχρι τα βαθιά σου γεράματα.

Καλύτερο το ανθρώπινο χρώμα δεν νομίζεις;

Περίμενε. Μην σηκώνεσαι αμέσως. Βρες το νόημα όταν δεν υπάρχει κανένα απολύτως.

Σεβάσου αυτή τη στιγμή, άφησε την να σου μάθει κάτι! Μην την διώχνεις με μανία.

Μείνε κάτω ναι!

Μείνε κάτω!

Και θα δεις μετά πόσο ψηλά θα φτάσεις!

Είμαι περήφανη όταν δεν προσπαθώ. Γιατί είναι άδικο να προσπαθώ αδιάκοπα και επιταχυνόμενα.

Δεν μου δόθηκαν τέτοιες υπερδυνάμεις, και ούτε θα τις ήθελα

Είμαι μικρή, όπως όλοι μας, και δεν είμαι άτρωτη, όπως όλοι μας. Και πληγώνομαι. Και κάποιες μέρες δεν προσπαθώ. Και είμαι περήφανη γι' αυτό.

Γιατί πατάω στο έδαφος για να δώσω ώθηση στα όνειρά μου!

Γιατί ακτινοβολώ την αλήθεια μου. Και σιχαίνομαι κάθε ψευτοθετικότητα.

Μην προσπαθείς τόσο πολύ!

Κάποιες μέρες θα ήταν άδικο να παλέψεις με τα θηρία.

Βρες την ώθηση μέσα σου, και δώσε χρόνο.

Πάντα δίνε χρόνο, πόσο θα διαρκέσει το πέφτω από το σηκώνομαι;

Όσο και να είναι, απόλαυσέ το!

Είναι ικανότητα το “restart”, δεν είναι παραίτηση!

Μια γενιά που περνάει από κρίση σε κρίση, οικονομική, ταξική, ερωτική, κοινωνική, και φυσικά πανικού! Πώς γίνεται να συνεχίζουμε να περπατάμε, με τον ίδιο ρυθμό, με την ίδια τσαχπινιά μπλεγμένη στα βήματά μας, με σώμα μόνιμα στραμμένο στον ήλιο;

Ειδικά μια μάνα που κουβαλάει στις πλάτες τις βουνά!

Είναι υπεύθυνη για το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον του παιδιού της, και οι ευθύνες της είναι κάποιες φορές τόσο άδικες, τόσο απροσπέλαστες!

Εκείνη όμως είναι μάνα. Ο Χριστός σταυρώθηκε και έστειλε στον κόσμο τις μάνες.

Σκορπάνε θαύματα πριν καν τη γέννησή μας. Όμως είναι κάτι παραπάνω από εντάξει να μείνουν «κάτω», για όσο χρειάζεται.

Να κοιμηθούν με τις ώρες, να κάτσουν άλουστες στον καναπέ, και να τρώνε μια βδομάδα delivery.

Κάποιες φορές χρειάζεται και να μην προσπαθούμε!