Τα υπερπροστατευμένα παιδιά εξελίσσονται σε «νάρκισσους»
Οι γονείς που περιφέρονται συνεχώς γύρω από τα παιδιά τους την ώρα που παίζουν με τους φίλους τους, κινδυνεύουν να τα κάνουν νάρκισσους.
Ο Πίτερ Γκρέι, γνωστός ψυχολόγος, αναφέρει πως το «ελεύθερο παιχνίδι», όπου τα παιδιά αφήνονται μόνα τους χωρίς να τα κατευθύνουν ενήλικοι, τα βοηθάει να ξεπεράσουν το ναρκισσισμό τους και να αναπτύξουν την ικανότητα της συναίσθησης.
Υποστηρίζει πως τα παιχνίδια που προγραμματίζονται και επιτηρούνται από γονείς, και η άρνηση των γονιών για παιχνίδια στη γειτονιά, προκαλεί μεγάλα προβλήματα στο μέλλον.
«Τα ελεύθερα παιχνίδια τα βοηθούν να ξεπεράσουν τις τάσεις ναρκισσισμού. Τάσεις που όλοι έχουμε σε κάποιον βαθμό. Αυτοί που έχουν έντονο τον ναρκισσισμό, μπορούν εύκολα να "ποδοπατήσουν" τους άλλους και είναι γενικά ανίκανοι να δημιουργήσουν με άλλους βαθιές και μακροχρόνιες σχέσεις με νόημα», λέει ο Γκρέι, καθηγητής στο κολέγιο της Βοστόνης και συνεχίζει:
«Με το να παίζουν τα παιδιά ελεύθερα, τα βοηθάει για την μελλοντική τους ζωή. Ετσι μαθαίνουν να παίρνουν την ζωή στα χέρια τους και να παίρνουν δικές τους αποφάσεις, να λύνουν τα προβλήματά τους να διαπραγματεύονται με τους άλλους ως ίσοι, να βλέπουν κι από άλλη οπτική γωνία, να κάνουν φίλους και να διαχειρίζονται ρίσκα. Επιπλέον, τα βοηθάει να ελέγχουν καλύτερα τους φόβους τους και τον θυμό τους».
Αν όμως τα παιδιά ελέγχονται συνεχώς από ενήλικες , δε μπορούν να αναπτύξουν εύκολα όλα τα παραπάνω.
Ο ψυχολόγος κατηγορεί την οπτική που έχουν τα σχολεία για την ανάπτυξη του παιδιού, ότι δηλαδή, τα παιδιά κερδίζουν περισσότερα όταν τους λένε οι ενήλικοι τι να κάνουν.
Ακόμα και εκτός σχολείου, τα παιδιά είναι πιο πιθανό να παίζουν παιχνίδια που θέλουν οι ενήλικοι και λιγότερο πιθανό να βγουν έξω να παίξουν μόνα τους.
Επιπλέον, οι φόβοι για την ασφάλεια των παιδιών το καθιστούν πολλές φορές αδύνατο να παίξουν μόνα τους χωρίς την επιτήρηση κάποιου ενήλικου. Για αυτό και ο ψυχολόγος, συνιστά, οι γονείς να γίνονται όσο το λιγότερο αντιληπτοί από τα παιδιά την ώρα του παιχνιδιού όταν το να παίξουν τελείως ελεύθερα καθίσταται αδύνατο.
«Εξαρτάται και από την ηλικία του παιδιού. Τα παιδιά που είναι από τεσσάρων ετών και πάνω, θα πρέπει να παίζουν μόνα τους και οι γονείς να εξαφανίζονται. Ακόμα και αν είναι παρόντες χωρίς να το θέλουν, θα παρέμβουν διότι τα παιδιά έχουν την τάση να θέλουν κάποιος ενήλικος να λύσει τα προβλήματά τους ως πιο εύκολη λύση».
Τέλος, ο ψυχολόγος αναφέρει:. «Η εμπιστοσύνη φέρνει αξιοπιστία αλλά τα παιδιά χρειάζονται ελευθερία για να εξασκήσουν την υπευθυνότητά τους».