Μία μαμά εξομολογείται: «Αγαπημένο μου μωρό, χάρη σε εσένα αυτή είναι η πρώτη φορά που γιορτάζω σαν μαμά...»

«Αγαπημένο μου μωρό,

Αυτή είναι η πρώτη φορά που γιορτάζω την Ημέρα της Μητέρας! Η αλήθεια όμως είναι ότι είναι μια μέρα αφιερωμένη σε εσένα. Πριν γεννηθείς, λάτρευα τα γενέθλια, τις γιορτές, δεν με πείραζε καθόλου να είμαι στο επίκεντρο της προσοχής. Αυτή τη φορά όμως είναι διαφορετικά και ο λόγος είσαι εσύ! Δεν θα γιόρταζα σήμερα, αν εσύ δεν με είχες κάνει μαμά! Η Γιορτή της Μητέρας δεν έχει να κάνει με έμενα. Έχει να κάνει με εμένα και εσένα. Εμάς!

Πριν καν γεννηθείς, για εννέα ατέλειωτους μήνες, εγώ ήμουν αυτή που σε κουβάλαγα μέσα μου μόνη της.

Την ημέρα που ήρθες στον κόσμο, τη στιγμή που συναντηθήκαμε, όλα πάλι είχαν να κάνουν με εμένα και εσένα. Ο μπαμπάς σου βεβαίως και ήταν εκεί, τα δικά μου όμως χέρια ήταν αυτά που σε κράτησαν πρώτα. Το δικό μου στήθος ήταν αυτό στο οποίο ήθελες να ακουμπήσεις να ξεκουραστείς. Ο ρυθμός της καρδιάς μου συντόνιζε το δικό σου!

Τις πρώτες εβδομάδες μετά τη γέννησή σου, μπορεί να σε κρατούσαν άλλοι, εγώ όμως ήμουν αυτή που σε φρόντιζα, σε θήλαζα και φρόντιζα να μεγαλώνεις γραμμάριο, γραμμάριο, πόντο, πόντο. Εγώ και εσύ.

Σύντομα άρχισες να πίνει γάλα από το μπιμπερό και μπορούσαν και άλλοι να σε ταΐσουν. Και πάλι όμως, εγώ ήμουν το πρώτο άτομο που έβλεπες με το που ξύπναγες, που σου διάβαζα βιβλία και που παίζαμε με τα παιχνίδια σου. Και πάλι, ήμασταν εγώ και εσύ.

Μετά από μερικούς μήνες, επέστρεψα στη δουλειά και κάποιος άλλος έπρεπε να περνάει αυτές τις ώρες μαζί σου. Εγώ όμως ήμουν αυτή που βρισκόταν δίπλα σου το βράδυ, σε κάθε σου κλάμα και όταν όλοι οι άλλοι κοιμόντουσαν. Εγώ και εσύ.

Μετά όμως, ξεκίνησες να κοιμάσαι όλο το βράδυ και δε με χρειαζόσουν. Και έκλαιγα.

Έκλαιγα γιατί έπρεπε να αποδεχτώ ότι δεν θα είμαστε πάντα εγώ και εσύ. Φυσικά και ακόμα θα χρειαζόσουν, αλλά κάθε λεπτό, μέρα, εβδομάδα, μήνας που περνάει, μεγαλώνεις και γίνεσαι ανεξάρτητος.

Σύντομα δε θα με χρειάζεσαι για να σε κουβαλάω. Θα αρχίσεις να μπουσουλάς, μετά να περπατάς και έπειτα να τρέχεις. Όταν εγώ θα προσπαθώ να σε κρατήσω σφιχτά, εσύ θα θες να σε αφήσω ελεύθερο να εξερευνήσεις τον κόσμο. Σύντομα δε θα με χρειάζεσαι για να σου αλλάζω τις πάνες. Δεν θα με χρειάζεσαι για να σε ντύσω. Δε θα με χρειάζεσαι για να σε ταΐσω. Δε θα με χρειάζεσαι για να σου διαβάζω. Και κάποια στιγμή δε θα με χρειάζεσαι για να ακούω τις ιστορίες σου, να απαντάω στις ερωτήσεις σου και να λύνω τα προβλήματά σου. Φυσικά και ακόμα θα με θέλεις -ή τουλάχιστον ελπίζω!- αλλά και οι δύο θα ξέρουμε ότι μπορεί να τα καταφέρεις και μόνος σου!

Δεν έχουμε πολύ χρόνο όπου θα είμαστε μόνο εγώ και εσύ. Σε λίγο καιρό η ζωή σου θα περιλαμβάνει τους συμμαθητές, τους δασκάλους και τους φίλους σου.

Επομένως, αυτή τη Γιορτή της Μητέρας, την πρώτη μας Γιορτή της Μητέρας, δε θα ξεκουραστώ! Θα πω όχι στο δώρο του μπαμπά για ένα απόγευμα στα spa, όσο και αν χρειάζομαι ένα διάλειμμα. Θα είμαι ακριβώς εδώ, να σε κρατάω σφιχτά! Μόνο εγώ και εσύ...

Με αγάπη,
Η μαμά σου»