«Μη μου λέτε να μη φιλάω τα παιδιά μου στο στόμα!»

«Λατρεύω τα φιλιά.

Ιδιαίτερα αυτά τα μεγάλα, γεμάτα συναίσθημα, που δε σε αφήνουν να πάρεις ανάσα, μαμαδίστικα φιλιά!

Αυτά που ορισμένες φορές η φωνή της λογικής σου λέει ότι είναι είναι υπερβολικά, η φωνή της καρδιάς όμως, έχει άλλη άποψη.

Και αλήθεια, δεν προσφέρουν φοβερή ανακούφιση;

Γιατί ένα φιλί από ένα παιδί είναι το πιο ειλικρινές πράγμα στον κόσμο. Η αγκαλιά δεν είναι το ίδιο. Δεν βγάζει το ίδιο συναίσθημα και σε καμία περίπτωση δεν είναι η ίδια επαφή.

Ένα φιλί είναι τόσο διαφορετικό. Ένα πραγματικό φιλί, είτε είναι από ένα παιδί δύο ή τριών χρονών που το θεωρεί παιχνίδι, είτε είναι ένα στιγμιαίο άγγιγμα από ένα μόλις λίγων μηνών μωρό! Το φιλί ενός παιδιού είναι παράδεισος!

Ένα τέτοιο φιλί απαιτεί πολύ περισσότερη προσπάθεια και αγάπη. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως, υπάρχουν και οι ειδικοί που υποστηρίζουν ότι τα φιλιά στο στόμα δεν είναι καλά για ένα παιδί.

Η Dr Charlotte Reznick, συγγραφέας του βιβλίου «Η δύναμη της φαντασίας ενός παιδιού: Πώς να μετατρέψετε το άγχος και το στρες σε χαρά και επιτυχία» υποστηρίζει ότι τα φιλιά στο στόμα μπορούν να μπερδέψουν ένα παιδί. Εάν η μαμά δώσει ένα φιλί στο στόμα στον μπαμπά ή και αντίστροφα, τι σημαίνει όταν ένα κοριτσάκι ή ένα αγόρι δώσει ένα τέτοιο φιλί στους γονείς του; Η Dr Charlotte υποστηρίζει ότι αν υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να σταματήσουν αυτά τα φιλιά, αυτός μάλλον έχει φτάσει.

Όπως ξαναείπα, προσωπικά λατρεύω τα φιλιά. Θυμάμαι τους γονείς μου να μου χαρίζουν τέτοια φιλιά και έτσι αυτή η παράδοση συνεχίζεται και στις επόμενες γενιές!

(Εννοείται ότι τα φιλιά στα οποία αναφέρομαι είναι τα αγνά φιλιά ενός γονιού στο παιδί του και όχι κάτι άλλο!)

Κάποιοι γονείς όμως συμφωνούν με την Dr Reznick. Πιστεύουν ότι τέτοιου είδους φιλιά δεν μπορεί αν είναι αγνά και περιορίζονται στις αγκαλιές.

Μπορώ να το σεβαστώ και να το καταλάβω αυτό, αλήθεια.

Έχω μία πολύ καλή φίλη που συμμερίζεται αυτήν την άποψη. Δεν δίνει ποτέ φιλιά σε κανέναν, ακόμα και όταν εγώ της δίνω ένα φιλί για να τη χαιρετίσω στο μάγουλο, ποτέ δε κάνει το ίδιο. Βέβαια, δίνει πολλές αγκαλιές, γεμάτες αγάπη και ενθουσιασμό που θα μπορούσαν σχεδόν να αντικαταστήσουν τη θέρμη και την αγάπη ενός φιλιού, αλλά όχι τελείως! Αναρωτιέμαι αν το έκανε πάντα. Είναι άραγε θέμα γονιδίων; Ή μήπως από μικρή είχε λάβει τόσα φιλιά «στον αέρα» που τώρα ένα φιλί έχει χάσει τη σημασία του; Ή μήπως όπως υποστηρίζει και η Dr Reznick πρέπει να φιλάμε μόνο το σύντροφό μας;

Φιλάω τα παιδιά μου δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές την ημέρα! Πιστεύω ότι ο Ντάστιν Χόφμαν ως Μπάρνι στην ταινια "Barney's Version", περιγράφει ακριβώς την αγάπη ενός γονιού για το παιδί του, όταν αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει το γιο του:

"Χρησιμοποιούμε τη μέθοδο Φόκερ. Αγκαλιάζουμε και φιλάμε τον μικρό μας πρίγκιπα σαν να μην υπάρχει αύριο..."

Το ίδιο ακριβώς, κάνω και εγώ με τα παιδιά μου.

Δεν είμαι διαφορετική από κάθε άλλη μαμά. Δεν είμαι πιο ... περίεργη ούτε χίπης! Πιστεύω στην υγιεινή, στη σωστή διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση, στην ισορροπημένη διατροφή, στο πρόγραμμα και σε όλα αυτά!

Στα φιλιά όμως δεν έχω όρια. Δεν με νοιάζει αν είναι οι φίλοι του παιδιού μου μπροστά ή αν είναι άρρωστο!

Γιατί, πριν καλά καλά το καταλάβουμε, τα παιδιά μεγαλώνουν και τότε θα είναι αλλιώς!

Ας φιλήσουμε λοιπόν όσο πιο πολύ μπορούμε τα παιδιά μας!»

Εσείς συμφωνείτε με την Alissa; Στείλε μας την άποψή σας εδώ!