Γράμμα από έναν παρατημένο σύζυγο στη γυναίκα του...

Αλλά αυτή τη μέρα, η γυναίκα του δεν μπόρεσε να αντέξει άλλο την πίεση και τον παράτησε. Ο κόσμος του κατέρρευσε όταν έμεινε μόνος με τα παιδιά του.

Αυτά είναι τα λόγια του:

«Αγαπητή μου,

Δύο μέρες πριν μαλώσαμε άσχημα. Γύρισα από τη δουλειά. Ήταν αργά και ήθελα απλά να καθίσω και να δω τον αγώνα. Όταν σε είδα, ήσουν κουρασμένη και δεν είχες διάθεση. Τα παιδιά μάλωναν και το μωρό έκλαιγε ενώ προσπαθούσες να το βάλεις να κοιμηθεί.

Δυνάμωσα την ένταση της τηλεόρασης.

“Δεν θα σου ήταν τίποτα να με βοηθήσεις λίγο παραπάνω με τις δουλειές και τα παιδιά”, μου είπες και χαμήλωσες την τηλεόραση.

Απάντησα: “Όλη μέρα δουλεύω για να μπορείς να μένεις σπίτι και να παίζεις με το κουκλόσπιτο.”

Ο τσακωμός συνέχισε. Έκλαψες γιατί ήσουν νευριασμένη και κουρασμένη. Σου είπα άσχημα πράγματα. Φώναξες, λέγοντας πως δεν μπορείς να αντέξεις άλλο. Βγήκες έξω κλαίγοντας και με άφησες μόνο με τα παιδιά.

Έπρεπε να τα ταΐσω και να τα βάλω για ύπνο. Την επόμενη μέρα δεν είχες γυρίσει ακόμα και αναγκάστηκα να ζητήσω ρεπό για να τα προσέξω.

Βίωσα νεύρα και κλάματα. Έτρεχα όλη μέρα και δεν είχα ούτε λίγη ώρα για να κάνω ένα μπάνιο. Έπρεπε να ζεστάνω το γάλα, να ντύσω το παιδί και ταυτόχρονα να καθαρίσω την κουζίνα.

Βίωσα το να είμαι κλειδωμένος όλη μέρα σε ένα σπίτι και να μην υπάρχει κανείς πάνω από 10 χρονών για να μιλήσω. Δεν πρόλαβα καν να φάω με την ησυχία μου, γιατί έπρεπε να τρέχω πίσω από τα παιδιά.

Κουράστηκα τόσο πολύ πνευματικά και σωματικά που το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να κοιμηθώ για 20 ώρες, αλλά αναγκάστηκα να ξυπνήσω 3 ώρες μετά γιατί το μωρό έκλαιγε.

Έκανα για 2 μέρες και 2 νύχτες αυτό που κάνεις και τώρα πια σε καταλαβαίνω.

Καταλαβαίνω την κούραση που νιώθεις.

Καταλαβαίνω πώς το να είσαι μητέρα είναι μία συνεχής θυσία.

Καταλαβαίνω πώς είναι πιο κουραστικό από το να είσαι σε μία εταιρεία για 10 ώρες και να πρέπει να παίρνεις αποφάσεις.

Καταλαβαίνω πώς είναι να παρατάς την καριέρα σου για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου.

Καταλαβαίνω την οικονομική αβεβαιότητα που νιώθεις επειδή βασίζεσαι αναγκαστικά σε μένα.

Καταλαβαίνω τις θυσίες που κάνεις με το να μην βγαίνεις με τους φίλους σου, να μην γυμνάζεσαι ή να μην κοιμάσαι τα βράδια.

Καταλαβαίνω πως μπορεί να γίνει πολύ δύσκολο να πρέπει να είσαι με τα παιδιά και να χάνεις όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω.

Τώρα καταλαβαίνω γιατί αναστατώνεσαι όταν η μητέρα μου σε κρίνει για το μεγάλωμα των παιδιών μας, γιατί κανείς δεν ξέρει τι είναι καλύτερο γι’αυτό από εσένα.

Καταλαβαίνω πως το να είσαι μητέρα είναι πολύ βαρύ φορτίο. Ένα φορτίο που λίγοι εκτιμούν.

Σου γράφω αυτό το γράμμα όχι μόνο για να σου πω ότι μου λείπεις, αλλά επειδή δεν θέλω να περάσει άλλη μια μέρα χωρίς να σου πω:

“Είσαι πολύ γενναία, τα καταφέρνεις τέλεια και σε θαυμάζω πολύ!”

Αυτό το γράμμα έχει κοινοποιηθεί πάνω από 110.000 φορές στο Facebook.

Για όλες τις μητέρες που μας προσέχουν και κάνουν τόσα πολλά, παρόλο που μερικές φορές τις θεωρούμε/θεωρείτε/θεωρούν δεδομένες, αυτό το γράμμα είναι για σας!

Το διαβάσαμε εδώ.