Το φάρμακο που διώχνει τον «πόνο», τη θλίψη και την κούραση όλων των μαμάδων

Είναι εκείνες οι στιγμές που κάνει τα πάντα για τους άλλους και τίποτε για τον εαυτό της. Εκείνες οι στιγμές που δεν την καταλαβαίνει ο σύντροφός της. Εκείνες οι στιγμές που ο κόπος της δεν αναγνωρίζεται. Εκείνες οι στιγμές που νιώθει ότι δεν κάνει τίποτε και ας περνάνε όλα από τα χέρια της. Εκείνες οι στιγμές που τα παιδιά της την πληγώνουν. Εκείνες οι στιγμές που νιώθει τύψεις που μάλωσε τα παιδιά της. Εκείνες οι στιγμές που τη μειώνει ο σύντροφός της... που δεν την εκτιμά. Εκείνες οι στιγμές που δεν νιώθει όμορφα με το σώμα της. Εκείνες οι στιγμές που θα ήθελε απλά να μην υπάρχει. Εκείνες οι στιγμές που της «κόβουν» τα φτερά. Εκείνες οι στιγμές που νιώθει μόνη ενώ έχει ανθρώπους γύρω της. Εκείνες οι στιγμές που νιώθει ότι για όλα στο σπίτι ή στη δουλειά της φταίει εκείνη.

Εκείνες οι στιγμές που δεν θέλει να κάνει μια μέρα καμιά δουλειά στο σπίτι. Εκείνες οι στιγμές που είναι πραγματικά άρρωστη και δεν το βλέπει κανένας. Εκείνες οι στιγμές που φωνάζει γύρω της απλά για να γίνει κατανοητή και για να την ακούσουν. Εκείνες οι στιγμές που είναι απλά ανέκφραστη. Εκείνες οι στιγμές που κάνει τα ίδια και τα ίδια χωρίς αναγνώριση. Εκείνες οι στιγμές που απλά νιώθει χάλια, άρρωστη, χωρίς κανέναν λόγο.

Και εκεί που σκέφτεται κάτι από αυτά στο τέλος της ημέρας... δυο μικρά χεράκια έρχονται και την αγκαλιάζουν. Δυο απλά, μικρά χεράκια... Και όμως, τόσο θαυματουργά. Δυο μικρά χεράκια είναι ικανά να διώξουν κάθε αρνητική σκέψη από το μυαλό μιας μαμάς. Δυο μικρά χεράκια είναι ικανά να της δώσουν δύναμη. Δυο μικρά χεράκια μπορούν απλά να πουν «Σ'αγαπώ» χωρίς καν να της «μιλήσουν». Και τότε έρχεται το χάδι και το φιλί. Αχ... αυτό το φιλί... και αυτή η σφιχτή αγκαλιά...

Η αγκαλιά των παιδιών μας είναι το καλύτερο φάρμακο για τον «πόνο», τη θλίψη και όλες τις αρρώστιες των μαμάδων. Τι καλύτερο; Αν ποτέ νιώσετε έστω και μια φορά ότι δεν αντέχετε άλλο. Αν ποτέ αισθανθείτε ότι οι κόποι σας δεν αναγνωρίζονται. Αν ποτέ αισθανθείτε αδύναμη, ευάλωτη. Αν ποτέ πείτε «δεν αντέχω άλλο»... απλά σκεφτείτε την αγκαλιά των παιδιών σας... Αναζητήστε τη... Τόσο μικρή και όμως τόσο θαυματουργή!

Καλημέρα σας!
Μαργαρίτα Νικολάου