«Μαμά, τις μέρες που θα απελπίζεσαι να διαβάζεις αυτό...»

Άκουσέ με! ΕΣΥ γέννησες αυτά τα παιδιά! Ναι, εσύ!! Κανένας άλλος! Εσύ δίνεις τα πάντα σε αυτά τα παιδιά γιατί πολύ απλά ΕΣΕΝΑ χρειάζονται περισσότερο από τον καθένα.

Έχεις την ψυχή να τα αγαπάς ακόμη και στις πιο δύσκολες μέρες τους. Ναι, ναι καλά φαντάζεσαι... εκείνες τις μέρες που σε βγάζουν έξω από τα ρούχα σου. Μιλάω για εκείνες τις ημέρες, που σε εξοργίζουν τόσο που φτάνεις στο σημείο να ξεστομίσεις «ΣΚΑΣΜΟΣ» τόσο δυνατά που νομίζεις ότι σε άκουσε όλο το τετράγωνο. Δεν φταις! Ξέρουν ότι δεν φταις.

Έχεις ό,τι πραγματικά χρειάζεται μια γυναίκα για να δείξει στα παιδιά της ότι τα αγαπά και ότι μπορεί να τους προσφέρει όλα όσα ζητούν και έχουν ανάγκη. Έχεις τη δύναμη να ξυπνάς κάθε πρωί και να κάνεις τα ίδια και τα ίδια πράγματα που κάνεις κάθε πρωί ακόμη και αν είσαι εξουθενωμένη. Ακόμη και αν τα μάτια σου κλείνουν. Ακόμη και αν παρακαλάς μέσα σου να μπορούσες να μείνεις ξαπλωμένη και με τα μάτια κλειστά 10 λεπτά ακόμη.

Έχεις το χάρισμα να κάνεις τα πάντα να δείχνουν εύκολα στα μάτια τους. Άκου... Είσαι η ηλιαχτίδα τους και η παρηγοριά τους. Σου ανήκουν και τους ανήκεις γλυκιά μανούλα.

Να θυμάσαι να διαβάζεις τα παραπάνω κάθε φορά που πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται, ότι κάνει τα πάντα λάθος. Όταν νιώθει ενοχές. Και μην ξεχνάς ποτέ κάτι...

Το'χεις!

Διαβάστε επίσης:

Οκτώ χρόνια μαζί! Οκτώ χρόνια ευτυχίας... Οκτώ χρόνια μητρότητας

Αν είσαι κουρασμένη μαμά τότε πρέπει να διαβάσεις το γράμμα μου

«Η τσάντα και το τσαντάκι»: Ποιοι θυμούνται αυτό το κείμενο από το Ανθολόγιο του Δημοτικού;