Οι «τρομακτικές» σκέψεις μιας μαμάς όταν ο μπαμπάς παίρνει στην αγκαλιά του για πρώτη φορά το μωρό

Ξαφνικά είσαι αυτός που πρέπει να έχει όλες τις απαντήσεις, αν όχι για όλα τα θέματα που αφορούν στο παιδί, σίγουρα για τα περισσότερα. 'Αλλωστε αυτό το μικροσκοπικό ανθρωπάκι βασίζεται πάνω σου εξ ολοκλήρου.

Η πίεση είναι μεγάλη όπως και το άγχος, που ως γνωστόν, δεν είναι και ο καλύτερος σύμβουλος. Η Priscilla Blossom θυμάται ότι τη στιγμή που της εναπόθεσαν το γιο της στο στήθος, μετά τη γέννα, ένιωσε απέραντη ευτυχία που γρήγορα όμως μετατράπηκε σε ...τρόμο όταν είδε το σύζυγό της να παίρνει διστακτικά αγκαλιά το νεογέννητο.

Τρομακτικές σκέψεις την κατέκλυσαν, όπως:

- Θεέ μου είμαστε γονείς!
- Κι αν ξαφνικά του πέσει το μωρό από τα χέρια;
- Αναπνέει το μωρό;
- Κι αν δεν του έχουν κόψει σωστά τον ομφάλιο λώρο;
- Κι αν δεν είναι όλα καλά με το μωρό μας;
- Κι αν πάει κάτι λάθος στην πορεία;
- Κι αν αυτή είναι η τελευταία φορά που βλέπω ζωντανό το μωρό μου;
- Κι αν δεν είμαστε καλοί γονείς;

Η τελευταία είναι ίσως η πιο συνηθισμένη σκέψη όλων των γονιών. Τρομοκρατούμαστε και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να αποτύχουμε ως γονείς. Αλλά είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να «αποτύχεις» σε αυτό από τη στιγμή που παρέχεις στο παιδί σου όσα χρειάζεται. Όπως σχολιάζει η Priscilla Blossom «ακόμα κι αν δεν είσαι η μαμά που έχει καθημερινά σπιτικό φαγητό στο σπίτι, που το τρέχει σε κάθε εξωσχολική δραστηριότητα ή που δεν το πηγαίνει σε ένα ακριβό σχολείο και γενικά δεν πληροί τα κριτήρια που θέτει ο καθένας για να μετρήσει την επιτυχία, να ξέρεις ότι είσαι η μόνη μαμά για το παιδί σου. Κανείς δεν το αγαπά όπως εσύ και αυτό είναι κάτι περισσότερο από αρκετό.»