Εγκυμοσύνη και κατάθλιψη
Εκτός από την επιλόχειο κατάθλιψη η οποία εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στις γυναίκες σήμερα, συμβαίνει επίσης συχνά μία γυναίκα να πάθει κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της.
Η ξαφνική αλλαγή των ορμονών, οι απότομες αυξομειώσεις τους και η κόπωση που νιώθει μία έγκυος έτσι και αλλιώς, συμβάλλουν στην κακή ψυχολογία της. Αν δε υπάρχει και ιστορικό στην οικογένεια ή ακόμα και στην ίδια, τότε οι πιθανότητες να εμφανίσει μία γυναίκα κατάθλιψη είναι μεγάλες. Εκείνο που παίζει σημαντικό ρόλο, είναι να αντιληφθεί η γυναίκα που έχει κατάθλιψη ότι πράγματι κάτι δεν πάει καλά στον οργανισμό της και την ψυχολογία της και να ζητήσει βοήθεια. Ποια είναι τα συμπτώματα; Η έγκυος δεν έχει όρεξη ούτε για φαγητό ούτε όμως και διάθεση γενικότερα, συχνά κοιμάται πολλές ώρες, άλλοτε μένει για μέρες ξάγρυπνη βυθισμένη στις σκέψεις της, κουράζεται εύκολα και νιώθει κόπωση χωρίς να έχει κάνει απολύτως τίποτα που θα μπορούσε να την κουράσει. Επειδή τα ίδια συμπτώματα έχει και η εγκυμοσύνη πάνω κάτω, συχνά οι έγκυες μπερδεύονται και δεν αντιλαμβάνονται ούτε οι ίδιες ότι έχουν πέσει σε κατάθλιψη. Καλό είναι λοιπόν να υπάρχει συχνή επαφή με τον γυναικολόγο ώστε να μπορεί ο ίδιος να διαγνώσει κάτι τέτοιο αν πράγματι συμβαίνει. Όσο για τον τρόπο αντιμετώπισης, και εδώ σημαντικό ρόλο θα παίξει ο γυναικολόγος της κάθε εγκύου. Αν διαγνωστεί ότι η έγκυος πάσχει από βαριάς μορφής κατάθλιψη και κρίνεται απαραίτητο από τον γιατρό της, θα πρέπει να προβεί στη χορήγηση αντικαταθλιπτικών. Πόσο επικίνδυνα είναι για την υγεία του μωρού; Εύλογη ερώτηση στην οποία όμως δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση καθώς ο ιατρικός κόσμος θεωρεί πως σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να ζυγιστούν τα πράγματα σωστά. Αν για παράδειγμα κινδυνεύει η ίδια η ζωή της μητέρας, τότε θα πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο και η ζωή του εμβρύου εφόσον επιβάλλεται να πάρει χάπια. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα πράγματα είναι λίγο 'μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα' και είναι καθαρά θέμα της μητέρας σε συνεννόηση πάντα με τον γιατρό της για το σωστότερο που πρέπει να γίνει. Πάντως, σε γενικές γραμμές, η κατάθλιψη, με τη συμπαράσταση από το οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον αλλά ή ακόμα και η παρακολούθηση της πάσχουσας εγκύου από ειδικό, ξεπερνιέται ανώδυνα.