Όλγα Λαφαζάνη: «Θέλουμε κι άλλο παιδάκι!», αποκλειστικά στο Mothersblog.gr

Από τις 14 Απριλίου του 2011 που γεννήθηκε η μικρή Αλεξάνδρα, η ζωή της Όλγας Λαφαζάνη και του συζύγου της Νίκου Οικονόμου άλλαξε ριζικά. Για την ακρίβεια, όπως η ίδια τονίζει μιλώντας αποκλειστικά στο mothersblog.gr, απέκτησε νόημα. Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια μιλάει για τον ρόλο της ως μητέρα, διηγείται την υπέροχη καθημερινότητά της με την κόρη της, αποκαλύπτει πως θέλει να κάνει οπωσδήποτε και άλλο παιδί ενώ σκιαγραφεί με λίγες λέξεις τον χαρακτήρα της «ζόρικης» αλλά πολύ χαριτωμένης Αλεξάνδρας που για την ίδια είναι όλη της η ζωή...

Είστε μία ευτυχισμένη μαμά ενός κοριτσιού, της τρίχρονης Αλεξάνδρας. Σας δυσκολεύει ο ρόλος σας της μητέρας μέχρι σήμερα;Η μητρότητα είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μου. Είναι δύσκολη ιδιότητα και πολύ απαιτητική, αλλά ταυτόχρονα είναι ό,τι πιο δημιουργικό και όμορφο μπορεί να ζήσει μια γυναίκα, όταν φυσικά το επιθυμεί.

Γιατί δεν έχετε βοήθεια από κάποια νταντά; Οι περισσότερες νέες μανούλες αν μπορούσαν, θα το έκαναν. Εσείς γιατί όχι;Στο παρελθόν, όταν για ένα διάστημα δούλευα, αναγκαστικά δοκίμασα κάποιες γυναίκες που θα μπορούσαν να προσέχουν τη μικρή μας καθώς η μητέρα μου ζει στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, αλλά δε στάθηκα τυχερή. Ίσως και εγώ να μην ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο και είχα έναν διαρκή εκνευρισμό. Τώρα που δεν εργάζομαι δεν μπορώ να διανοηθώ να βρίσκομαι στο σπίτι και να φροντίζει κάποια άλλη γυναίκα το παιδί μας.

Ποια ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή που έχετε να θυμάστε ως μητέρα;Κάθε μέρα είναι μια αποκάλυψη όταν μεγαλώνεις ένα παιδί. Σίγουρα η πρώτη φορά που άπλωσε το χεράκι της και με χάιδεψε συνειδητά εκφράζοντάς μου με αυτόν τον τρόπο την αγάπη της ήταν μια συγκλονιστική στιγμή! Ήταν όταν κάποια στιγμή είχα σκύψει να της δέσω το παπουτσάκι και μου χάιδεψε το κεφάλι και δάκρυα χαράς πλημμύρισαν τα μάτια μου.

Πώς νιώσατε όταν κρατήσατε για πρώτη φορά στην αγκαλιά σας την κόρη σας;Δέος για το θαύμα της ζωής και αμηχανία. Το ένστικτο της μητρότητας γίνεται όλο και πιο έντονο κάθε μέρα που περνάει. Σίγουρα, όμως, ένιωσα και μια απέραντη ευγνωμοσύνη στο Θεό που το μωράκι μου ήταν υγιές.

Πόσο εύκολος ήταν ο θηλασμός ως διαδικασία για εσάς;Ο θηλασμός είναι μια δύσκολη διαδικασία στην αρχή, που χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Και εγώ, όπως οι περισσότερες μανούλες, δυσκολεύτηκα, αγχώθηκα, κουράστηκα και κάποιες στιγμές πανικοβλήθηκα. Όταν όμως βρήκα τον ρυθμό μου, όλα κύλησαν από μόνα τους και έκανα μεικτό θηλασμό για 4,5 μήνες.

Περάσατε επιλόχεια κατάθλιψη;Όχι, καθόλου! Στην αρχή απλά είχα λίγο περισσότερο άγχος από το φυσιολογικό που μου έβγαινε σε νεύρα στους δικούς μου ανθρώπους. Το μπεμπάκι μας μόνο απόλυτη ευτυχία μου έδινε.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που περάσατε ως μητέρα;Όλες οι φορές που αρρωσταίνει η μικρή μας, από ένα απλό κρύωμα μέχρι και τα πιο σοβαρά, μου κόβονται τα πόδια! Μέχρι να γίνει καλά, δεν επικοινωνώ με το περιβάλλον μου. Δυο φορές που θυμάμαι πολύ έντονα είναι όταν της είχε πέσει ένα σπαστό κρεβάτι στο πόδι και χρειάστηκε να κάνει ακτινογραφία όταν ήταν 8 μηνών. Και όταν είχε τέσσερις μέρες 40 πυρετό και χρειάστηκε να πάμε στο νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις. Μέχρι να μάθουμε τι ακριβώς της συνέβαινε τελικά, είχε σταματήσει ο χρόνος για μένα.

Ποια είναι η σχέση της κόρης σας με τον μπαμπά της Νίκο Οικονόμου;Όπως είναι συνήθως οι σχέσεις μπαμπά- κόρης. Ο απόλυτος έρωτας! Όμως, επειδή περνάει πολύ χρόνο μαζί της, δεν είναι από τους μπαμπάδες που της κάνει μόνο χατίρια. Αντίθετα τη μαλώνει όταν χρειάζεται ενώ την περιποιείται στην καθημερινότητά της σε όλα! Από μια αλλαγή πάνας μέχρι... ατελείωτο παιχνίδι! Τα παιδιά θέλουν το χρόνο και τη φροντίδα μας.

Είστε δημοσιογράφος και προσφάτως blogger. Θα συμβουλεύατε την κόρη σας να ασχοληθεί με το επάγγελμά σας ή ο πατέρας της θέλει να τη δει στο χώρο του αθλητισμού;Αν της αρέσει, έχει ταλέντο και άστρο, γιατί όχι;

Σε εσάς ή τον μπαμπά της έχει αδυναμία η Αλεξάνδρα;Δεν έχει δείξει ακόμα δείγματα αδυναμίας. Σε μένα βγάζει λίγο περισσότερο αντίδραση όσο μεγαλώνει.

Περιγράψτε μας μία μέρα με την κόρη σας...Ξυπνάμε συνήθως μαζί με την Αλεξάνδρα, της ετοιμάζω το γάλα της και αφού το πιεί, παίζει με τα παιχνιδάκια της μέχρι να ετοιμάσω το μεσημεριανό μας φαγητό. Βέβαια αυτό παίρνει αρκετή ώρα καθώς αδειάζει τα μισά ντουλάπια της κουζίνας, μαγειρεύει κι εκείνη, ανοίγει το ψυγείο, βοηθάει στην κουζίνα. Στη συνέχεια τρώει τα φρούτα της και μετά βγαίνουμε βολτίτσα με το ποδήλατο, τα πόδια ή το καρότσι και παίζει με το σκύλο μας ή την παίρνει ο μπαμπάς της σε εξωτερικές δουλειές. Το μεσημέρι τρώμε μαζί και μετά κοιμάται 2-3 ώρες. Το απόγευμα συνήθως πάμε μια μεγάλη βόλτα στις κούνιες, σε φίλους της ή για περπάτημα και όταν γυρίσουμε κάνουμε μπάνιο, πίνουμε γάλα, λέμε παραμύθια και ιστορίες και πέφτουμε για ύπνο κατά τις 23.00!

Πώς θα σκιαγραφούσατε τον χαρακτήρα της Αλεξάνδρας;Είναι έξυπνη, σπιρτόζα, δυναμική, ναζιάρα -εκεί που χρειάζεται για να γίνει το δικό της- υπάκουη -όταν θέλει- αρκετά ζωηρή, πεισματάρα, ανυπόμονη και γενικά δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Τα ακούει και τα σχολιάζει όλα!

Θα θέλατε να αποκτήσετε κι άλλο μωρό;Οπωσδήποτε!

Θα μπορούσατε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς την κόρη σας;Νομίζω πως από την ημέρα που γεννήθηκε η κόρη μας άρχισα επιτέλους να απολαμβάνω κάθε στιγμή της ζωής μου και να την εκτιμώ. Χαίρομαι μαζί με το παιδί και τον άντρα μου απλά πράγματα που παλαιότερα μου περνούσαν απαρατήρητα.

Ποια ευχή σας θα θέλατε να πραγματοποιηθεί στο μέλλον για τη μικρή σας;Να έχει υγεία και μακροζωία, να είναι καλότυχη και ευλογημένη!