Αλεξάνδρα Ούστα: «Δύο χρονών και οχτώ μηνών ο γιος μου και θηλάζει ακόμα»

Με αφορμή την Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού(1-7 Νοεμβρίου), ζητήσαμε από την ηθοποιό, Αλεξάνδρα Ούστα, να γράψει για την δική της εμπειρία μητρικού θηλασμού. Δυσκολεύτηκε να θηλάσει τον γιο της ή όχι; Πώς προετοιμάστηκε; Ζήτησε βοήθεια; Όπως θα ανακαλύψετε και εσείς παρακάτω, ο θηλασμός δεν είναι δύσκολος, κάθε άλλο. Αρκεί να το θες πραγματικά και να το πιστεύεις.

Διαβάστε το κείμενό της:

Όταν έμεινα έγκυος δεν ήξερα τίποτα για το θηλασμό αλλά ούτε και για το μεγάλωμα ενός βρέφους γενικότερα. Οπότε απ’ τα πρώτα πράγματα που έπρεπε να ενημερωθώ, ήταν για το πώς θα ξεκινούσε να τρέφεται το μωρό μου όταν ερχόταν στη ζωή. Συνέλεξα πληροφορίες από πιστοποιημένους συμβούλους γαλουχίας αλλά και από επιστημονικά άρθρα σε σχέση με τα πλεονεκτήματα, τα οφέλη αλλά και τα πρώτα βήματα για ένα πετυχημένο θηλασμό και κατέληξα στο ότι αυτό ήταν ένα ταξίδι που θα ήθελα να κάνω με το μωρό μου. Δεν είχα σκεφτεί για πόσο καιρό θα θήλαζε, σίγουρα ήθελα να του δώσω όσο περισσότερο μπορούσα αλλά πόσο ήταν αυτό, δεν το ήξερα εκείνη τη στιγμή.

Και έφτασε η ώρα που ήρθε ο μικρός μου στον κόσμο με μια επείγουσα καισαρική. Αυτό όχι μόνο δεν μου επέτρεψε να τον κρατήσω αμέσως πάνω μου ώστε να δοκιμάσει να κάνει τους πρώτους του θηλασμούς, αλλά ήταν μακριά μου και τις επόμενες τρεις μέρες καθότι μπήκε στη μονάδα εντατικής νοσηλείας. Έβλεπα να χάνω ένα ένα τα πρώτα βήματα για τον πετυχημένο θηλασμό... ήμουν όμως αποφασισμένη και ήλπιζα... Για όσο θα έμενε στην μονάδα, είχα ενημερώσει να του δίνουν τουλάχιστον με σύριγγα τη φόρμουλα εφόσον παρόλο που ακολουθούσα πρωτόκολλο αντλήσεων, ακόμα δεν είχε κατέβει το γάλα για να του δώσουν από το δικό μου. Την τέταρτη μέρα βγήκε από τη μονάδα, ήταν η πρώτη φορά που τον κράτησα αγκαλιά, τον έβαλα να θηλάσει κι αυτή ήταν η αρχή του ταξιδιού μας.

Γυρίσαμε στο σπίτι και τα πράγματα ήταν αρκετά εύκολα. Γρήγορα βρήκαμε το σημείο του καναπέ που θα περνούσαμε το μεγαλύτερο κομμάτι της μέρας μας που θα θήλαζε με άνεση ο μικρός. Τα βράδια μας ήταν επίσης σχετικά εύκολα. Το μωρό κοιμόταν στο δικό του λίκνο που ήταν προέκταση του κρεβατιού μας. Τον πρώτο καιρό όταν ξυπνούσε τον έπαιρνα στην αγκαλιά μου, θήλαζε και μετά τον άφηνα πάλι στο κρεβατάκι του. Λίγο αργότερα ανακάλυψα και την ξαπλωτή θέση θηλασμού. Κάπου εκεί η εμπειρία απογειώθηκε εφόσον πια δε χρειαζόταν καν να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. Κάθε λεπτό ύπνου και ξεκούρασης ήταν κέρδος.

Και μετά τις δύο πρώτες εβδομάδες, ήρθε και η πρώτη καραντίνα. Ήμασταν αναγκαστικά κλεισμένοι στο σπίτι, χωρίς αντιπερισπασμούς. Ούσα φορτισμένη συναισθηματικά και από την περίοδο της λοχείας, σκεφτόμουν ότι δεν έχω να προσφέρω κάτι στον έξω κόσμο, τουλάχιστον «προσφέρω» θηλασμό στο μωρό μου, είμαι εκεί και απόλυτα διαθέσιμη για αυτόν.

Θυμάμαι όταν ήμουν ακόμα έγκυος, είχα πάρει και μια πόδια θηλασμού, η οποία θα με προστάτευε από τα αδιάκριτα βλέμματα, έτσι πίστευα τότε. Όταν πια χρειάστηκε να την χρησιμοποιήσω για πρώτη φορά μετά τον εγκλεισμό μας, ήταν ήδη καλοκαίρι με πολλή ζέστη. Δυσανασχέτησα τόσο πολύ και σκέφτηκα αν εγώ ένιωθα τόσο άβολα, πόσο άβολα θα αισθανόταν ο μικρός... Την έβγαλα, θήλασα, δεν την ξαναχρησιμοποίησα ποτέ και αν προσπαθήσω να θυμηθώ, δεν νομίζω ότι τελικά αντίκρισα αδιάκριτα βλέμματα ή μπορεί να μην επέτρεψα στον εαυτό μου να τα δει.

Και περνούσε ο καιρός και ο μικρός έγινε έξι μηνών και ξεκίνησε στερεές τροφές αλλά συνεχίζαμε κανονικά με το θηλασμό. Και μετά έγινε ενός έτους και σκεφτόμουν αφού τα καταφέραμε ως εδώ και μιας και πλέον ήταν η κανονικότητα μας, η ζωή μας, η καθημερινότητα μας που την είχαμε συνηθίσει και οι δύο, ίσως να ξεκινούσαμε καθοδηγούμενο από θηλασμό μετά τον ενάμιση χρόνο, αφού ξεπερνούσαμε ηλικιακά το μεγάλο άγχος αποχωρισμού. Τελικά αυτό ξεκίνησε στα δύο του χρόνια. Για μένα αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι σε όλο αυτό το ταξίδι. Η διαδικασία του αποθηλασμού. Θεωρητικά υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν για να βοηθήσουν σε έναν καθοδηγούμενο αποθηλασμό, χωρίς να είναι αυτό τραυματικό για το παιδί, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν κανόνες που μπορείς να ακολουθήσεις ώστε να σε βοηθήσουν μέχρι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η κάθε δυάδα είναι διαφορετική... έτσι λοιπόν και στη δική μας περίπτωση, δοκιμάσαμε πράγματα που μας βοήθησαν στο να μειώσουμε θηλασμούς σταδιακά αλλά και πράγματα που μας πήγαν πίσω, όπως διαφορές ιώσεις αλλά ίσως ακόμα και εγώ η ίδια, που παρόλο που ξεκίνησα τη διαδικασία, τελικά δεν ήμουν ακόμα έτοιμη τότε και δεν το είχα πιστέψει.

Έτσι έχουμε φτάσει στο σήμερα, δύο χρονών και οχτώ μηνών και θηλάζει ακόμα. Θηλάζει μόνο τα βράδια στον ύπνο και ίσως κάποια μεσημέρια για να κοιμηθεί. Νοιώθω πια γεμάτη και πολύ καλά με όσο και ό,τι έχω προσφέρει σε σχέση με το θηλασμό. Αισθάνομαι ότι και ο μικρός νιώθει καλά με αυτό και τώρα βρίσκεται στη φάση που αντιλαμβάνεται σιγά-σιγά και πιο συνειδητά, ότι η σχέση μας αλλάζει «πίστα». Είμαι χαρούμενη, οπωσδήποτε θα το ξανάκανα!

Δείτε όλο το αφιέρωμα για την Εβδομάδα Θηλασμού 2022 εδώ