«Η ομορφιά των ραγάδων»: Ένα φωτογραφικό project για το γυναικείο σώμα

Η Elora είναι μαμά και φωτογράφος. Είναι εκείνη που βρίσκεται πίσω από το Kintsugi Mama Project, ένα project που η ίδια το έχει ονομάσει και «η ομορφιά των ραγάδων» και περιλαμβάνει φωτογραφίες μαμάδων που ποζάρουν στον φακό και δείχνουν περήφανες τις ραγάδες τους.

Η φωτογράφος σε ένα blog post στο boredpanda.com, έγραψε για αυτό της το εγχείρημα:

«Όταν η κόρη μου μεγάλωσε και άρχισε να κάνει ερωτήσεις, η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν προετοιμασμένη για το είδος των ερωτήσεων που θα μου έκανε. Οι ερωτήσεις της ήταν διάφορες, από το πόσο μεγάλο είναι το διάστημα, μέχρι τα “γιατί, γιατί, γιατί;”

Όπως οι περισσότεροι γονείς έτσι και εγώ έκανα ότι μπορούσα καλύτερο για να την κατατοπίσω με τις απαντήσεις μου στις αμέτρητες ερωτήσει που μου έκανε κάθε ώρα της ημέρας. Υπήρχε όμως μία ερώτηση που μου έκανε η μικρή μου κόρη μία μέρα, που έκατσε μέσα μου και φύτεψε ένα σπόρο. Η ερώτηση ήταν αυτή: “Τι είναι αυτά μαμά;”. Το μικρό της χεράκι έδειχνε τις ραγάδες στην κοιλιά μου. Η απάντησή μου ήταν απλή: “Είναι ραγάδες”. Επόμενη ερώτηση: “Πώς έγιναν;”. Της είπα ότι δημιουργούνται όταν το δέρμα τεντώνεται πολύ όπως όταν έχεις ένα μωρό στην κοιλιά. Με κοίταξε σκεπτική για μία στιγμή και μετά με ρώτησε: «Σου αρέσουν, μαμά;»

Έπρεπε να καταπολεμήσω την αυθόρμητη ανάγκη μου να παραπονεθώ για αυτές, να νιώσω ντροπή, να τραβήξω τη μπλούζα μου προς τα κάτω και να τις κρύψω. Αλλά δεν το έκανα και της είπα ότι είναι ένα πολύ όμορφο κομμάτι μου γιατί αντικατοπτρίζουν κάτι υπέροχο που βγήκε από εμένα. Σήκωσε την μπλούζα της και με ρώτησε αν είχε και εκείνη και της είπα ότι κάποια μέρα, εάν έκανε παιδιά πολύ πιθανό να αποκτούσε. Τότε μου είπε: “Τότε θα είμαι όμορφη σαν εσένα, μαμά”. Άγγιξε την καρδιά μου και πήρα την φωτογραφική μου μηχανή για να τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Αυτό φύτεψε έναν μικροσκοπικό σπόρο μέσα μου για αυτό που αργότερα θα γινόταν το Kintsugi Mama Project.

Ο καιρός πέρασε και όταν έμαθα για την ιαπωνική τέχνη του kintsugi (επιδιόρθωση σπασμένων αγγείων με χρυσό), πυροδότησε τη μνήμη μου, και η ιδέα μεγάλωσε και άνθισε στο μυαλό μου - τι θα γινόταν αν βλέπαμε αυτές τις ραγάδες όχι ως ατέλειες, αλλά ως ιστορίες; Τι θα γινόταν αν τις θεωρούσαμε αυτό που είναι – τα φυσικά σημάδια της ιστορίας του σώματός μας – της δημιουργίας ζωής, της ανατροφής της και της φροντίδας της; Και τι θα γινόταν αν, αντί να κρύψουμε αυτές τις «ατέλειες», τις γιορτάζαμε και τις επισκευάζαμε με χρυσό, το πιο πολύτιμο στοιχείο όλων; Τι θα γινόταν αν αφιερώναμε χρόνο για να δούμε πόσο υπέροχες είναι πραγματικά; Θα βλέπαμε τον εαυτό μας διαφορετικά;»

Στο ίδιο blog post, η Elora μοιράστηκε μερικές από τις φωτογραφίες που ανήκουν στο Project αυτό. Μαμάδες έχουν ζωγραφίσει με glitter τις ραγάδες τους και ποζάρουν στον φακό.

Με τις φωτογραφίες αυτές η Elora εξυμνεί με τον τρόπο της το γυναικείο σώμα και στέλνει ένα σπουδαίο μήνυμα όχι μόνο στις μαμάδες, αλλά σε όλους.