Ένα κείμενο αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες που έχουν γεννήσει πρόωρα μωράκια!

Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου

Πολλές φορές βλέπω την κόρη μου που συμπεριφέρεται στην Στελλίνα σαν να είναι το μωράκι της. Πάντα όταν παίζουν θέλει να είναι η μαμά της ή η δασκάλα της. Όταν την ρωτάω μου λέει,«επειδή μαμά είναι μικρή, θέλω να την προσέχω»! Προσπαθώ να της εξηγήσω ότι η Στελλίνα και εκείνη έχουν την ίδια ηλικία αλλά μάταια, η Νικόλ εκεί.

Ίσως γιατί οι δασκάλες όλα τα χρόνια της έδιναν παραπάνω προσοχή, ίσως γιατί πίστευαν πώς το μικροκαμμωμένο κορμάκι της δεν μπορεί να κάνει αυτά που κάνουν τα παιδιά που γεννήθηκαν κανονικά, ίσως όλα τα παραπάνω μπορεί να φταίνε και έχουν κάνει τα υπόλοιπα παιδιά να συμπεριφέρονται στα πρόωρα λες και έχουν κανένα κουσούρι, λες και είναι άρρωστα.

Θέλω λοιπόν να πω σε όσους έχουν προωράκια, σε αυτούς που είναι οι ίδιοι προωράκια, αλλά και σε αυτούς που αποδοκιμάζουν πολλές φορές τα προωράκια, τους λόγους που τα κάνει καλύτερα από τα παιδιά που γεννήθηκαν στην ώρα τους.

1) Πάλεψαν για την ζωή τους από την αρχή
2) Δεν βγήκαν ουρλιάζοντας όπως τα άλλα μωρά, βγήκαν αθόρυβα σαν ένας αέρινος Νίντζα.
3) Δεν έκαναν πρακτική στις αναπνοές ή τον λόξιγκα, έμαθαν να αναπνέουν μόνα τους γιατί έπρεπε να επιβιώσουν.
4) Μπορεί τα άλλα παιδιά να δείχνουν παχουλούτσικα και γλυκά, αλλά τα προωράκια μπορούν και τετραπλασιάζουν το βάρος τους μέσα σε τέσσερις μήνες.
5) Μπορεί τα άλλα παιδιά να περπατάνε και να μιλάνε πιο γρήγορα, αλλά μόνο επειδή τα πρόωρα παιδιά τους αφήνουν. Έχουν την ίδια δυνατότητα! Αλλο που δεν θέλουν, το πάνε λάου λάου.
6) Τα παιδάκια που γεννήθηκαν φυσιολογικά, έχουν την προσοχή των γονιών τους αλλά όχι όσες αγκαλιές και χάδια έχει το πρόωρο.
7) Ένα μωρό ψάχνει να μάθει να πιπιλάει για να πιει το γάλα του, αλλά ένα προωράκι ξέρει να το κάνει από όταν είναι μόλις 1,5 κιλό.
8) Και τέλος πάντα θα έχει τα περισσότερα like στο Facebook επειδή τα πιο μικρά είναι και τα πιο γλυκά.

Αφιερωμένο στην Βούλα και την μικρή της κόρη Στελλίνα.