«Αντιδικώντας για διατροφή...», από την Μαργαρίτα Θάνου
Κάθε φορά που πρέπει να αντιδικήσω ως συνήγορος μητέρας για θέματα διατροφής, μελαγχολώ βαθιά. Κάθε φορά που έχω απέναντί μου έναν- από επιθετικό έως αδιάφορο-πατέρα για τον οποίον το παιδί αποτελεί προσωποποίηση του αποτυχημένου γάμου ή προέκταση της μισητής πρώην συζύγου, πέφτω σε κατάθλιψη.
Όχι, διότι δεν έχω επίγνωση του πόσο ολέθρια (μπορεί να) καταλήγουν οι διαπροσωπικές σχέσεις. Ούτε γιατί δεν ξέρω πόσο ανόητα εκδικητικοί μπορούμε να γίνουμε ως άνθρωποι, με απότοκο να την πληρώνει ο άμαχος πληθυσμός. Είναι επειδή κάθε φορά συνειδητοποιώ πως εμείς οι γυναίκες αποτυγχάνουμε στη μία, τη μοναδική, την αποκλειστική ρημαδοαπόφαση που καλούμαστε να πάρουμε στη ζωή αυτή. Ούτε τη χρονολογία της γέννησής μας διαλέξαμε, ούτε την τοποθεσία, ούτε τον πατέρα μας.
«Επιτρέπεται» να αποτύχουμε στην επιλογή συντρόφου, φίλων, καριέρας. «Επιτρέπεται» να χωρίσουμε και να αγαπήσουμε και να διαλυθούμε και να ξαναερωτευτούμε. Σύντροφοι/Σύζυγοι/Εραστές «επιτρέπεται» να παύουμε να είμαστε και να αλληλοσπαρασσόμαστε, ώσπου να εξαϋλωθούμε. Αλλά στην επιλογή του πατέρα του παιδιού μας... Ε, σε αυτήν δεν «επιτρέπεται» να αποτύχουμε. Δε μας παίρνει. Γιατί εγγυόμαστε για τρίτο πρόσωπο στο πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας. Και ενεχόμαστε εις ολόκληρον...
Μαργαρίτα Θάνου - Νομική Σύμβουλος
