Μια μαμά γράφει ένα γράμμα στον Άι Βασίλη, που όλοι οι γονείς πρέπει να διαβάσετε!

Είμαστε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι και έχοντας μπροστά μας μια λευκή κόλα χαρτί ανοίγουμε εκείνη την κλειστή ξεχασμένη πόρτα που οδηγεί στον κόσμο σου. Πριν δυο μέρες, αποφασίσαμε να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι μας.

Δεν ξέρω γιατί φέτος όλοι βιάστηκαν τόσο πολύ να φέρουν τα Χριστούγεννα, ίσως από ανάγκη να ζήσουν κάτι ευχάριστο, πάντως παρασυρμένοι και εμείς από το κλίμα των εορτών που έρχονται, υποκύψαμε. Δεν σου κρύβω πως ήθελα και εγώ να τελειώνω με αυτή τη διαδικασία, ώστε να έχω το χρόνο αργότερα να ανταπεξέλθω στις υπόλοιπες εορταστικές υποχρεώσεις. Να μου πεις το χρόνο τον βρήκες, τα χρήματα που θα τα βρεις; Αυτό ήταν κάτι άλλο που με απασχολούσε ακόμα και την ώρα που οι κούτες ανέβηκαν από το υπόγειο και το περιεχόμενό τους άρχισε να γεμίζει το σαλόνι. Έτσι, ελαφρώς απόμακρη, προσπαθούσα να δώσω οδηγίες για την ορθή διακόσμηση του δέντρου και έχανα τη λάμψη του.

Όλα άλλαξαν τη στιγμή που έδωσα στην τετράχρονη κόρη μου το μουσικό δεντράκι να το βάλει πάνω στο τραπέζι. «Πρόσεχε μη σπάσει» της είπα. Εκείνη το έβαλε πάνω στα δυο χεράκια της και με αργά βήματα, χωρίς να παίρνει τα μάτια της από πάνω του, το ακούμπησε με ασφάλεια στη θέση του. Το φως που άναψε μέσα στα μάτια της από τη μελωδία και η ευλάβεια με την οποία το κρατούσε μου έδειξαν το δρόμο προς τη μαγεία των Χριστουγέννων. Ήταν μια διαδρομή που είχα χάσει. Όμως, εκείνη ήταν τόσο σίγουρη για τον προορισμό της, που ένιωσα τη λαχτάρα να την ακολουθήσω. Ήμουν βέβαιη πως μαζί της θα έφτανα και εγώ στο Βόρειο Πόλο.

Για να μη σε κουράζω, αφέθηκα στα χέρια των παιδιών μου και σε λίγη ώρα το σπίτι μας μετατράπηκε σε χριστουγεννιάτικο καταφύγιο. Γιρλάντες τυλίχτηκαν παντού και κάλτσες απλώθηκαν στη σειρά έτοιμες να υποδεχθούν τα δώρα σου, ενώ το δέντρο έγερνε από τα στολίδια που έπρεπε να σηκώνει. Μόλις το σπίτι ήταν έτοιμο να ξεχειλίσει από το πνεύμα των Χριστουγέννων, όλοι μαζί αρχίσαμε να τραγουδάμε και να γιορτάζουμε τον ερχομό των Χριστουγέννων.

Σου γράφω λοιπόν, για να σε ευχαριστήσω που πριν προλάβω να σου ζητήσω κάτι, εσύ μου το έφερες. Μέσα από τα παιδιά μου, μου χάρισες αυτό που είχα περισσότερο ανάγκη και μου έδειξες πως ότι χρειάζεται η ψυχή μου είναι εδώ μπροστά μου. Η μουσική από τα γέλια τους και η μαγεία στα μάτια τους είναι ότι καλύτερο θα μπορούσα να ζητήσω και εσύ μου το έδωσες. Τώρα ξέρω το δρόμο για να σε βρίσκω και υπόσχομαι να μη χαθώ ξανά.

Με αγάπη,
Έλενα Κατσαντώνη

Από την Συγγραφέα Έλενα Κατσαντώνη