Εσείς τι κάνετε όταν το παιδί σας λέει, «Μαμά, θα μου πάρεις ένα παιχνιδάκι;»

«Αυτό! Είναι πολύ ωραίο!»
«Είσαι σίγουρη; Δεν θα μου ζητήσεις άλλο μετά;»
«Όχι, όχι, αυτό θέλω! Ναι, είμαι σίγουρη, δεν θα σου ζητήσω άλλο μετά! Πάρ'το μου μαμά!»

Αφού η μαμά αγόρασε λοιπόν το πολυπόθητο παιχνιδάκι, πιο κάτω έξω από ένα άλλο μαγαζί με παιχνίδια, το μικρό κοριτσάκι είχε καθίσει στο πεζοδρόμιο και έκλαιγε απαρηγόρητο, γιατί η "κακιά" μαμά δεν του αγόραζε ένα παιχνιδάκι! Για την ακρίβεια, δεν του αγόραζε και άλλο ένα παιχνιδάκι! Ο κόσμος που περνούσε και βλέποντας το μικρό κοριτσάκι να κάθεται στο πεζοδρόμιο και να κλαίει για να του πάρει η μαμά του ένα παιχνιδάκι, τα έβαλε με την κακιά μαμά, που δεν λυπάται το παιδί της: «Πάρε στο κορίτσι σου ένα παιχνιδάκι, δεν ντρέπεσαι; Μάνα είσαι εσύ που το έχεις και κλαίει καθισμένο έξω από την βιτρίνα, μέσα στο κρύο Χριστουγεννιάτικα;»

Σας λέει κάτι αυτή η ιστοριούλα; Μήπως έχει συμβεί και εσάς; Εμένα πάντως ακόμα μου λέει η μητέρα μου πόσο άσχημα την έκανα να αισθανθεί τότε και πως αποφάσισε τελικά να μην ξαναβγεί μαζί μου για ψώνια! Ναι, καλά καταλάβατε! Εγώ ήμουν εκείνο το μικρό πεισματάρικο και κακομαθημένο προφανώς κοριτσάκι, που δεν σηκωνόμουν από το πεζοδρόμιο αν η μαμά μου δεν μου έπαιρνε και άλλο ένα παιγνίδι. Τι έγινε τελικά; Εκείνη την κρύα Χριστουγεννιάτικη μέρα, γύρισα σπίτι με την μαμά μου και άλλα 4-5 παιχνίδια αν θυμάμαι καλά!

Τι συνέβαινε όμως; Γιατί η μαμά μου φαινόταν η κακιά και γιατί εγώ δεν την άκουγα; Η απάντηση είναι τόσο απλή: Ο μπαμπάς μου κάθε φορά που βγαίναμε για ψώνια, είτε πηγαίναμε για δικές του δουλειές, είτε να πληρώσουμε την ΔΕΗ, πάντα, μα πάντα, θα μου έπαιρνε ένα παιχνιδάκι και άλλο ένα μετά και άλλο ένα...

Έτσι εκείνος ήταν ο καλός μπαμπάς και η μαμά μου η κακιά!
Βλέπουμε λοιπόν πόσο σημαντικό είναι οι γονείς να έχουν την ίδια στάση, πόσο σημαντικό είναι να μιλάνε στην ίδια γλώσσα ακόμη και για τόσο μικρά και χαζά (δεν είναι όμως καθόλου όσο και αν φαίνονται χαζά) πράγματα.

Το παιδί μπορεί πολύ εύκολα να "πιάσει" το πόσο υποχωρητικός μπορεί να είναι ο γονιός του, με αποτέλεσμα να τον εκμεταλλεύεται, καθώς έτσι ενισχύεται η κτητικότητα και η παιδική απαιτητικότητα. Το αν θα είναι κακομαθημένο σχετίζεται από τη μία με την ισορροπία των ρόλων των γονιών του, την επικοινωνία τους, τη συνεννόηση μεταξύ τους και την κοινή στάση ζωής. Από την άλλη σχετίζεται με το πόσο μπορεί το ίδιο να επιβάλλει την θέλησή του σε εκείνους, στο συγγενικό περιβάλλον και μεγαλώνοντας, το ίδιο επιθυμεί να κάνει και με όλους τους άλλους ανθρώπους.

Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας, κυρίως τώρα τις γιορτινές μέρες, που τα δώρα είναι στο προσκήνιο ότι χρειάζεται πάντα μα πάντα να οριοθετούμε καταστάσεις ακόμη και αν πρόκειται για το ίδιο μας το παιδί, καθώς και να συνεννοούμαστε με τον σύντροφό μας για τις προθέσεις μας. Δυστυχώς οι γρήγοροι ρυθμοί της εποχής μας δεν μας δίνουν πάντα αυτή την πολυτέλεια. Δεν μπορεί όμως αυτή να είναι η δικαιολογία μας.

Η καλή επικοινωνία στο ζευγάρι είναι το παν, όχι μόνο για την δική μας καλή σχέση αλλά και για τα μηνύματα που άθελά μας περνάμε εμείς οι μεγάλοι στα παιδιά μας, υποτιμώντας τα πολλές φορές: "μικρό είναι , τι καταλαβαίνει;" Και όμως τα παιδιά έχουν κεραίες πολύ ευαίσθητες που μπορούν εύκολα να καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους, ακόμη και να δεν μπορούν να το εκφράσουν με λογάκια...

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή